انگلیس در ترازو!

بعد از تحولات برگزیت بسیاری از تحلیلگران مسائل اروپا مخاطرات داخلی و خارجی ، هزینه خروج انگلیس از اتحادیه اروپا بر اقتصاد اروپا و جهان و آشفتگی و بهم ریختن نظم و چهره اقتصادی دنیا را یادآوری میکردند و انگلیس و اتحادیه اروپا همچنان در گیر و دار اینگونه مسائل هستند. در آن زمان با توجه به درصد موافق و مخالف نزدیک بهم نظر سنجیها همه میپنداشتند در کنار اقتصاد محوری و تجارت پیشگی، خوی و فرهنگ خود برتر بینی مردم انگلیس بیشترین تاثیر را بر تصمیم آنها برای ماندن و یا بیرون رفتن از اتحادیه بر جای گذارد. از ابتدا نیز دسته ائی از تحلیلگران میدانستند که سیاستمداران انگلیسی اینبار باید دست به بازی هنرمندانه ائی بزنند تا توازنی بین الزامات جهانی و منطقه ائی از یکسو و احساس ضرر مردم انگلیس در ماندن در اتحادیه اروپا برقرار کنند تا هم ثبات داخلی کشور را بهم نزنند و هم در اروپا و جهان مسبب اشفتگی اقتصادی اجتماعی این قاره که پس لرزه های این زلزله سیاسی قریبا” شروع خواهد شد معرفی نشوند. 
با تائید مردم برای خروج از اتحادیه اروپا که تحلیلگران پیش بینی میکردند انگلیس یک نقش فراآتلانتیکی برای نزدیکی بیشتر با آمریکا برای خود تعریف خواهد کرد، حزب محافظه کار خانم ترزا می را جانشین دیوید کامرون کرد که با اشتباه محاسبه خود کناره گیری نمود. اما ترزا می نیز با اشتباه محاسبه دیگر در انتخاباتی زود رس نتوانست دولت تشکیل داده و دولت ائتلافی دارد. بنابراین انگلیس در شرایط کنونی هم مشکلات استقرار دولت دارد و هم دولتش دارای مشکلات عدیده ائی ناشی از اثرات خروج از اتحادیه است. به همه این مشکلات اضافه شدن ترامپ و بهم ریختن دنیا را نیز باید اضافه کرد که آن نقش فرا آتلانتیکی هم منتفی شد و انگلیس همچنان با مشکلات خود دست و پنجه نرم میکند. اختلافات انگلیس با آمریکا بر سر مسئل منطقه ائی و بین المللی و حتی رد و بدل کردن سخنان تند ترامپ و ترزا می در مورد توئیت ویدئوی اسلام ستیزانه اعضای حزب انگلیس اول و اختلاف نظر بر سر برجام، بیت المقدس و شمار دیگری از مسائل موقعیت داخلی و جهانی انگلیس را مشخص میکند. و هم اکنون زمانی است که انگلیس خود را از زیر یوغ آمریکا خارج و سیاستهای مستقلی در برابر سایرین و از جمله ایران اتخاذ کند.
از سوی دیگر همین انگلیس در کنار آمریکا و بعضی دیگر از کشورهای غربی با دخالت در روند بهار عربی و با همکاری کشورهای هم پیمان خود نظیر عربستان، ترکیه و قطر باعث مصائبی در عراق، سوریه و یمن شده اند و الان به جامعه جهانی بدهکار هستند. و این بدهکاری به ایران بسیار بیشتر از دیگران است. بوریس جانسون باید در ایران چه در ملاقاتهای دیپیلماتیک و چه در رویاروئی با رسانه ها بوضوح بپذیرد که غرب باید مابه ازای اشتباهاتش در خاورمیانه را بدهد. لذا مهمترین دستاورد سیاست خارجی کشور در این سفر اذعان واقعی و نه تبلیغی و رسانه ائی طرف انگلیسی به نقش مثبت و سازنده ایران به عنوان یک قدرت منطقه ائی است. انگلیس علیرغم مشکلات داخلی و خارجی اش همچنان دارای نقش موثری در لابیگری و اجماع سازی در غرب است. لذا با توجه به نیازهائی که به تعامل مثبت و سازنده با ما دارد می توان امیدوار بود زمینه و سازوکار لازم برای تامین نقطه نظرات و نیازهای ما در سطح منطقه ائی و بین المللی وجود داشته باشد. 
متاسفانه روابط ايران و انگلیس در طول سالهاي بعد از انقلاب ناپايدار و پر تنش و با فراز و نشیب بوده است. اما با توجه به اوضاع منطقه و بین المللی و در دوران پسا داعش و نیاز انگلیس به ایران این سفر می تواند با طراحي ديپلماتيك از فرصت هاي موجود بهره برداری و زمینه تحکیم روابطی منطقی را فراهم نمود. کار با انگلیس آسان نیست و مذاکرات دیپلماتیک بدلیل ذهنیت دو طرف نسبت به یکدیگر سخت پیش میرود و واجد یک روال مستمر، پایا و روتین نیست. با توجه به مشکلات ما با ترامپ بهتر است علیرغم همه مشکلاتی که انگلیس دارد از ظرفیتهایش در مسائل مالی ، بانکی، کارگزاری، نحوه نقل و انتقال پول و مسائل اقتصادی و فرهنگی فیمابین وهمچنین مسائل منطقه ائی مانند اوضاع اسفبار یمن و بین المللی مانند یکجانبه گرائیهای ترامپ همچون بهم ریختن خاورمیانه و بالا رفتن سطح و حجم خشونتها و روند اجرای برجام و بهره برداری ایران از نتایج آن استفاده و دو طرف از تبعات همکاریهای دو جانبه بهره برداری کنند. اراده طرف انگلیسی برای همکاریهای بانکی و تسهیل نقل و انتقال مالی، آموزش و ارتقاء سطح بانکی ایران که در دوران تحریم نحیف شده اند جدای از فشار آمریکا نقطه شروع خوبی خواهد بود. 
ترامپ هم خودش مشکلات فراوانی دارد و هم با هر حرکتش تعدادی از کشورها را در مقابل خودش قرار میدهد. لذا ما نباید از تداوم رویکرد برجامی خود در گفتگو با طرفهای موثر بین المللی خسته شویم. مخصوصا” وقتی آن طرف در روابط دو جانیه و یا منطقه ائی به ما احتیاج داشته باشد. زیرا وزیر خارجه انگلیس نیز خوب یا بد و چه ما بپسندیم و یا نه حتما” خواهان آزادی خانم نازنین زاغری زندانی دو ملیتی ایرانی و انگلیسی خواهد شد. جدای از ماهیت و محتوای پرونده وی که سیر خود را در قوه قضائیه طی کرده است، اما با یک نگرش انساندوستانه در باره وی که مادر کودکی است که جدای از او و در انگلیس با پدر خود زندگی میکند در حقوق کنسولی و قوانین المللی این ظرفیت وجود دارد که چنانچه اراده سیاسی بر حل و فصل مشکلات فیما بین از سوی مسئولان دو کشور وجود داشته باشد میشود از اینگونه نگرشهای انسانی و اخلاق مدارانه استفاده کرد. انشاالله!