چطور معاون ورزش زنان دولت دهم، ۶سال از عمر دختران موی‌تای را سوزاند؟
چطور معاون ورزش زنان دولت دهم، ۶سال از عمر دختران موی‌تای را سوزاند؟
ناگفته‌های معصومه تاجیک از روزگار سختی که او را تبدیل به قهرمان کرد
فاطمه پاقلعه‌نژاد- پای صحبت بانوان ورزشکار که می‌نشینی هر کدام حرف‌ها دارند از اتفاقاتی که در زمان فعالیت حرفه‌ای برایشان رخ داده. از کمبودها گرفته تا کج‌سلیقگی‌ها و محدودیت‌ها؛ معصومه تاجیک قهرمان موی تای هم درباره همه این موضوعات صحبت می‌کند اما با افتخار و قدرت از این هم می گوید که هنوز اول راه است و اهداف بزرگی در سر دارد. او که ۶سال از بهترین سال‌های عمرش به دنبال آغاز دوباره فعالیت ورزشی دویده که به سلیقه یکی از مدیران ورزشی کلا محو شده بود این روزها اما در مسیر موفقیت قرار دارد و به زودی خبرهای خوبی از او خواهیم شنید.
*همه جا همینطور آن‌تایم هستید؟
همیشه.
*این نظم همیشه بوده یا برای ورزش؟
همیشه بوده. از طرفی به خاطر ورزش هم هست ولی از طرف دیگر برای اینکه ۹سال جایی کار دولتی داشتم مجبور بودم آن تایم باشم. یک مقدار آن هم تاثیر گذاشت.
*مگر چند سالت است؟
متولد ۶۸ هستم و از ۱۷ سالگی به طور رسمی کار می کردم.
*همزمان ورزش هم می کردی؟
بله. ملی پوش بودم.
*از کی ورزش را شروع کردی؟
از ۹ سالگی. اول دو و میدانی کار می کردم بعد به این دلیل که یک مقدار شیطنتم زیاد بود و برای اینکه این شیطنت مهار شود من را کلاس تکواندو گذاشتند. تا دان دو رفتم و در لیگ و در بازی های کشوری و استانی شرکت می کردم تا اینکه به این رشته اصلی خودم ختم شد.
*اسم این رشته موی تای یا بوکس تایلندی است. اسم خشنی به نظر می آید. این خشونت را دارد؟
اصلا خشن نیست برای اینکه اگر خشن بود سراسر دنیا این رشته را رسمی اعلام نمی کردند و کار نمی کردند. در لیست ورزش های آسیب پذیر و خشن الان ببینید فوتبال در صدر جدول است. بوکس و رشته های مثل آن تا جایی که من می دانم در رده های هفدهم به بعد هستند. هر چیزی ریسک خاص خودش را دارد. حتی دویدن خالی می تواند آسیب جدی به تو بزند. در موی تای هم وقتی از همان ابتدا مشت زدن را آموزش می دهند دفاع از آن مشت را هم یاد می دهند. من خودم بارها آسیب دیدم ولی آسیب من از موی تای نبوده از غفلت خودم در صدم ثانیه بوده. این دلیل نمی شود که بگویی ورزش خشنی است.
*بالاخره برد و باخت در همه رشته های ورزشی در همین صدم ثانیه هاست. مثلا حتی در دو یا شنا اگر صدم یا هزارم ثانیه را از دست بدهی مقام نمی آوری اما شما با یک غفلت ممکن است بینی تان بشکند.
اتفاقا در همان شنا هم مصدومیت زیاد است. حتی ممکن است آشیل پاره کنند. همه رشته ها دارند ولی متفاوت است. در ایران مردم هیجان را دوست دارند و دوست دارند با همه چیز شوخی کنند تا می گویی موی تای طعنه می زنند یا مثلا می گویند ما را نزنی و …
*این تصور نسبت به رشته های رزمی وجود دارد.
بله. ولی تصور من این است که یکی از زیباترین، قوی ترین، ریلکس ترین و …رشته های ورزشی است.
*از چه جهت ریلکس ترین؟
مثل ووشو یا مثلا کاراته نیست. البته موی تای حرفه ای و آماتور با هم فرق دارد که این بحثش جداست ولی از ابتدای آموزش موی تای ریلکس بودن و حس اعتماد بنفس و تمرکز را یاد می دهند.
*آسیب دیدگی جدی هم داشتی که بگویی دیگر نمی خواهی در این رشته باشی؟
نه. دو هفته پیش حتی در یک غفلت انگشت شستم در رفت ولی دو روز بعد دوباره شروع کردم. گفتم با این همه زحمتی که کشیدم شست که هیچ، پایم هم بشکند باز ادامه می دهم.
*الهه منصوریان یک روایتی از مصدومیت شدیدی دارد که با وجود آن مبارزه اش را ادامه داده. شما چنین تجربه ای دارید؟
من در مسابقات روسیه مجبور بودم وزن کم کنم و در یک اشتباه زیاد وزن کم کردم و وقتی به مسابقه رفتم خیلی جان نداشتم. در یک غفلت حریف من را پیچ داد و زانویش توی صورتم خورد. تجربه بازی ام زیاد بود که ناک اوت نشدم. وقتی خم شدم قطره خونی که از بینی ام آمد حس می کردم صحنه را اسلوموشن کردند. تا آن قطره به رینگ رسید من می دیدمش. ولی تا راند۳ بازی کردم و اجازه ندادم داور بفهمد. بازی که تمام شد گفتند بینی ات شکسته گفتم ایرادی ندارد وسط راند۲ شکست. بعد هم خودم رفتم بیرون بینی ام را جا انداختم و برگشتم به سالن.
*برای خانم ها زیبایی‌شان خیلی اهمیت دارد. به نظرم این رشته های این مدلی روی زیبایی صورت هم تاثیراتی دارد.
نمی گویم من دختر زیبایی هستم ولی اعتمادبنفس زیادی دارم و با اینکه این همه ضربه خوردم هنوز چهره خودم و جذابیت هایش را دارم.
*چطور به این اعتمادبنفس رسیدی؟
به نظر من هر کس در ایران در هر رشته ای به جایی رسیده، از سختی بالا آمده. من کسی را تا الان در دوست های ورزشکارم نمی شناسم که از سختی بالا نیامده باشد اما ملی پوش باشد یا مقام جهانی داشته باشد. در رشته های لاکچری داریم ولی در رشته هایی مثل رشته های ما دوستی نداشتم یا ندیدم و نشناختم که در شرایط خوب به تیم ملی رسیده باشد.
*شما که می گویی در روسیه بینی ات شکسته بود ولی مسابقه ات را ادامه دادی دلیلش چه بود؟
با وجودی که می دانستم باختم ادامه دادم برای اینکه جایگاهم خراب نشود. ترس از این داشتم که آبروی ایران نرود. اینکه به عنوان یک خانم ناک اوت شوم به نظرم خیلی زشت بود. چون خودم که مغرور هستم همیشه به عنوان یک دختر ایرانی مغرورتر هم هستم. آنجا ما باحجاب که می رویم نگاه عجیبی به ما دارند. در سال های قبل که خیلی بد بود ولی در چند سال اخیر دکتر عابدی رئیس لیگ جهانی تلاش زیادی کرده که احترام ما بیشتر شود ولی باز دوست ندارم زمین خوردن ما را ببینند.
*در همه رشته ها تقریبا ما نماینده خانم داریم ولی همه هنوز از این نگاه می گویند. هنوز عادی نشده؟
هر جای دنیا که بروی حتی به عنوان توریست این نگاه وجود دارد. من وقتی در چین بودم دوستان چینی ام هفته های اول خیلی با من خوب نبودند.
*این پوشش هم این نگاه را دارد هم برای خودتان سختی دارد.
من که عادت کردم. شاید در رشته های دو ومیدانی پوشش راحت تر باشد. مثلا شما حس کنید یک مقنعه سرتان است، یک لباس استرج کامل زیر لباستان دارید و یک لباس موی تای روی آن است و دستکش، آرنج بند و روپایی هم دارید، بعد لثه می گذارید کلاه هم سرتان می کنند. من دیگر بیشتر توضیح ندهم. البته ما در اردوها و تمرینات هم سعی می کنیم با لباس تمرین کنیم و حتی لباس های ضخیم تر هم می پوشیم که عادت کنیم. حتی مسابقات داخلی هم با حجاب برگزار می شود که عادی شود.
*شما حرفه ای ورزش می کنید؟ یعنی همه درآمدتان از موی تای است و دغدغه مالی ندارید؟
از این نظر ما حرفه ای نیستیم. همه ما دنبال درآمد هستیم. این خیلی غم زیادی است که می گویم همه ما دنبال درآمد هستیم. نه تنها رشته ما، بیشتر رشته ها خیلی نمی توانیم روی بحث اسپانسرینگ فعالیت داشته باشیم. البته به صورت انفرادی و کم و بیش داریم. من اسپانسرهای زیادی داشتم.
*درآمدش خوب است؟
در این حد که بتوانم تمرین کنم، تجهیزاتم را مهیا کنم و بتوانم شهریه کلاس ها و تمریناتم را بدهم. به همین هم راضی هستیم. بیشتر بشود که بهتر.
*پخش تلویزیونی هم که ندارید.
بله. اکثر اسپانسرها می گویند شما کجا دیده می شوید که ما سرمایه گذاری کنیم.
*برنامه تلویزیونی داشتی؟
من اولین کسی بودم که آموزش تلویزیونی زنده موی تای داشتم.
*اصلا مگر می شود از راه دور؟
بله. ۶سال موی تای لغو شده بود…
*درباره این موضوع هم می گویید؟ یک رشته ورزشی که تعداد زیادی در آن فعالیت می کنند..
زندگی خیلی ها برای همین رشته به هم خورد. به نظر شخصی خانم اکبرآبادی معاونت وقت آن زمان وزارت ورزش می گویند این رشته ورزشی به درد یک خانم نمی خورد.
*با چه توجیهی؟
دوست نداشتند. کلا با موی تای مشکل داشتند.
*فقط موی تای؟
موی تای و کیک بوکسینگ. کلا موی تای بانوان را حذف کردند و تنها کسی که در آن ۶ سال دنبال هیچ ورزش دیگری نرفت و مدام برای برگشت این رشته ورزشی تلاش کرد و هزاران نامه زد و بارها به وزارت ورزش رفت من بودم. می رفتم صحبت می کردم ولی خانم اکبرآبادی روی خوشی نشان نمی داد. اصلا ما اجازه تمرین هم نداشتیم. در آن زمان به علاوه فعالیت هایی که داشتم بارها مصاحبه تلویزیونی داشتم. همانجا صحبت شد و من گفتم می خواهم آموزش بدهم. اول مخالفت کردند و گفتند خودت نباید حرکات را انجام بدهی و باید دو کودک با خودت بیاوری آنها انجام بدهند. از همین جا استارت من خورد و در عین ناباوری اولین کسی بودم که در زمان لغو ورزش موی تای توانستم در صدا و سیما موی تای آموزش بدهم. بعد از آن هم خانم اکبرآبادی عوض شدند و خانم شهریان آمدند و خیلی با ما کنار آمدند. حتی یک بار در دفتر ایشان برای لغو موی تای اشک می ریختم ایشان هم پابه پای من اشک ریخت. بعد از آن هم آقای دکتر رشیدی رئیس فدراسیون و آقای عابدی تمام تلاششان را کردند که در کنار نایب رئیس بانوان فدراسیون خانم کریمی که دوباره فعالیت موی تای را راه بیندازند. ولی سال های بدی بود یک سری از دوستانم ازدواج کردند، یک سری از دوستانم بچه دارشدند و یک سری سراغ رشته دیگری رفتند.
*نگاه به ورزش بانوان انگار از سر رفع تکلیف است. بچه ها معمولا از کمبودها می نالند و خیلی ها مشکل مربی دارند.
ما هم این مشکلات را داریم. من خودم مربی هستم ولی نمی توانیم همزمان هم مربی باشیم وهم فایتر. هم بحث مالی مطرح است و هم داریم رزومه جمع می کنیم. بهترین دوران طلایی ما را خانم اکبرآبادی گرفت. الان مجبوریم هم مربی باشیم هم تمرین کنیم.
*خانواده چطور با این رشته کنار آمدند؟
من قبل از موی تای تکواندو کار می کردم بعد با موی تای آشنا شدم و اوایل که پنهانی می رفتم بعد هم خیلی با گریه و اجبار می رفتم. خانواده ام فکر می کردند خیلی خطرناک است ولی کم کم عادت کردند. الان شاید حدود دو سال است که مادر من عادت کرده و مثلا انگشت من می شکند برایش اوکی است چون می داند خودم خواستم. دلسوزی مادرانه دارد ولی دیگر کنار آمده. اینکه ناراحت شود و بخواهد من را ناراحت کند اینطور نیست.
۴۱۲۵۸
