دولت با اعلام همه برنامه های خود میتواند ادعا کند که علاوه بر حمایت از حقوق روشنفکران،فرهنگیان، سرمایه گذاران اقتصادی، اقوام و قومیت های مختلف و دیگر اقشار جامعه در جهت توجه به رفع محرومیت و اقشار کم درآمد جامعه نیز اقدام های بسیار مثبتی انجام داده و بدون آنکه در حد حرف و شعار بیان کند، دولت محرومان نیز است.
سرویس سیاسی :
علم اقتصاد را شاخه ای از ریاضیات مبتنی بر پژوهش های عملیاتی و میدانی به همراه تناسبی از شاخصه های اجتماعی مردمی که در منطقه ای زیست می کنند بدانیم که همه چیز آن بر اساس قاعده و روش های فرموله امتحان پس داده باشد، و با تاکیدی که رییس جمهور محترم نسبت به باقی کاندیداها نسبت به داشتن طرح و برنامه برای تحقق وعده های محیرالعقول خود داشتند؛ علل القاعده امروزه می بایست شاهد یک مناظره علمی تر مبتنی بر روش و برنامه میبودیم که متاسفانه نشد. یعنی با توجه به شناختی که از دو نامزد جریان اصولگرا میرفت، شاید کمی انتظار دور از ذهنی هم چندان نبود. دوباره بستر مناظره تبدیل شد به بازار وعده های عوام پسندانه و اقتصاد صدقه محور و سیاست های پوپولیستی از قبیل اینکه هر شخصی سعی بر آن داشت تا خود را بیشتر طرفدار قشر محروم و مستضعف نشان دهد.
هرگاه هم توسط دولت فعلی یا معاونش مورد طرح پرسش برای ارائه برنامه های خود قرار میگرفتند، با فرافکنی و به اصطلاح مچ گیری های انتخاباتی نسبت به ارائه تخلفاتی -ملغمه ای از راست و دروغ البته- به دولت اقدام می ورزیدند. و طبعا دولتی که آمده بود و آماده بود در یک کارزار برنامه ای به ارائه شفاف برنامه های خود بپردازد و در مقابل انتظار داشت رقبا هم دست به چنین کاری بزنند، اهم وقتش به دفاع از خود و رفع اتهام های طرف مقابل می رفت.
اما در کنار اینها یک مساله مهمتر هم بود که سایه آن بطور محسوسی بر روی مناظره و طرفهای درگیر آن چنگ می انداخت. و آن این بود که بالاخره مخاطب این برنامه و گفته ها “دقیقا” چه کسانی بودند و نوع گفته ها تا چه حد در چیدمان صندوق رای در روز انتخابات موثر خواهد بود. مخاطبین جریان دولت و تیم او -به همراه محسن هاشمی طباء- عموما از اقشار متوسط به بالای جامعه و قشر فرهنگی و دانشگاهی کشور بودند که انتظارشان از کاندیدای مورد نظر خود ارائه شفاف برنامه، و مستدل صحبت کردن بر طبق موازین علمی و کار کارشناسی بود؛ و در مقابل حامیان جریان رقیب قشر کم درآمدتر جامعه، سنت گرایان و اقشاری با سطح سوادی کمتر که عموما به دنبال طرح مسائلی از جمله یک رئیس جمهور ساده زیست، مساله مورد بحث یارانه و رفاه نسبی اقشار کم درآمد و شائبه ای که در این چند وقت اخیر جریان اصولگرا نسبت به جریان اعتدالی ایجاد کرده بود: یعنی بی توجهی دولت به معیشت و اقتصاد اقشار پایین و توجه بیش از حد به دیپلماسی و روابط خارجی. مساله مهمی که دولت با آن دست به گریبان بود این بود که از چه ادبیاتی استفاده کند که هم رضایت جریان اول را بدست بیاورد و هم جریان دوم متوجه واقعیات مسائل جاری کشور شوند. و انصافا دولت از این آزمون با همه تخریبها و همجه ها سربلند بیرون آمد.
تاکتیک روحانی در این مناظره این بود که خودش به صحبتها و گفته های روحانی رقیب یعنی رئیسی بپردازد و حمله های قالیباف را بگذارد برای معاونش جهانگیری. این تقسیم کار دست هر دو را کمی باز میگذاشت تا با فراغ بال بیشتری نسبت به ارائه منویات خود اقدام کنند و دچار دوباره گویی نشوند. در کنار آن هجمه های راست گرایانه میرسلیم هم بود که در بعضی مواقع به نظر میرسید برنامه ها و سیاست گذاری هایش را از دهه ۷۰ با خود به امروز آورده. و در یک کش و قوس مصاحبه ای با جواب روشن و بامزه هاشمی طباء طرف شد که “جناب میرسلیم فقط استاد سوال کردن هستند”. گرچه دو نامزد دیگر -هاشمی طباء و میرسلیم- تلاش فراوانی کردند تا بهتر دیده شوند؛ و گرچه دو نامزد اصولگرا برنامه ها و منویات خود را پنهان کردند و بیشتر به فرافکنی و نقد دولت فعلی پرداختند؛ اما با هر محدودیتی بود روحانی و جهانگیری در این صحنه و موقعیت لرزان و خطرناک -به لحاظ توفق احساس بر عقل در کشور ما- محکم و به درستی بر پایگاه و جایگاه خود ایستادند و از آن دفاع کردند. و در پایان رئیس جمهور با ارائه آماری در جهت حمایت از اقشار کم درآمد و محروم جامعه نشان داد که حمایت از این قشر محترم می بایست در عمل صورت بگیرد؛ نه صرفا در ریاکاری و بهره برداری های سیاسی و انتخاباتی.
مناظره سوم هم انجام شد و گفتی ها گفته شد و تا روز انتخابات هم چیزی کمتر از یک هفته زمان باقی ست. حالا دولت با اعلام همه برنامه های خود میتواند ادعا کند که علاوه بر حمایت از حقوق روشنفکران،فرهنگیان، سرمایه گذاران اقتصادی، اقوام و قومیت های مختلف و دیگر اقشار جامعه در جهت توجه به رفع محرومیت و اقشار کم درآمد جامعه نیز اقدام های بسیار مثبتی انجام داده و بدون آنکه در حد حرف و شعار بیان کند، دولت محرومان نیز است. در حقیقت دولت، دولت همه مردم ایران به شمار میرود و به دنبال تقسیم و جداسازی -ریاکارانه- مردم و ۹۶% و ۴% و استفاده از الفاظی مانند زالوصفت و صفتهای اینچنینی نیست. یک ۱۰۰ درصدی ست و در خدمت همه مردم شریف ایران …
/اعتدال شمال
