نگاه ویژه / او از آرمان اصلاح طلبی فروگذاری نکرد ؛ مردی که «مام» سیاست ورزی اصلاح طلبانه ایران بود

گروه سیاسی : سیاستمدار بود آنموقع که سیاست ورزی امری قبیحه و غیر اخلاقی می نمود، مسلمان بود آنگاه که مسلمانی از نگاه فرنگ رفته های انتلکتوئل امری متحجرانه می نمود، ایرانی بود آنگاه که عده ای دل در گرو شرق داشته و شماری دیگر شیفته غرب بودند، مبارز بود و چریک آنگاه که شماری کنج عافیت طلبیده و انقلابی گری را به مثابه ذنب لایغفر می دیدند، پیر مرد از اقطاب بلامنازع نقش آفرینی در قله تحولات تاریخ سازی بود که سرنوشت ایران را تغییر و حاکمیت شاهنشاهی را برانداخت و جان و جهانی دیگرگونه رقم زد.

به گزارش تدبیر شرق، در قاب نگاری مجاهدین انقلاب او بی گمان جلوه ای پررنگ و نمایه ای پرفروغ دارد، مردی که صدای عقلانیت مدرن و دیپلماسی، انقلابی بود که می بایست صدایش در اقصی نقاط جهان آنگونه که بایسته و شایسته بود طنین انداز می گشت و چه کسی از او تواناتر، کارآمدتر و مسلط تر برای این مهم.

هیچ ناظر منصف و منتقد اخلاق‌مداری نمی تواند نقش مهم و تاریخی دکتر ابراهیم یزدی را در روزهای سرنوشت ساز انقلاب کتمان کند، مردی که شاید تنها چون اویی با آن مختصات و متعلقات منحصر به فردش می توانست در بحبوحه تلاطم های پرشتاب، در  زبان جهانی انقلاب ظاهر شده و در قامت زبان گویای انقلاب در عرصه جهانی ظاهر شده و در این حلقه محرم اسرار و پل ارتباطی انقلابیون و جهان پیرامونی شود، انقلاب که پیروز شد هم او عنوان اولین وزیر خارجه تاریخ انقلاب را به نام خود ضرب کرد و در غوغای انقلابی گری صدای دیپلماسی شد، دیپلماسی که درست یا غلط با آن جو و احوال آن روزها خریداری نداشت و …..

بعدتر که دیگر نه وزیر خارجه بود و نه از حلقه خواص، هیچ گاه از دایره عقلانیت سیاسی و تدبیر دیپلماسی فاصله نگرفت، ابرو نازک نکرده و سهم نخواست، فاصله داشت اما هیچ گاه پرده ندرید و عنان رها نکرد، از همان دوران میانسالی در قامت یک پیر دوران دیده سیاست ورزی، در قامت مصلحی خیرخواه و منتقدی نجیب و اخلاق مدار، نه کنج عافیت جست و دست شست نه آنکه خط عوض کرد و آنچه را باور نداشت پذیرفت نه در قدرت بود و نه بر قدرت آشفت، اصلاح طلب بود آنگاه که اصلاح طلبی عنوان نبود و برچسب سیاسی!

هیچ گاه و در هیچ حالتی حتی پس از برخوردهای تند و زندان های ممتد، از آرمان اصلاح طلبی فروگذاری نکرد، بر حاکمیت نشورید و اسیر قبض و بسط های بیرونی و فراز و فرودهای سیاسی ایام نشد.

ابراهیم یزدی که در همین اردیبهشت ماه ۹۶ در خانه سنتی و میعادگاه عاشقی« حسینیه ارشاد» دست به قلم شد و نام حسن روحانی و یکان؛ یکان لیست اصلاح طلبان را در برگه رایش نوشت در خرداد ۷۶ در بهمن ۷۸ و در دیگر انتخابات تاریخ جمهوری اسلامی همواره حضور داشت و به صحنه می آمد در صف می ایستاد و رای می داد که در مسلک سیاسی آن انقلابی دیروز ناامیدی و بطالت معنی و مفهوم نداشت، صندوق رای به مثابه همه آنچه بود که پدرانش در مشروط خشت اولش را پایه گذاشته و یاران دبستانی اش در انقلاب پایه افراشتند.

کسی یاد ندارد که «یزدی» آن مومن معتقد و آن سیاستمدار کارکشته را دلخسته و ناامید از اصلاح و گردش ادوار و گذر ایام دیده باشد او اصلاح طلب بود و ماند و ایستاد، براستی « مام» سیاستمداری اصلاح طلبانه ایرانی بود، دوست و دشمن نمی توانند این نکته را مهر تایید نزنند، «مام» با این سه شاخصه « مسلمان» ؛« ایرانی» ؛ « مبارز» که بر عهد خود ماند تا روزی که جان به جان آفرین تسلیم کرد، غریبانه و جانکاه رفت اما سربلند و با نامی نیک، خدایش قرین رحمت واسعه و لطف بیکران گرداند. ان شاء الله