روایت شکارچی معروف آمریکایی از حیات وحش ایران/شکار به محیط زیست کمک می‌کند یا دشمن محیط زیست است ؟
یک شکارچی و فعال محیط‌زیست آمریکایی به مسئولان ایرانی توصیه کرده تا با توسعه حوزه شکار حرفه‌ای و استفاده از پول آن، حیات وحش ایران را نجات بدهند.
تدبیرشرق/ران رادریک رییس پیشین انجمن بین المللی شکارچیان گوسفند، در سرمقاله‌ای که توسط رائول والدز استاد بازنشسته دانشکده ماهی، حیات‌وحش و حفاظت از اکولوژی دانشگاه ایالتی نیو مکزیک هم تایید شده به تشریح وضعیت حیات‌وحش ایران و راه‌های نجات آن پرداخته است.
او در این سرقاله به موضوع متفاوتی اشاره کرده است؛ نقش شکار در حفظ حیات‌وحش.
این شکارچی معتقد است که کشورهایی مثل ایران می‌توانند با پولی که از شکار به دست می‌آورند، از زیست‌بوم‌ها و حیات‌وحش خود حفاظت کنند. برای مثال در ایالات متحده آمریکا نیمی از هزینه حفاظت از حیات وحش از سمت شکار حرفه‌ای به دست می‌آید.
متن کامل سرمقاله ران رادریک را اینجا بخوانید:
«به عنوان یک شکارچی و یک طرفدار حفاظت از حیات وحش، مایلم به اهمیت رابطه میان شکارچی و حفاظت ، چگونگی عملی بودن و کارایی آن برای حفاظت از حیات وحش اشاره کنم. اینجانب ران رادرک رییس پیشین انجمن بین المللی شکارچیان گوسفند هستم و همچنین وظیفه سرپرستی مشترک یکی از بخش های بنیاد گوسفند وحشی را به عهده دارم. در این جا مایلم بر وجه جهانی شکار و حفاظت از حیات وحش تاکید کنم.
تحکیم نفع دو جانبه میان شکارچی و حیوانات وحشی، نیازمند فداکاری و تعهد به حیات‌وحش است. شکار حرفه‌ای به علت ارزش اقتصادی که برای حیات‌وحش و زیستگاه انها ایجاد می‌کند، به ویژه برای حفاظت از جمعیت حیات وحش مفید است. شکار حرفه‌ای از آنجا که برای اعمال قانون و مدیریت، منبع مالی و برای جوامع روستایی انگیزه حفظ و اداره پایدار زیستگاه حیات وحش ایجاد می کند، یکی از موثرترین ابزار حفاظت از تیره هایی جانوری محسوب می‌شود. همانگونه که در رابطه با تیره های حیوانات شکاری بزرگ آفریقا از جمله فیل، شیر و کرگدن نشان داده شده، ممنوعیت شکار می‌تواند به از دست رفتن انگیزه حفاظت از حیات وحش بینجامد. جمعیت های روستایی، آنگاه که در رابطه با شکار حرفه‌ای از امتیاز اقتصادی برخوردار می شوند، می‌توانند مانند ماموران بلاواسطه حفاظت از حیات وحش عمل کنند. شکارچیان همچنین می توانند عامل اصلی فراهم شدن وجوه لازم برای حفاظت از حیات وحش باشند.
به طور کلی مدیریت و حفاظت از حیات وحش نیازمند صرف هزینه و وقت است. یکی از منابع موفق مالی در این زمینه، از سوی سازمان های شکار حرفه ای تامین می شود که از گردهمایی های سالانه حمایت مالی می کنند. در این گردهمایی ها شکار و وسایل مربوط به تیراندازی و شکار به مزایده گذاشته می شوند و منابع مالی خرج مدیریت پروژه های ملی و بین المللی می شوند. در جریان کنوانسیون بنیاد گوسفند وحشی، من بر سر یک قوچ لارستان در جنوب ایران شرط بندی کردم و با بردن شرط، برنده نود هزار دلار شدم. این پول می توانست خرج حفاظت از جمعیت قوچ لارستان شود که نیاز عاجلی به کمک مالی برای ایجاد یک برنامه حفاظت و تداوم نسل دارند. بیشتر این پول می توانست خرج افزایش و اداره پایدار جمعیت گوسفندها شود. این تنها یک نمونه از ایجاد انگیزه اقتصادی برای افراد است تا در برنامه های حفاظت و مدیریت مشارکت کنند. این پول که راهی حفاظت از جمعیت قوچ‌ها می شد، مانند موارد دیگر، به سایر تیره های حیات وحش هم کمک می کرد زیرا همه گونه‌های حیات‌وحش از نظارت بر زمین و طبیعت بهره می برند. کاهش جمعیت این نمونه گوسفند وحشی به کل جمعیت آسیب نمی‌رساند زیرا شکار تنها در مواردی آزاد است که به اندازه کافی گوسفند بالغ وجود داشته باشد تا بتوان اطمینان حاصل کرد که زاد و ولد گله ها بدون اشکال صورت می گیرد.
ایران به آغاز یک برنامه ملی قوی حفاظت از حیات وحش نیاز دارد. چند کشور آسیایی دیگر از جمله پاکستان، مغولستان، ترکیه، و تاجیکستان پروژه های بسیار موفقیت آمیزی ایجاد کرده اند زیرا دولت های این کشورها از برنامه حفاظت شکار قانونی جامعه-محور حمایت می کنند. این برنامه ها بر پایه انگیزه های اقتصادی بنا شده‌اند. دولت ایران قادر به درک ارزش اقتصادی حیات وحش نشد و جوامع به عنوان یک شکارچی، به خدماتی که شکارچیان به حفاظت از حیات وحش کرده اند افتخار می کنم. من همچنان به حمایت خود از حفاظت و مدیریت جمعیت های حیات وحش ادامه خواهم داد تا علاقمندان به شکار و صید بتوانند از این سرگرمی لذت ببرند.»
محلی را به مشارکت در حفاظت از حیات وحش ترغیب نکرد. انگیزه های اقتصادی هم ایجاد نشدند. شکارچیان خارجی مایلند در شکار حرفه ای در ایران شرکت کنند اما نبود جمعیت های پایدار حیات وحش در این کشور دلسرد کننده است.
ایران از بزرگترین سیستم های مناطق حفاظت شده در آسیا برخوردار است که همچنان از گوناگونی جمعیت های حیات وحش حمایت می کند. ایران از جمعیت های گسترده قوچ لارستان، بز وحشی، غزال، و چند تیره گوشتخوار از جمله یوزپلنگ آسیایی برخوردار است. ایران قابلیت ایجاد موفق ترین برنامه حفاظت از حیات وحش در اروپا و آسیا را دارد.
