انگ جدید به «بدون تاریخ بدون امضا»: فیلم ضد خانواده!
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
در خبر رونمایی از پوستر این فیلم سینمایی، آمده بود که فیلم وحید جلیلوند از ۲۵ بهمن ماه در سینماهای کشور به روی پرده می‌رود. امروز روزنامه «جوان» با انتشار مطلبی به انتقاد از اکران این فیلم در ایام نزدیک به نوروز پرداخت و نوشت این فیلم ضد خانواده به دلیل موضوع تلخی که دارد، مناسب اکران در این فصل سال نیست. این روزنامه در حالی امروز به انتقاد از اکران «بدون تاریخ بدون امضا» پس از جشنواره فجر، پرداخته که در نوروز ۹۵، فیلم «ابد و یک روز» با محوریت یک داستان تلخ اجتماعی، توانست بیش از یازده میلیارد تومان فروش کند.
در حالی که چند ماهی است بسیاری از سینماگران و منتقدان نسبت به ساخت و اکران پر تعداد فیلم‌های کمدی در سینماهای کشور هشدار می‌دهند، چند روز پیش اعلام شد که فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» از ۲۵ بهمن ماه در سینماهای کشور به روی پرده می‌رود.
در روزهای گذشته غلامرضا موسوی عضو شورای صنفی نمایش به آی سینما گفته بود که نمایش دو فیلم «آن سوی ابرها» و «بدون تاریخ بدون امضا» پس از جشنواره فجر ارتباطی با اکران نوروز ندارد و هنوز این شورا برنامه‌ای برای اکران نوروز ۹۷ در نظر نگرفته است.
اما روزنامه «جوان» امروز با انتشار مطلبی نسبت به نمایش فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» در ایام نزدیک به نوروز انتقاد کرد. این روزنامه در ادامه لقب جدیدی برای فیلم وحید جلیلوند انتخاب کرده است: « انتخاب فیلم تلخ و ضدخانواده «بدون تاریخ بدون امضا» نشان می‌دهد که خانواده اساساً در انتخاب آثار محلی از اعراب ندارد. این روزها عنوان می‌شود که سیاه‌نمایی از وضعیت کشور و فعالیت‌های دولت کار خوبی نیست و باید به مردم امید داد و رسانه‌ها تشویق به این کار می‌شوند،اما در عرصه سینما ظاهراً خیلی قرار نیست امیدبخشی و نشاط اجتماعی حتی در حد شعار در رأس امور باشد. این مسئله از اختصاص اکران نوروزی به یک فیلم تلخ و ناامید‌کننده سینمایی به وضوح به چشم می‌آید.»
این روزنامه در حالی مدعی شده که فیلم «بدون تاریخ بدون امضا» یک فیلم ضد خانواده است که در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر عده‌ای از منتقدان از وجود روح جوانمردی و خانواده دوستی در «بدون تاریخ بدون امضا» به عنوان یکی از نقاط قوت این فیلم یاد کرده بوند.
این روزنامه در پایان به تحلیل سینمای اجتماعی ایران هم روی آورد و نوشت: « سینمای اجتماعی ایران اساساً تمایل زیادی به تلخی دارد و از سویی دیگر واضح است که صرف کمدی بودن آثار هم نمی‌تواند خانوادگی‌بودن آن را تضمین کند. فیلم‌های کمدی سینمای ایران اغلب برای گرفتن خنده از مخاطب بر موضوعات غیراخلاقی تمرکز دارند و این طریقی است که از آن برای پوشش ضعف‌های فنی فیلمنامه استفاده می‌شود و قاعدتاً آثار سالمی برای خانواده‌ها محسوب نمی‌شوند. اغلب سازندگان آثار کمدی، سرگرمی را نه به عنوان وسیله‌ای برای انتقال پیامی اخلاقی یا انسانی بلکه به عنوان یک هدف نهایی مفروض می‌کنند و همین هدف بودن سرگرمی منجر به این می‌شود که از سطحی‌ترین جنبه‌ها برای خنداندن استفاده شود. اگر دولت معتقد است نباید ناامیدی به جامعه تزریق شود، ضروری است این موضوع در رویکردهای هنری و سینمایی کشور نیز مورد توجه قرار گیرد. واضح است که امیدبخشی به جامعه با اخلاق‌مداری مضمونی آثار درهم‌تنیدگی غیرقابل اجتنابی دارد.»