فرجام سند همکاری با چین:بستن اینترنت؟!
یادداشت – سید علیرضا کریمی: حدود دو روز است در میان خیل اخبار کسل کننده ، تکراری و ایضا بی مایه سیاسیون یک اظهار نظر بسیار به چشم آمده است.اصل خبر این است:«محمد صالح جوکار، نماینده مجلس:اجرای طرح اینترنت ملی در سند همکاری ایران و چین آمده است.»
نکته قابل ذکر این است علیرغم گذشت مدت مدیدی از طرح خبر سند همکاری میان ایران و چین هنوز جزئیات این سند به صورت رسمی منتشر نشده و صرفا برخی رسانه یکسری کلیات منتشر کرده اند که بیشتر به یک بیانیه شباهت دارد تا سند همکاری.از این مدل بیانیه هایی که مراد و هدف، اقناع افکار عمومی و رسانه هاست و کاربرد دیگری ندارد.
شاید بتوان اظهار نظر این نماینده مجلس را اولین اظهارنظر دقیق و با کد مناسب در مورد سندی دانست که جزییات آن نا مشخص بود.یعنی همکاری بلند مدت با چینی ها محدود به مسائل اقتصادی نیست و فرهنگ و شبکه های اجتماعی را هم شامل می شود.
اتفاقا همین چند روز پیش بود که سفیر چین در ایران اعلام کرد این کشور آمادگی دارد سریال های چینی را رایگان در اختیار صدا وسیمای کشورمان قرار دهد.
فراموش نباید کرد آن عده از ناظران و کارشناسانی که واقع گرا محسوب می شوند از سند همکاری با چین دفاع می کردند و می گفتند با علم به رشد این کشور و پیشی گرفتن از آمریکا فی النفسه بد نیست که همکاری های طویل المدتی را با چینی ها آغاز کنیم.لیکن اظهارات این کارشناسان عطف به مسائل اقتصادی و زیر بنایی بود نه اینترنت و مسائل فرهنگی.
به عبارت ساده عرضم اینجاست فلسفه همکاری با کشورهای توسعه یافته باید رشد و ایجاد بهبودی و رفاه در کشور باشد نه ایجاد محدودیت تازه!این همه تبلیغ و در بوق و کرنا کردن همکاری با چین اگر قرار باشد نتیجه آن بستن اینترنت جهانی باشد همان بهتر که سندی و همکاری شکل نگیرد.چه کسی است که نداند ما در ایجاد محدودیت خودکفا هستیم و نیازمند چینی ها نیستیم!
چه بسا باید باور کنیم آن هایی که می گفتند چین حاضر نیست چنین سندی را با ایران امضا کند درست بوده و در نهایت این سند نه تنها چیزی به سفره مردم اضافه نمی شود بلکه کسر هم می نماید!
