لبه تاریک مردسالاری/چرا گاهی خانه پدری امن نیست!

یادداشت-نوشین میربلوک:حدود ۲سال قبل ،رییس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در مخالفت بالایحه منع خشونت علیه زنان ،گفت: تجربه نشان داده است که بهترین حامی زنان ،مردان محارم وی هستند نه قوانین دست وپاگیری که باعث به هم خوردن آرامش خانواده میشود.

به همین راحتی در سرزمین من برای یک زن تصمیم گیری میشود و محارم او بعنوان پدر ،برادرویا همسر میتوانند برای او حکم صادر کنند .
خشونت های خانگی همیشه موضوع آزار دهنده و نگران کننده ای ست که بارها به آن پرداخته شده است ولی هرگز جایگاهی بیشتر از یک گزارش ،یادداشت وفیلم برایش تعریف نشده و تا وقتی که قانون مجازاتی برای آن درنظر نگیرد رومینا های زیادی به جرم عشق وبنام گزاف و اصطلاح نامانوس
قتل ناموسی در این سرزمین پرپر خواهند شد.سناریوی داس و گلی که پرپرشد ،درواقع سناریوی دختران وزنان بسیاری است که با کمال بی رحمی قضاوت میشوند .
گاهی این قضاوت ها متاسفانه از سوی همنوعان و زنانی است که خود نیز مادر ،دختر ویا همسر هستند و حداقل یکبار طعم عشق،آزادی ودخترانگی را آرزو کرده اند اما ازترس اینچنین نگاه هاو قضاوت ها و وحکم های بیرحمانه اطرافیان آنها راهرگز برزبان نیاوردند.
هردختری ،عشق اولی که در زندگی تجربه میکند، عشق به پدر وسایه مردانه ای بنام پدراست.
ولی چگونه میشود این عشق با لبه تیزوسرد داس جایگزین میشود؟
فقط جنون آنی و بی رحمی و سنگدلی پدر دال براین موضوع نیست ،بلکه باتوجه به قوانین ناعادلانه و مردسالاری که بر جامعه حاکم است ،براحتی این حق و جرات رابه مردان خانواده میدهد تا بتوانند برای زنان و دخترانشان هر حکمی صادر کنند.
نمیدانم چند رومینای دیگر باید قربانی شوند تا شاید روزی
قانونی برای عدالت ،امنیت و حرمت زنان سرزمینم تعریف شود.