شستن دست ها کفایت نمی کند، مغزها را باید شست

چهار ماه پیش چین، دو ماه پیش ایران و یک ماهی هم می شود که دنیا با ویروس کرونا گرفتار آمده است، راه درمانی هنوز یافت نشد؛ تنها، پیشگیری است که می تواند مسیر فروکش کردن این بحران را فراهم نماید. نیم میلیون نفری هم که آلوده شدند یا باید ریق رحمت سر بکشند و یا اگر زنده ماندند، تا سالها یک زخم کهنه از کرونا را در ریه های خود حمل کنند.

پس صرف شستن دست ها نمی تواند شما را از این خطر مصون نگه دارد، چراکه ممکن است در خروج از منزل این ویروس به جایی غیر از دست های شما بچسبد، حال بیست ثانیه که سهل است دویست ثانیه هم دستهای خود را بشویید باز افاقه نمی کند، پس چه باید کرد؟ جواب خیلی ساده است، در خانه بمانید؛ اری در خانه بمانید تا هیج نقطه ای از بدنتان الوده نگردد.
در حالیکه برج ایفیل، دیوار چین، مجسمه ازادی، ساحل استانبول، پاساژ های دبی و بسیاری از اماکن پرتردد دنیا که هر روز میلیون ها مسافر را به خود می دیده است، این روزها عاری از انسان شده است، اما پنجشنبه بازار کوچصفهان و جمعه بازار مرجقل و ختم پسر عمه معاون فرماندار در واجارگاه و برخی جاهای دیگر ظاهرا تعطیل پذیر نیستند.
پس مشکل با شستن دست ها حل نمی شود، مغزها را باید شست !
مغزها را که بشوییم تازه در می یابیم در خانه هم می توان روزها زندگی کرد بی انکه خروجی داشته باشیم.
البته شستن مغزها را به مسئولین نیز باید توصیه کرد، چراکه تا وقتیکه جایگاه های سوخت و بانک ها باز است یعنی مردم بفرمایید بیرون. بلاشک با تعطیلی این دو مکان بسیار الوده، مردم نه بنزینی دارند که دور دور کنند و نگرانی از بابت چک و سفته خود که عقب بیفتد؛ پس چاره ای جز در خانه نشستن ندارند.
مسئولین ما اگر کمی زودتر مغزهایشان را می شستند و کمی بی دردسر تر اجازه رشد و فعالیت به شرکت های مجازی می دادند، یقینا الان دغدغه تامین معیشت مردم در ایام قرنطینه را هم نداشتند. اما در این روزهای تاریک، کورسوهای روشنی نیز دیده می شود.
گروهی مغزهای خود را خیلی پیشتر شسته بودند و از سالها پیش بر خدمات غیرحضوری تاکید می کردند، صحبت از بانکداری بدون شعبه تا افق ۱۴۰۰ می کردند و بانکداری اجتماعی در بستر بانکداری الکترونیک را سرلوحه کار خود قرار داده بودند، اکنون که به سال ۱۴۰۰ نزدیک می شویم، می توان درکشان کرد و به افق دیدشان غبطه خورد.
این گروه بانکداری، برعکس دیگر بانکها که بر طبل توخالی رشد فیزیکی می کوبند، افتخارشان این است که هر روز تعداد شعبات فیزیکشان کم می شود و اما مشتریانش بیشتر. این روزها دیگر از افتتاح حساب گرفته تا درخواست دسته چک و درخواست تسهیلات و پرداخت اقساط و ساتنا و پایا و حتی رفع سوئ اثر چک را هم به صورت غیرحضوری و در بستر اینترنت و البته در محیطی امن انجام می دهند.
صحبت از “بانک قرض الحسنه رسالت” است که بنا دارد پا در رکاب بانک هایی چون اتم بانک انگلیس و اسمایل بانک آمریکا و غیره بگذارد که هیچ شعبه فیزیکی در اختیار ندارند و کاملا مجازی هستند.
سالهای گذشته که مدیرانش شعار بانکداری بدون شعبه تا افق ۱۴۰۰ را می دادند، با لبخندی ملیحانه که یعنی “دلتان خوش است” از کنارشان رد می شدیم اما چه زود همه ما را سنگ روی یخ کردند.
کرونا را هم اگر پشت سر بگذاریم معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار این انسان حقیر است، معلوم نیست این بار چه موجود کوچک تر از کرونا قرار است غرور انسان متکبر را به بازی بگیرد و مجدد خانه نشینش کند.
انسان پسا کرونا به شدت به فعالیت مجازی و فروشگاه اینترنتی نیاز دارد، اگر در دنیا علی بابا و ای بی و امازون و اوبر و والمارت هستند، در کشورمان هم دیجی کالا و اسنپ و جاباما و دیوار و … هستند که البته هرگز کافی نیستند. از همین رو یک بار دیگر پیشنهاد می شود مردم و مسدولین دست از شستن دست ها بردارند و مغزهایشان را بشویند تا رسالت ها زیاد شوند و تا دیوارها زیاد شوند تا اگر در پسا کرونا غول چراغ جادو و یا هر چالش جدیدی با آن روبه رو شدیم از عهده آن براحتی بربیاییم، نه اینکه بخاطر نشان دادن ساز، کنسرت های آنلاین را لغو کنیم !

/صاحب مقصودی