نگاه ویژه / سنگ محک اصلاحات در پیچ کابینه روحانی ؛امید به فراکسیون امید برای حفظ امید

به گزارش تدبیر شرق؛ در واقع می توان گفت که روحانی به مناسبت بعد بین المللی که این مراسم با حضور هیئت های خارجی یافت، ترجیح داد که با عدم معرفی کابینه در چنین روزی که واکنش های گسترده می یافت، این موضوع تحت الشعاع قرار نگیرد.

در این میان البته همان، دو یا سه وزارتخانه مهم بوده و تفاوت مشهودی میان گزینه های مطرح، قابل ذکر است و فرصت باقیمانده شاید مجالی باشد برای تغییر، از طرف دیگر با معرفی کابینه این بار نمایندگان فراکسیون امید که جملگی برگزیده شده از سوی 24 میلیون نفری هستند که به رئیس جمهوری رای داده اند، می توانند نظر و نگاه آن 24 میلیون نفر درباره کابینه روحانی را مشخص کنند.

هر چند رئیس جمهوری تاکید دارد که به نظر آن 24 میلیون نفر بیش از هر چیز توجه کرده اما اینجاست که مشخص خواهد شد که نمایندگان برگزیده آن مردم چه نظری در خصوص کابینه دارند.

اگر انتقاداتی به عملکرد فراکسیون امید در ماجرای انتخابات مجلس و گزینش کمیسیون ها مطرح و از طرف دیگر نقدهایی به موضع گیری های خنثی و بدور از صلابت نمایندگان لیست امید به گوش می رسید، اکنون بزرگترین آزمون نمایندگان لیست امید است که نشان دهند چه در چنته داشته و برای حمایت از مطالبات مردمی چه عکس العمل بهنگام و سنجیده ای نشان می دهند.

اگر روحانی خود را اصلاح طلب نمی داند و معتقد است که به اردوگاه اعتدالی و گفتمان آن تعلق دارد، اعضای فراکسیون امید برچسب و اتیکت اصلاح طلبی دارند.

اگر روحانی ملاحظات خاص و فشارهای پیدا و پنهان برای گزینش وزرا دارد، نمایندگان مجلس با این معذوریت ها دست به گریبان نیستند.

اگر روحانی برای برقراری توازن در ساخت قدرت و ریل گذاری آینده سیاسی نظر به مانور در چینش کابینه دارد و اکنون نیازی به گزینش مردمی ندارد، آینده سیاسی و همه حیثیت فراکسیون امید و اعضای آن به این فراز مهم گره خورده و مردم با دیدگان باز ناظر به عملکرد نمایندگان خود در لیست امید هستند.

 اگر قرار است، امید محفوظ مانده و اصلاحات در بزنگاه های پیش رو با اقبال و استقبال عمومی روبرو شود، این عملکرد فراکسیون امید در ماجرای رای اعتماد به وزرای کابینه است، که مشخص خواهد کرد، وزن و اعتبار فراکسیون اصلاح طلبان چیست و آنان در کجای اتمسفر سیاسی قرار دارند.

مردم می خواهند ببینند که نمایندگان آنان در این پیچ مهم و خطیر تاریخی، به کدامین سمت و سو گرایش دارند، آیا تنها منافع ملی و شایسته سالاری و گزینش چهره های کارآمد و کاربلد را مد نظر قرار خواهند داد یا در دایره معادلات قدرت و مناسبات پشت پرده آن جذب و هضم شده و بازهم در گوشه رینگ و به عنوان یک محلل حضور خواهند داشت.

اینجا؛ درست جایی است که اصلاح طلبان می توانند، مستقلانه و بدور از ملاحظات سیاسی و قبض و بسط های معطوف به آن ( که البته برای سیاست ورزی در بزنگاه انتخابات لازم و ضروری هم می نموده) مطالبه محور و برآمده از خواست و نظر بدنه حامیان عمل کنند.

در واقع و به زبان ساده باید گفت، این فراز جایی نیست که بتوان برای اهمال و سستی توجیهی قایل شد و از خمودی و رخوت به سادگی گذر کرد و این نکته را مردم خوب می فهمند و نگاهشان به نمایندگان برگزیده است، جایی که آنان می توانند کژی ها را اصلاح و دولت دوازدهم را بر روی ریل درست قرار دهند و با این کنش اثر گذار امید را در بدنه حامیان حفظ و آنان را به تاثیر گذاری کنش انتخاباتی خود در بازه زمانی آینده امیدوار کنند.