یونس رنجکش:این مانیفست در کدام سو !/روزهای پس از انتخابات دوره هشتم مجلس شورای اسلامی و انتخاب علی لاریجانی به عنوان رییس مجلس هشتم و اولین سفرش به استان گیلان‌ در این کسوت بود.

یادم هست در آن روزها جلسات متعددی بویژه در استانداری گیلان داشتند و در انتقاد از رفتار احمدی نژاد و نفی انچه او به عنوان اصولگرایی طرح می کرد ، سخن بسیار گفت و به تشریح منش اصولگرایی و قواعدی که دارد، پرداخت.

جمله اصولگرایی دارای مانیفست است نکته ای بود که هنوز در خاطرم مانده است و این روزها که با عدم احراز صلاحیت دو چهره شاخص از متن اصولگرایی یعنی محمود احمدی نژاد به عنوان هشت سال رییس جمهور مورد حمایت تمام قد اصولگرایان و معجزه هزاره سوم انان و علی لاریجانی مرد مورد وثوق نظام و رییس اصولگرای سه دوره مجلس شورای اسلامی برای ورود به انتخابات ریاست جمهوری از سوی شورای نگهبان روبرو شدیم در ذهنم ان سخنان در خصوص مانیفست اینان احیا و جرقه زد.
از چالش های مهم سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی در این چهل و اندی سال که در ذهن ها ایجاد کرده است ریزش ها و رویش های بسیار در دل جریان های سیاسی است که با مرور بر امدگی و بر افتادگی هرکدام از این جریانات از چپ های وصل به شرق گرفته تا لیبرال های متصل به غرب و انقلابیون ضد شرق و غرب که بعدها هر کدام به دست یکدیگر ازگردونه صحنه گردانی سیاست ایران خارج شدند و این شد که حالا جنس دیگری این صحنه در دست او ست که حتی از خودی ترین ها نیز گذشتند.
بازی قدرت در ایران هرچه باشد دارای قواعدی است که باید در بستر شرایط داخلی و خارجی و تاثیر نقش جغرافیای ایران و سایه جغرافیای سیاسی بر سپهر ان جستجو کرد و این جدای از نقش افرینی و بازی بر پازل صحنه گردانی طیف های سیاسی و گروهها و اشخاص نیست که همه اینها شاید در صحنه پنهان تامین منافع ملی باشد که از عمق این استراتژی چه بسیار که بی خبرند و وقتی مصاحبه پنهان ظریف وزیر امورخارجه هویدا می شود تازه بخشی از اتفاق ها در عمق این استراتژی با تاکتیک هایش قابل تفسیر است که در بازی دوگانه میدان و چانه زنی دیپلماتیک همپوشانی ها می باید
اگرچه طیف های سیاسی با نگرش های خود در میدان برنامه ریزی های مدیریتی با اندوخته ها و تجربیات بهره مند شده از مدل توسعه ای سایر کشورها از شرق و غرب تلاش داشته اند تا بر اساس آنچه می پندارند گام هایی در این مسیر بردارند اما به دلیل تضادهای دیدگاهی از جمهوریت تا حکومت که این نیز بر گرفته از برداشت ها از مدل حکومتی بر مدار دین است ، در پیچ و خم در گیری های ماهیتی این دو نگاه انچه کمتر به آن توجه شد بهره مندی از ظرفیت های داخلی و برنامه ریزی بر اساس داشته های موجود و واقعیت های نظام روابط بین الملل و مسوولیت ها در قبال آرامش ، آسایش و رفاه مردم بوده است که گاه با نفی و نقد و متهم کردن یکدیگر از واقعیت های اساسی جامعه و مطالبات ان دور شدند و انچه رقم خورد که اینک در وضع موجود می بینیم.
امروز با تمام رویکردها که از چپ و راست های انقلابی در این چهار دهه حاکمیت انان بر سرنوشت اجرایی و نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری انان می گذرد و با پوست اندازی های مکرر و زایش هایی که از دل گفتمانی خویش داشته اند این سووال باقی است که مانیفست توسعه کشور بر کدام مدار خواهد چرخید !