رودبار شهری که نه شهردار دارد و نه فرماندار و احتمالا نه نماینده!
شهر شکوفه های زیتون، رودبار، به شهر عجیبی تبدیل شده است، متاسفانه مدتهاست نه شهردار دارد و نه فرماندار و ظاهرا نماینده ای هم ندارد که پیگیر این نداشتن های این شهر استراتژیک و مهم گیلان شود.
به گزارش تدبیرشرق، دولت جدید که بر سر کار آمد بوی تغییرات محتمل نیز به مشام رسید اما با شعار وفاقی که سر داده شد، بسیاری از مدیران دولت قبل در حاشیه امنیت قرار گرفتند و امروز می بینیم برخی ها بعد از یک سال هنوز بر سر کار خود مانده اند.
فرماندار رودبار اما یکی از ان دست مدیرانی بود که برای رفتن عجله داشت، از همان روز معارفه استاندار جدید با حرکات پوپولیستی، خود را سینه چاک عباسی، استاندار قبلی نشان داد تا سرعت تغییرش رو به فزونی رود، شاید اگر کمی سعه صدر به خرج می داد و شعار وفاق ملی را می شنید از هول حلیم در دیگ نمی افتاد.
در هر صورت دهم آذر ماه سال گذشته بود که طهورث عموپور از فرمانداری رودبار برکنار شد و سمیرا حسنی – معاونش – به عنوان سرپرست فرمانداری برگزیده شد، انتصابی که بعد شش ماه هنوز عنوان سرپرستی را یدک می کشد.
در این مدت افراد زیادی برای فرمانداری رودبار معرفی شدند اما در مسیر رایزنی هایشان، بنا به دلایل نامعلوم!!!، به در بسته خوردند. باتوجه به اینکه در کارنامه همه آنها تجربه فرمانداری، مدیرکلی و حتی معاونت استانداری دیده می شد، نمی توان گفت بخاطر ضعف مدیریتی شان حذف شدند، بلکه باید مشکل را در جای دیگر جستجو کرد!
و چنین است وضعیت شهرداری رودبار؛ بعد از اینکه هفتم خرداد سال گذشته، شورای شهر رودبار، با رای شعبه ۲۵ دیوان عدالت اداری، توانست مانع از ادامه فعالیت غیرقانونی کامران میرزایی به عنوان شهردار رودبار گردد، دیگر رنگ خوشی ندید و جلسات انتخاب شهردارش، بارها با ابستراکسیون دو تن از اعضای شورا برهم خورد تا بالاخره با اخراج ان دو و جایگزینی اعضای علی البدل، امیر کاظمی بهمن سال گذشته از سوی شورا به عنوان شهردار، انتخاب گردید، اما درب همچنان بر همان پاشنه می چرخید و علیرغم داشتن شرایط لازم و مکفی، بعد از چهار ماه بنا به دلایلی نامعلوم !!! هنوز نشانه ای از صدور حکم از سوی وزارت کشور یا استانداری گیلان دیده نمی شود.
متاسفانه نداشتن شهردار و فرماندار لطمات فراوانی به رودبار زده، برای مثال باید به موضوع گسترش بی‌ضابطه مرغداری های رودبار در منطقه ای خاص اشاره کرد که نداشتن فرماندار باعث شده چالش آنها با اهالی روستاهای خاصکول و انارکول به یک تنش اجتماعی تبدیل گردد و جهاد کشاورزی هم در سایه ضعف سرپرست فرمانداری به این تنش دامن بزند.
و یا مورد عجیب پل زیتون شهر رودبار که واقعا غیرقابل درک است، پلی با هزینه هنگفت ساخته شد اما جاده ای در آن سوی پل وجود ندارد که بتوان از این پل بهره برداری کرد، قطعا در صورت وجود شهردار، کار ساخت خیابان در سر این پل تاکنون باید انجام می شده اما نداشتن شهردار باعث شده نه تنها این پل بی ثمر باقی بماند بلکه حتی اسفالت شاهراه اصلی شهر هم مرمت نگردد و اهالی و گردشگران با چاله ها و چالش های فراوانی روبه رو باشند.
اینها تنها نمونه هایی از اثرات نداشتن فرماندار و شهردار در شهرستان بزرگ رودبار است، نماینده شهر هم انگار علاقه ای به نظم گرفتن شهرش ندارد، چراکه اگر داشت از تریبون مجلس باید استفاده می کرد و از وزیر کشور سئوال می کرد چرا رودبار رها شده و نه شهردارش انتخاب می گردد و نه فرماندارش. اگر به مصلحت نیست که وزیر یک مملکت را به زیر سئوال ببرد لااقل در همین استان، استاندارش را به چالش می کشید تا پاسخی درخور برای مردم شهرش داشته باشد، اما ازانجاییکه رودبار قریب به یک سال شهردار ندارد و شش ماه هست که فرماندار هم ندارد باید گفت نماینده ای هم ندارد که این رویداد عجیب برایش مهم باشد.
