حکایت یک سالن ! آیا باهنر ساخته می شود؟

به گزارش تدبیرشرق، باشگاه باهنر یا ” چهارم آبان ” قدیم، ابتدا یک کارگاه شیشه گری بوده که بواسطه افتخار آفرینی جهان پهلوان نامجو در المپبک، حوالی سال ۱۳۲۹ به اداره فرهنگ وقت (آموزش و پرورش فعلی) هبه گردید تا صرفا در امر ورزش استفاده گردد.

 کار بازسازی این سالن ورزشی چند منظوره سال ۱۳۳۲ به پایان رسید و رشته هایی چون ژیمناستیک، بوکس، جودو، بدنسازی، وزنه برداری و کشتی در آن فعال شدند و قهرمانانی چون زنده یادها حسن اسدالله زاده، حافظ یوسفی، جمشید نوشاد، حسین نیک نژاد و فریبرز بصارتی، بهمن میرزایی، فردین معصومی و … در کشتی، پیمان صورتی و نظام دودل در بدنسازی، حاکم زاده، اصغر ابراهیمی و … در وزنه برداری، تقی کارلوخ و افشین نادری در بوکس، بیژن کلانتری و عباس چوکامی در جودو و زنده یاد یعقوب کوچک زاد در ژیمناستیک از این سالن به سکوهای افتخار دست یافتند.

طی گزارش خط اول ورزشی؛ این سالن حتی سابقه برگزاری مسابقات متعدد و مهمی را داشته و کشتی گیران بزرگی همانند امامعلی حبیبی (اولین مدال آور جهانی تاریخ کشتی ایران) و شعبان بابااولادی (نایب قهرمان بزرگسالان جهان) در این سالن کشتی گرفته اند.

 اما این سالن نوستالژیک بعد از نیم قرن، در زمستان ۸۳، در بحران برف گیلان فرو ریخت و امروز بعد از گذشت دو دهه هنوز تصمیم عاجلی مبنی بر بازسازي آن گرفته نشد. و همین سهل انگاری باعث شده گیلان دیگر نتواند قهرمان بنامی تربیت کند، البته تک چهره هایی مثل امیررضا معصومی وجود دارند که بیشتر محصول تلاش پدر (فردین معصومی) هست تا هیات کشتی. در نظر بگیرید اگر این سالن ورزشی در کوران کمبود و نبود سالن های تخصصی ورزشی به سرعت ساخته می شد، امروز جایگاه کشتی گیلان، چه جایگاه رفیع تری بود.

 در نهایت اواخر ۱۴۰۲، نقطه پایانی بر سهل انگاری های گذشته گذاشته شد و جهانبخش آرمان مدیرکل ورزش و جوانان گیلان با اخذ سند تک برگ برای سالن باهنر، هم خط بطلانی بر چالش های حقوقی با اداره کل آموزش و پرورش استان (که مدعی مالکیت این ملک بود) کشید و هم طی توافق نامه ای با فدراسیون کشتی، نخستین قدم برای احیای سالن باهنر را برداشت.

طی این تفاهم نامه که در ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ به امضای علیرضا دبیر رییس فدراسیون کشتی، جهانبخش آرمان مدیرکل ورزش و جوانان گیلان و امیر رضی زاده رییس وقت هیات کشتی استان رسیده بود؛ اداره کل ورزش و جوانان گیلان باید سالن مخروبه شهید باهنر را تحویل هیات کشتی استان می داد تا این هیات تحت نظارت فدراسیون کشتی پس از ساخت و تجهیز، از آن استفاده نماید.

اما سرنوشت سنگ دیگری جلوی پای احیای باهنر انداخت؛ امیر رضی زاده که به تازگی و در ۱۳ تیر ۱۴۰۳ از مجمع برای دومین بار رای اعتماد گرفته بود و می توانست تا چهار سال دیگر ریاست هیات کشتی گیلان را در اختیار داشته باشد، دوم دی ماه ۱۴۰۳ در اقدامی عجیب استعفا داد و سرنوشت تفاهم نامه را در خلا فرو برد.

دکتر مسعود اسلامی هم که جایگزین رضی زاده شده بود، شش ماهی طول کشید تا مجمع را برگزار نماید و رسما رییس هیات کشتی گیلان شود، شش ماهی که باعث شد پایتخت نشینان !!! از این فرصت بدست آمده کمال استفاده را نمایند و بنای فروش زمین باهنر رشت را (که حالا بواسطه قرارگیری در مرکز شهر ارزش مادی فراوانی داشت) برنامه ریزی کنند تا درآمدش را صرف بازسازی و نوسازی ورزشگاهی دیگر در شهری دیگر نمایند! طرح خطرناکی که بلافاصله با ورود اداره کل ورزش و جوانان گیلان و هیات کشتی استان در نطفه خفه شد، اما خطرش همچنان احساس می شود.

اما این اقدام پایتخت نشینان بانی خیر گردید و استان را به فکر انداخت هرچه سریعتر وضعیت این ملک را مشخص نماید از همین رو تفاهم نامه قدیمی مجدد روی میز گذاشته شد و با تغییر امضای رضی زاده به اسلامی، این هیات مجدد سنگ بنای احیای سالن باهنر را گذاشت و به جد دنبال منابع مالی از وزارتخانه و فدراسیون کشتی است تا پروژه ساخت نخستین خانه کشتی گیلان را آغاز نماید، پروژه ای که در گذشته قرار بود هفت طبقه باشد اما امروز معلوم نیست توان ساخت چند طبقه وجود دارد.