درباره اظهارات نماینده اصناف در شورای شهر رشت! تغییر بافت پیاده راه مهم است یا تغییر بافت کنونی بازار ؟!
تدبیر شرق : وقتی مشاهده می کنیم که بعضی نمایندگان اصناف در شوراهای شهر تنها از مطالبات صنفی خود حمایت می کنند بیشتر درک می کنیم که چرا طبق قانون عضویت همزمان نمایندگان اصناف در شورای شهر ممنوع اعلام شده است. قانونی که البته بنا به دلایلی که هنوز مشخص نیست و با وجود ابلاغیه مدیرکل امور شوراهای وزارت کشور در این دوره شورا هنوز رسمیت پیدا نکرده است.
عضو شورای شهر رشت و نائب اتاق اصناف کشور نیز از جمله کسانی است که بارها نشان داده بیشتر از آن که عضو شورای شهر رشت باشد صرفا نماینده اصناف در این شورا است و این در انتقادات همیشگی اش از طرح پیاده راه و دفاع از بازاریان مشهود است. وقتی نیست که ایشان از طرح پیاده راه به بهانه حمایت از بازاریان انتقاد نکند و رکود بازار را به مساله پیاده راه مرتبط نکند. آن هم در وضعیتی که البته رکود در بازار اقتصادی کشور حاکم است!
در حال حاضر شما از نمایندگان بازار پوشاک، میوه و تره بار، طلا و یا خودرو از شمال تا جنوب کشور سوال بپرسید آن ها نیز از رکود اقتصادی و بازار حرف می زنند. پس چه بهانه ای است که هر امری را به عوامل محیطی ربط دهیم و بگوئیم که تنها عامل کسادی بازار ساخت یک پیاده راه است؟!
اما فارغ از این مساله آن چه دارای اهمیت است مغایرت چنین اظهاراتی با وظایف یک عضو شورا است، یک عضو شورا وقتی از پیاده راه سخن می گوید باید نه صرفا از جانب نماینده اصناف بلکه باید از جناب کلیت شهروندان به آن بپردازد. آن وقت می توان نظر وی را به عنوان نظر بی طرفانه منتخب مردم پذیرفت.
مشخص نیست این همه نظرات غیر کارشناسی درباره پیاده راه به چه دلیل بیان می شود اما آنچه مشخص است اینکه پیاده راه نقطه ضعف هایی دارد ولی شورای شهر به عنوان یک نهاد بالادستی شهرداری بهتر از هر کسی می داند که ساخت پیاده راه در مرکز شهر چه مزایای مثبتی برای شهرداری و ارتباط بهتر با شهروندان داشته است.
اگر از این منظر نگاه کنیم اعضای شورا باید خود را در قبال حمایت از آن و رفع نقاط ضعف آن نشان دهند و نه آن که مدام و یکطرفه بر طبل مطالبات صنفی بکوبند.
با این حجم از درخواست ها که یکی از تخریب آب نما سخن می گوید، دیگری از ساخت نمادهای دیگر و آن دگر از ساخت طرحی برای بازگشت وسایل نقلیه به داخل پیاده راه، دیگر چه چیزی از پیاده راه باقی می ماند؟ آیا تهدید و یا درخواست مطالبه اصناف را می توان نظری کارشناسی شده دانست؟ آیا قرار است شهرداری با این حجم از مشکلات همیشه در شهر تنها به فکر تغییر در بافت مرکزی شهر باشد و هر زمان که عده ای بخواهند بجای اصلاح در ساختاری که شکل گرفته تغییر ایجاد کنند؟
سوال مهم این است اگر قرار بر تغییر باشد پیاده راه شهرداری بیشتر نیازمند تغییر است یا بازار شهر رشت؟ بازار قدیمی شهر رشت مثل انبار باروت می ماند و به دلیل عدم زیرساخت مناسب بارها دچار آتش سوزی گردیده است و مشخص است در صورت عدم نوسازی و مرمت آن ممکن است خطرات زیادی آن را تهدید کند. آیا بازاریان و اعضای شورا بیشتر از آن که به فکر تغییر پیاده راه خود باشند به فکر تغییر زیرساخت های بازار برای جلب توجه مشتریان و رعایت امنیت ایشان هستند؟ / گیل خبر
