سینا ولی الله هم مثل بقیه مجری های رسانه های اپوزیسیون به آخر خط رسید
«سینا ولی‌الله» مجری برنامه «چندشنبه با سینا» به‌تازگی اعلام کرد که شبکه MBC Persia پس از چندسال برنامه‌سازی عذر وی را خواسته و دیگر قصد ندارد به همکاری با این مجری بدشانس ادامه دهد.
به گزارش تدبیرشرق، روزنامه فرهیختگان نوشت: دلیل بدیمنی و بداقبالی سینا ولی‌الله را می‌توان با مرور کارنامه این برنامه‌ساز تلویزیونی-رادیویی شناسایی کرد و با بررسی آن به روند تاریخی شکست در میان شبکه‌ها و مجریان فارسی‌زبان خارج از کشور پی برد.
ولی‌الله یکی از چهره‌های نسبتاً شناخته‌شده در میان تولیدات ورزشی و فرهنگی صداوسیمای دهه هشتاد بود و برنامه‌های متنوعی را در زمینه دوبله و مسابقات ورزشی اجرا می‌کرد. شناخت مردم، به‌خصوص نسل دهه شصت و هفتاد از ولی‌الله به میانه دهه هشتاد و اجرای برنامه‌های صبحگاهی در شبکه‌های مختلف سیما و صدای رسانه ملی بازمی‌گردد؛ شناختی که با خروج این مجری از کشور و اجرای برنامه در شبکه سرگرمی‌محور «پی‌ام‌سی» با خدشه مواجه شد و ولی‌الله را تا چندسال، یعنی تا شروع برنامه‌هایش در شبکه «فارسی وان» در حاشیه شهرت و محبوبیت قرار داد.
ولی الله در حالی استودیوی چندشنبه با سینا شبکه ام‌بی‌سی پرشیا را ترک می‌کند که پیش‌تر هم مجبور به خداحافظی از شبکه‌های پی‌ام‌سی، فارسی‌وان و سرویس پخش موسیقی «رادیوجوان» شده بود.
همچنین روزنامه خراسان نوشت: قطع همکاری سینا ولی‌الله با رسانه‌ای که سال‌ها در آن به‌عنوان مجری و تولیدکننده محتوا فعالیت می‌کرد، صرفاً یک خبر زرد درباره یک چهره رسانه‌ای نیست بلکه بار دیگر الگوی تکراری زندگی هنرمندان و سلبریتی‌هایی را آشکار می‌کند که پس از خروج از ایران، سرمایه نمادین خود را بر میز قمار سیاست می‌گذارند و درنهایت با همان منطقی کنار گذاشته می‌شوند که با آن جذب شده بودند؛ یعنی منطق مصرفی رسانه‌های معارض.
ولی‌الله طی سال‌های اخیر یکی از چهره‌های پرسناریوی رسانه‌های خارج‌نشین بود. چهره‌ای که مأموریتش بازتولید روایت‌هایی درباره جامعه ایران و تخریب ساختارهای سیاسی کشور بود. او نماد یک چرخه است. چرخه‌ای که برای سال‌ها در مورد چهره‌هایی چون فرخ‌نژاد، پرستو صالحی یا حتی اشکان خطیبی نیز مشاهده شده است.این افراد پس از خروج از ایران، به‌سرعت وارد جریان رسانه‌ای اپوزیسیون می‌شوند. جریانی که در ظاهر، از آنها چهره می‌سازد اما در واقع، آنها را در چارچوب یک بسته مصرفی می‌بیند یعنی کالایی برای جذب مخاطب، تولید تنش و تغذیه جنگ روانی. تا زمانی که مصرف رسانه‌ای آنها ادامه دارد، حمایت می‌شوند؛ اما به‌محض افت بازدهی، اختلافات داخلی، کاهش مخاطب یا تغییر خط سیاسی، با بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن کنار گذاشته می‌شوند.
