این دولت سیزده !یاداشت یونس رنجکش

از دوازده گذشت و به چهارده نرسید و در میانه این دو، هم گذشته باید جبران شود و هم اینده بهتر از انتظارات پیش رو و این یعنی آغاز یک راه سخت برای تمام وعده هایی که داده شد ، نقدهایی که انجام گرفت و انتظاراتی که برجای ماند.

حالا آغاز سیزده شده است بر ایندی از انچه گذشته بود و چشم اندازی برای انچه به بعد می رسد و با تمام این ها، انچه بیش از همه باید به حسابش رسید ، استانه تحمل است که کارشناسانه تر باید نگریسته شود به دور از هیجانات روزهای تبلیغات و های و هوی هوادارانی که با اراده و بی اراده هیاهو داشتند، اما واقعیت اکنون برنامه ای است که باید سر ریز ان پر شدن همه خلا ها و کاستی ها باشد.
گام دومی ها گام هایشان را آغاز کرده اند و راه به ادامه گام انقلاب و همانگونه که توصیه شده است این حرکتی خردمندانه باید و این گام به گام شدن به مقصد نمی رسد مگر به اعتبار تعهد به منافع ملی ، بهره مندی از تخصص و تجربه ، توان افزایی کار آمدان و نفی محفل نشینی و محفل نگری که هر آنچه این سال ها بر سر ملت امده است سهم خواهی های سفره دران سفره انقلاب بوده است و فرقی ندارد که از طایفه کدام سوی چپ و راست باشند!
گام های انقلاب که برداشته شد امیدها زنده و روزگاران با همه سختی ها در تنگناهای جنگ و تحریم و تهدید، سپری شد، اما تحمل از آسوده اندیشی برخی و غارت منابع ملت در کج اندیشی برخی دیگر رنجوری ها بر دل نهاد و این استانه دیگر قابل تحمل نماند و انتظار به سر امده است و اکنون امید در ابراهیم دیده اند و روزگاران از حسن گذشته است.
دولت سیزدهم در آرایشی جدید به میدان قوه اجرایی پا نهاده است و از دل این دولت انچه به ثبت خواهد رسید اقدامات در برنامه هایی است که خواهند داشت و مردم با همه گرفتار امدن ها در تنگناهایی که در آن در بندند، امیدوارانه به گره گشایی ها دل بسته اند که از پس گفتار و عملکرد مردان میدان جدید رونمایی شده است و این تحقق نخواهد یافت مگر در نظر گرفتن همه کاستی ها در بدنه مدیریت ریز و درشت اجرا و مهمتر از ان برهم زدگی خواب آلودگی چه بسیار محفل نشینان و چسبندگان فرصت طلب منفعت اندوز که در این سال ها در سایه غفلت های ناشی از دعواهای سیاسی و جناحی هم از آبشخور به کام رسیدند و هم از طوبره که سرانجام نه به راه راست رفتند و نه به چپ وفادار که از هر دو سو پوزخند زنان راه به منافع خود گشودند !
حالا در این گوی و میدان نه به تماشا باید نشست و نه چوب لای چرخ نهاد که منفعت کشور و ملت همراهی در مسیر منفعت ملی است و هرآنچه دلسوزی ها است در کف اخلاص باید نهاد که راه و رسم غیر ان دگران است که در منفعت دستمالی، قیصریه ای به آتش می دهند!
حالا فرصتی است دوباره و رشد یافتگانی که دل در خدمت دارند و تجربه ای که آزموده خواهد شد و چه زیبا است آزموده هایی که تکرار نگردد!
دوشنبه ۸ شهریور ۱۴۰۰