انتخابات، بودن جمعی و هویت فرهنگی انسان امروزی

رضا_حیدری_نژاد

انتخابات امروزه اگرچه به منزله امری سیاسی شناخته می شود و در نظام های سیاسی و قوانین اساسی جوامع تعریف شده است، اما در نتیجه بیش از یک قرن اجرای آن در تمام امور اقتصادی اجتماعی سیاسی و فرهنگی به صورت یک امر فرهنگی درآمده است.

به این معنا که انسان و جامعه امروزی شیوه شناخت از زندگی و هستی امروزی اش را در قالب آینده انتخابات فهم و معنا می‌کند، ما انسان های امروزی انتخاب میکنیم. انتخاب کردن نه تنها راهی برای سامان زندگی جمعی ما در تمامی حوزه ها است، بلکه شیوه بنیادین تعریف ما از خود به عنوان انسان امروزی است.
ما انتخاب میکنیم یعنی آگاهی و آزادی خود را به عنوان انسان امروزی شکل میدهیم، از این زاویه اگر به انتخابات نگاه کنیم، میبینید انتخابات صرفا یک پدیده سیاسی که در آن رئیس جمهور، نمایندگان مجلس و اعضای شوراها را انتخاب می کنیم نیست، انتخابات از این زاویه پاره ای از هستی فرهنگی انسان امروزی است که از طریق آن به زندگی جمعی خود معنا می بخشد، اگر تجربه های روزمره خود را نگاه کنیم میبینیم اجتماع انسان های امروزی چه در مدرسه و کارخانه یا اداره و هر جای دیگری که باشیم دائماً با انتخاب کردن سر و کار داریم.
با وجود همگانی و همه جایی بودن انتخابات همچنان برای بسیاری از ما جایگاه انتخاب کردن اولین انتخابات، شاید تعریف نشده باشد.
اگر به انتخابات از زاویه بودن جمعی مدرن خود نگاه کنیم آنگاه به این نتیجه می رسیم که علی رغم نقدهایی که ممکن است به شیوه برگزاری انواع انتخابات در کشور داشته باشیم باز باید همچنان برای تکمیل و توسعه فرآیند انتخابات در جامعه مان تلاش کنیم. شرکت نکردن در انتخابات به معنای دست شستن از شکل بخشیدن به هویت امروزی و معاصر به فرهنگمان است.
هر انسانی صرفاً در پرتو تجربه های تلخش از شغل یا نارضایتی از جامعه یا نظام سیاسی گمان می کند که می تواند با پرهیز از انتخابات، مرهمی بر زخم ها و نارضایتی های خود بگذارد! باید به این نکته توجه کند که او زخم تازه ای بر پیکره خود و جامعه اش می زند، زخمی که در نهایت نه تنها زخم های پیشین او را درناک تر میکند بلکه می تواند زخم های تازه ای برای او بسازد.