انتخابات و قصه پرغصه جوانان / صابر حسن پور

یادداشت- صابر حسن پور// در بحبوحه انتخاباتی دیگر به سر می بریم. انتخاباتی که فضای سیاسی و اجتماعی اش شبیه انتخاباتهای گذشته نیست و سردی و یخ زدگی اش قشر انبوهی از فعالین جامعه و بخصوص جوانان این کشور را نگران و منفعل کرده است.

جوانانی که همیشه در مواقع بزنگاه یار و یاور بوده اند؛ از انقلاب تا جنگ، از سازندگی تا اصلاحات و از دولت بهار تا اعتدال! و فصل مشترک همه جوانان این مرز و بوم نگرانی از آینده ی کشور است و بیان مطالباتی در جهت بهبود وضعیت که با بدقولی ها، عهدشکنی ها، شخصی گرایی ها، و نفع گرایی ها در کنار مشکلات اقتصادی به محاق رفت و همین باعث کم سو شدن واژه امید در دل جوانان گردید.

“امید” کمرنگ شد اما از بین نرفت. اما در این بین جوانان انتظار دارند، که به آنها تنها در زمان انتخابات توجه ویژه نگردد و بصورت مستمر ادامه دار باشد و با تمام اوصاف در کنار اندوختن تجربه ، اشتیاق و توانایی و از همه مهم تر قدرت یادگیری ای که پروردگار متعال در وجودشان قرار داده است به بهترین نحو ممکن استفاده گردد.

اینبار بعنوان یکی از جوانان کشور، استان و شهرم میخواهم به تمام پیشکسوتان و تاثیرگذاران عرصه سیاسی با حفظ احترام و ادب بگویم که ؛ جوانان را بعنوان موتور محرکه و پیشران جامعه دلسرد نکنند و بر آرمان هایی که در کلامتان مستتر است و بارها شنیده ایم و برایتان سینه سپر کرده و تجربه اندوخته ایم، یاس و نا امیدی را نپرورانید و ریشه های امید و همدلی را بخوانید.

نزدیک ایام انتخابات است ، انتخاباتی که اینبار با ادوار گذشته تفاوت دارد زیرا ناامیدی در دل مردمانمان بیداد میکند و صدای بی تفاوتی و نرفتن به پای صندوق های رای بیشتر از همیشه به گوش می رسد و گویا عده ای هنوز اهمیت این صدا را درنیافته اند و به نقش قشر جوان در زدودن غبار یاس و ناامیدی توجهی ندارند.

اگر کمی منطقی تر به موضوع نگاه کنیم و همه جوانب موجود را بسنجیم به این نتیجه خواهیم رسید که نرفتن به پای صندوق رای و کنار کشیدن از عرصه انتخابات، تنها راهی نمیتواند باشد که با آن روبرو هستیم. جمله ای که همیشه ذهنم را مشغول کرده این است که: جوان همان شمعی است که از آتش نمیترسد و ایستاده است.
ما هنوز از نسل همان جوانانی هستیم که در سالیان گذشته و در ایام مختلف انتخاباتی، برای آرمان و هدف هایمان تلاش نموده و مطالبات و خواستهایمان را فریاد زدیم و اکنون در این شرایط فقط کمی نگرانیم، نگران آینده کشور و فرزندان ایران

راه حل بسیاری از این نگرانی ها و مشکلات در کشور، مشارکت حداکثری و آگاهانه در انتخابات است ، مشارکت حداکثری یعنی از تمام اقشار مردم در انتخابات شرکت کنند و آن هم وقتی محقق می شود که مردم احساس کنند از جانب آنان شخصی وجود دارد که می‌تواند باورهای آنها را نمایندگی کند و بدانند آرایشان در جامعه موثر است.

همراهی و مشارکت همه آحاد جامعه در این امر لازم و ضروری است و باید تمرین یکدلی و همدلی داشته باشیم؛ همانند روزی که سردار دلهایمان را ناجوانمردانه به شهادت رساندند. آن روز را خوب به یاد دارم پیر و جوان، زن و مرد از تمام سلیقه و از هر فکر و اندیشه ای یک صدا و فریاد انتقام سخت سر دادند.
و حالا شاید انتقام سخت همین انتخابات باشد و شاید بهترین پاسخ برای آنانکه ایران عزیزمان را هر روز منزوی تر و تنهاتر در عرصه های بین المللی میخواهند و حتی کسانی که برای امیال سیاسی و پیروزی خود در انتخابات بدنبال مشارکت پایین مردم در انتخابات هستند که بسیار باید مراقب باشیم.

در انتها گفته هایم را با توصیه ای از امام (ره ) به جوانان به پایان میرسانم که فرمودند: «جوانان عزیزم که چشم امید من به شماست! با یک دست قرآن را و با دست دیگر، سلاح را برگیرید و چنان از حیثیت و شرافت خود دفاع کنید که قدرت تفکر توطئه علیه خود را از آنان سلب نمایید و چنان با دوستانتان رحیم باشید که از ایثار هر چه دارید، نسبت به آنان کوتاهی ننمایید. آگاه باشید که جهان امروز، دنیای مستضعفین است و دیر یا زود، پیروزی از آنان است و آنان، وارث زمین و حکومت کننده خدایی اند»

به امید سرافرازی و تاثیرگذاری بیشتر جوانان سرزمینم …