سالاری ؛استانداری که پای مدیران سخت کوش خود می ماند

سالاری نه تنها اعتقادی به محلی کردن مناقشات ندارد بلکه در سطح استانی و چه بسا ملی به آن ها می پردازد. رویه معمول در انتقاد نماینده از استاندار اینست که استاندار، فرماندار حوزه انتخابیه نماینده منتقد را موظف به جلب رضایت نماینده می کند. به عبارتی با محلی کردن مناقشه استانی به شهرستانی، سعی در حل و فصل آن دارد. در گیلان اما استاندار جوان و حقوق خوانده نه تنها اعتقادی به این نسخه ندارد بلکه در حمایت از فرماندار خود مستقیما وارد مناقشه می شود و اظهاراتی به مراتب تندتر از فرماندار را بر زبان می آورد.

به گزارش تدبیرشرق به نقل از خزرآنلاین، بالاخره مناقشه روزهای اخیر فرماندار تالش و نماینده این شهر جنبه ای فراشهرستانی یافت و پای استاندار را هم به موضوع باز کرد.

داستان هم از این قرار بود که نماینده تالش در نشست علنی مجلس و در تذکری شفاهی خطاب به وزیر کشور گفته بود: فرماندار شما برخلاف قانون، با اعمال قدرت و دخالت در کار شهرداری، مزایده‌ای که برنده‌اش مردم بوده‌اند را لغو کرده است.

شکری حتی پا را از این هم فراتر نهاده و اظهار کرده بود: با چنین وضعیتی اندک اندک به وزیر کشور هم مشکوک می‌شوم که حتماً در این پروژه منافعی دارد! اگر ظرف یک هفته به این موضوع رسیدگی نشود، تمام مدارک پشت پرده این جریان را در همین صحن پخش می‌کنم.

این اظهارات شکری اما با واکنش مهدوی، فرماندار تالش روبرو شد. فرمانداری که امروز اگرچه مورد غضب شکری قرار گرفته اما در گذشته ای نه چندان دور از سوی همین نماینده تالش به عنوان سیدی بزرگوار، پاک دست، کاردان و مردم دار قلمداد شده بود که اخلاقش در عرصه سیاست گیلان مثال زدنی است.

فرماندار تالش زودتر از اینکه ضرب العجل نماینده به پایان برسد، اما دست به افشاگری زد و با بیان اینکه مسئولی از ۲ سال پیش، در سطح ملی و استانی و شهرستانی فشارهای نامتعارفی می‌آورد تا یک طرح ساحلی که با اعتبارات استانی و شهرستانی احداث شده است به فردی خاص که ظاهراً اسپانسر او بوده واگذار شود، خبر از مزایده ای می دهد که برنده اش از قبل مشخص شده است!

مهدوی با بیان اینکه دستگاه برگزار کننده مزایده، مالک و حتی مستأجر آن طرح نبوده و مال غیر را به مزایده گذاشته بود، می افزاید: مثل اینکه یک فرد، خانه همسایه‌اش را بفروشد یا اجاره بدهد. وقتی در جلسه رسیدگی به این اشتباه، دلیل خواستیم، گفتند با فشار فلان مسئول بوده است!

نگاهی اجمالی به مناقشه مهدوی – شکری اما هدف دیگری را دنبال می کند. مناقشه ای که این روزها با موضع گیری استاندار در حمایت تمام قد از فرماندار تالش، پا را از مرزهای جغرافیایی تالش فراتر نهاده است. در شرایطی که دولتمردان و به تبع آن استانداران سعی می کنند تا حد ممکن از رویارویی با نمایندگان مجلس پرهیز کرده و بعضا متاسفانه در برخی موارد به علت حفظ کرسی تن به خواسته غیرقانونی برخی از آنان دهند، استاندار گیلان شیوه کاملاً متفاوتی را در پیش می گیرد.

سالاری نه تنها اعتقادی به محلی کردن مناقشات ندارد بلکه در سطح استانی و چه بسا ملی به آن ها می پردازد. رویه معمول در انتقاد نماینده از استاندار اینست که استاندار، فرماندار حوزه انتخابیه نماینده منتقد را موظف به جلب رضایت نماینده می کند. به عبارتی با محلی کردن مناقشه استانی به شهرستانی، سعی در حل و فصل آن دارد. در گیلان اما استاندار جوان و حقوق خوانده نه تنها اعتقادی به این نسخه ندارد بلکه در حمایت از فرماندار خود مستقیما وارد مناقشه می شود و اظهاراتی به مراتب تندتر از فرماندار را بر زبان می آورد.

“نباید جبران هزینه‌ی اسپانسرها را بدهیم و در این راستا شخصاً به هیچ وجه خلاف نمی‌کنم” جمله ای از استاندار گیلان که اگرچه از آن می توان به عنوان خالی نکردن پشت فرماندار در برابر انتظارات نماینده برداشت کرد اما در باطن خود اشاره به سنتی ناروا دارد که متاسفانه مدت هاست در انتخابات نقش تعیین کننده را ایفا می کند. ورود پول های کثیف به انتخابات مجلس در بسیاری از حوزه های انتخابیه، موضوعی نیست که بتوان آن را به راحتی تکذیب کرد.

تامین کنندگان مالی یا همان اسپانسرها در مقابل تقبل هزینه های کمرشکن انتخابات، بی شک درخواست هایی هم خواهند داشت. این موضوعی نیست که یک نماینده مجلس از آن بی خبر باشد و تصور کند کمکی که از یک حامی مالی خود دریافت کرده، بی چشمداشت بوده است! متاسفانه برخی از نمایندگان با علم به این موضوع، حتی از دریافت چنین کمک هایی استقبال هم می کنند. سنتی که ریشه کنی آن تنها در اصلاح ساختار سنتی انتخابات در ایران نهفته است.