کمیسیونی برای هیچ

انتخابات کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک، روز گذشته برگزار شده و حضور ورزشکاران و قهرمانان پر افتخار جهان در آن باعث شد، سالن انتخابات، گاهی رینگ‌بوکس شود، گاهی تاتامی و گاهی هم تشک کشتی؛ خلاصه به همه چیز شبیه بود الا سالن انتخابات کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک.

این کمیسیون تشکیل شد تا صدای ورزشکاران باشد، آنها را سر و سامان دهد، با نظرات مشورتی خود به کمیته ملی المپیک در تصمیم‌گیری‌های کلان یاری رسان آنها باشد، اما اتفاقات عجیب و غریب فراوان از جمله استعفای دسته جمعی آنها در سال گذشته باعث شد این کمیسیون کارایی خود را از دست بدهد.

اولین دوره فعالیت این کمیسیون با عضویت ۱۵ ورزشکار پر افتخار ایران ( که با رای سایر ورزشکاران انتخاب شدند) در بهار ۹۶ آغاز شد، با برگزاری انتخابات داخلی حمید سوریان اولین رئیس و سعید حسنی‌پور اولین نایب رئیس این کمیسیون شدند، اما سوریان که هنوز به ارزش واقعی این کمیسیون پی نبرده بود، با غیبت های متوالی در همان روزهای ابتدایی، در واقع انصراف خود را اعلام کرد و آرش میراسماعیلی با رای مجدد اعضای کمیسیون رئیس شد، اما در دو سال اخیر میراسماعیلی به واسطه اینکه رئیس فدراسیون جودو شد، فرصت کمتری برای کمیسیون می‌گذاشت، به این مهم، پناهنده شدن پیاپی جودوکاران و تعلیق این فدراسیون در صحنه جهانی را نیز بیفزایید.

این مسائل باعث شده علیرغم اتمام دوره ریاست میراسماعیلی جلسه‌ای برای برگزاری انتخابات بعدی تعیین نگردد و این باری به هر جهت بودن تا آنجا ادامه پیدا کرد که به استعفای دسته جمعی اعضا کشید، اگرچه صالحی امیری استعفاء را نپذیرفت، اما اتفاق خوشایندی نیز بعد از آن رخ نداد.

اکنون یک سال از عمر دوره اول کمیسیون باقی است و کمیسیون رها شده ورزشکاران بالاخره تصمیم گرفت در یک انتخابات دیگر رئیس و نایب رئیس سال آخر خود را بشناسد.

کارهای نکرده کمیسیون در سه سال گذشته باعث شد خیلی ها چشم طمع به صندلی ریاست داشته باشند، تا بتوانند خلأ به وجود آمده را پر کنند، کاندیدا شدن آرش میر اسماعیلی و سعید حسنی پور رئیس و نایب رئیس دوره گذشته قابل پیش‌بینی بود، به این جمع هادی ساعی و زهرا نعمتی نیز اضافه شدند تا رقابت گرم پیگیری شود.

عده ای از جمله حمید سوریان رئیس اسبق و عضو مستعفی نیز که فهمیده بود، چه اشتباهی در جدا شدن از این کمیسیون کرده است، از دور اوضاع را نظاره‌گر و شاید هم کنترل می‌کرد! هر روزی که به ۸ مرداد (زمان برگزاری انتخابات) نزدیک می‌شدیم جنگ لفظی قهرمانان پرآوازه کشورمان در رسانه‌ها بیشتر می‌شد، سوریان، ساعی، نعمتی، میراسماعیلی و ….

ساعت ۱۰ صبح ۸ مرداد که شد، همگان فکر می‌کردند قهرمانان با صله رحم، شرمسار از تهمت‌هایی که به هم زدند، روی خوشی به یکدیگر نشان دهند اما ظاهراً قهرمانان همه چیز از جمله منش و الگوی پهلوانی را از یاد برده بودند.

یک ساعت تمام درحالیکه، انتخابات به صورت لایو اینستاگرامی، در حال پخش بود، این دعوای شدید لفظی ادامه داشت و همگان دیدند قهرمانان پرافتخار کشورشان، برای تصاحب یک کرسی ریاست چه بلواها که نمی کند.

ابتدا ساعی معترض بود چرا قلی پور ورزشکاری که دو سال دوپینگش پنهان مانده بود، ناگهان شب قبل از انتخابات دوپینگش رسانه‌ای می‌شود تا از لیست اعضای رای دهنده کمیسیون خارج گردد، دیگری به اضافه شدن بهداد سلیمی و حمیده عباسعلی معترض بود و اعتقاد داشت که قبل از این که کمیته بین المللی المپیک تایید کند، نباید در جلسه حضور می‌یافتند که البته در دقیقه ۹۰ ایمیل تاییدیه IOC هم رسید. اعتراضات به حضور این دو نفر که زیاد شد سلیمی نیز با دلخوری بلند شد و گفت اگر مشکل من و خانم عباسعلی هستیم از جلسه خروج می کنیم، حتی کیکاووس سعیدی رئیس جلسه نیز بلوای هادی ساعی را برنتابید و گفت می‌خواهید من بروم شما جلسه را اداره کنید که ساعی نیز در جواب گفت اگر نمی توانی اداره کنی برو خودم اداره می‌کنم. قاسم رضایی هم از بحث با ساعی بی نصیب نماند و جنگ لفظی کوتاهی با وی داشت.

خلاصه کشمکش ها به سمتی رفت که آرش میر اسماعیلی و سعید حسنی پور رئیس و نایب رئیس قبلی از خیر حضور در انتخابات گذشتند و انصراف دادند.

این انتخابات پرتنش و جنجالی در نهایت برگزار شد و هادی ساعی با ۸ رای در مقابل هفت رای زهرا نعمتی توانست ریاست کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک را تصاحب کند و در این انتخابات نایب رئیسی نیز مجتبی عابدینی گوی رقابت را از افشین نوروزی ربود و نایب‌رئیس شد اما آنچه از این انتخابات به یادگار ماند، این بود که قهرمانانی که بنا بود الگوی سایر ورزشکاران جوان و نوجوان باشند حتی نتوانستند یک ساعت دور یک میز کنار هم بنشینند و خود را تحمل کنند، برخی از آنها نشان دادند صرفاً قهرمان بودند و فرسنگها با پهلوانی فاصله دارند،

اینها به کنار،
در سه سال گذشته، از رسالت خود هم دور شدند، هنوز که هنوزه اگر ورزشکاری مشکلی داشته باشد، مستقیم به سراغ وزیر ورزش و جوانان و یا رئیس کمیته ملی المپیک می‌رود و جای خالی کمیسیون در این بین کاملاً حس می‌شود، حتی بحث حضور سعید معروف در کمیسیون ورزشکاران کمیته بین المللی المپیک نیز به حاشیه رفت، بنا بود معروف در انتخابات کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک کاندیدا شود تا با رایزنی‌های اعضای این کمیسیون با سایر ورزشکاران جهان و فدراسیون کشورهای مختلف، به رای آوردن در این کمیسیون امید داشته باشد، ولی کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک آنقدر درگیر مشکلات داخلی خودش بود که از این مهمترین رسالت خود نیز غافل ماند.

حال در این شرایط نه تنها سعید معروف به عنوان نماینده ایران نباید امیدی به رای آوری در این جایگاه حساس و مهم داشته باشد، بلکه ورزشکاران داخلی و ملی پوشان نیز باید از این کمیسیون قطع امید کنند و مثل گذشته ساعت ها به جای تمرین در سالن، پشت درب اتاق رئیس کمیته ملی المپیک و وزیر ورزش و جوانان بنشینند تا شاید فرصتی برای فقط بیان مشکلات خود داشته باشند و نه حل آن.

صاحب مقصودی