رشت، خسته از یارکشی ها است

پس از حامد عبدالهی و حجت جذب این بار سید امیر حسین علوی مدعی شایستگی برای تکیه زدن بر صندلی شهردار است در تلاش است که متقاعد نمودن سایر شورا نشینان سکان هدایت شهر را بعهده گیرد.

گذشته از اینکه نتیجه یک پارچه شدن شورا نشینان برای اعتماد به علوی امری بعید به نظر میرسد با نگاهی بی طرفانه وزنه سابقه مدیریتی موفق عبدالهی و جذب از علوی بیشتر بوده و دور از انتظار است که وزارت کشور وی را در مقام شهرداری کلانشهر رشت اصلح بداند. این تلاش بی حاصل و یارکشی های بچه گانه ، آبستراکسیون های ناجوان مردانه تنها تنش های درون شورایی را بیشتر کرده و در نهایت شهر را بدون مدیریت شهری باقی می گذارد. دود این قدرت طلبی تنها به چشم مردم شهر رشت خواهد رفت.

بد نیست نگاهی به احتمال ضعیف شهردار شدن علوی بیندازیم. سید امیر حسین علوی که نزدیکی سیاسی وی در ابتدا با جبار کوچکی نژاد عنوان میگردید تصمیم گرفت در میانه شورای پنجم از سمت خود استعفا دهد و در کنار رفیق سیاسی رقابت کند اما این فرصت توسط همکاران وی فراهم نگردید اعضا با عدم شرکت در جلسه بررسی استعفای علوی به نوعی مانع شدند که وی در میدان رقابت حضور یابد.
برخی علت این اقدام را تلافی رفتار های ضد و نقیض علوی عنوان کردند. پس از آن نیز در سایر ماراتون های درون شورایی اکثرا حاصل با آنچه علوی انتظار داشت متفاوت بود.
علوی که از کاندیداتوری در انتخابات مجلس شورای اسلامی باز ماند بر آن شد تا با حمایت از ولی الله عظمتی به نوعی بازوی قدرت خود را حفظ کند اما میدان داری کوچکی نژاد، آقازاده و احمدی سنگری عملا حمایت منتخبین مجلس را نیز از دست داد.

حال سوال اینجاست فردی که میخواهد سکاندار کلانشهر رشت شود و لازمه آن تعامل هر چه بیشتر با تمام مسئولین شهری ، استانی و کشوری است ، به اتکای کدام ارتباط سازنده به دنبال شهردار شدن است ؟

/نبض خبر