معلمین و هزاران حرف های نگفته
اولین روزهای مدرسه هیچ وقت یادم نمیرود. یادم میاد چقدر معلم ما با صبر و حوصله زیاد دانش اموزانی که برای اولین بار به مدرسه امده و دور از خانواده بودند.با اغوش باز پذیرا بود و با نگاه محبت امیز برای ما از عشق و محبت حرف میزد.از اینکه اینجا خانه شماست.معلمی که دغدغه اش فقط تربیت نسل اینده کشور بود و بس.نه دغدغه کرایه خانه داشت.نه شغل پسر و دختر.نه مخارج خانه نه قسط و وام.
امروز بعد از گذشت ۴۱ سال معلمین ما در چه وضعیتی قرار دارند.معلمی که رسالتش رسالت انبیا الهی است.معلمی که هدفش تربیت نسل اینده کشور است در چه وضعیت ودر چه طبقه ای از جامعه قرار دارد.
نقش حکومت و دولت ها چقدر در روند توسعه تعلیم و تربیت موفق بوده.
ایا امروز معلمین از اوضاع کنونی راضی هستد.
در کشورهای متمدن و توسعه یافته نقش بسیار مهمی را در حوزه فرهنگ و اموزش و پروش و معلمین قائل بوده اند.چون اعتقاد دارند زیربنای یک کشور و اینده یک کشور در دستان همین معلم است.
متاسفانه باید عنوان کنم ،در حوزه سیاست گذاری اموزش و پرورش ، ما راه را اشتباه رفته ایم. سیاست زدگی در اموزش و پروش.
نبود برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت در حوزهای اموزش و پرورش. ارزش ندادن به نیروهای انسانی در اموزش و پروش.
کشمکش های سیاسی و نبود یک سیاست کارامد ،در این حوزه باعث شد اموزش و پروش از حوزه اصلی خود خارج شود که به واسطه این موضوع ،امروز معلمین ما از اقشار و طبقه پایین جامعه محسوب میشوند.
به همین منظور هیچ احساسی در حوزه تربیت جامعه و فرزندان احساس نمیشود.اگر به پای صحبت های معلمین و خانواده هایشان بنشینیم حرف ها و درد دل های زیادی برای گفتن دارند.
معلمی که باید در املاک و اژانس مسافربری یا تاکسی.اسنپ کار کند. یا برای گذران زندگی دربه در برای گرفتن وام بانکی جهت گذران زندگی اقتصادی خود میرود. فاتحه ان جامعه و اموزش و پرورش را باید خواند.
امیدوارم دولت ها و مجلسیان حداقل از سیاست زدگی خارج شده و معلم و اموزش و پرورش را برای تربیت نسل آینده جدی بگیرند.و حداقل کاری که میتوانیم بکنیم به دردل این عزیزان گوش دهیم
علی_امیدوار_اشکلک
