ناکامی رشد روزنامه نگاری در ایران

اکنون روشن است تنها اطلاع رسانی و ارائه اخبار هدف اصلی مطبوعات نیست بلکه جهت دهی به آراء و افکار و القای نکات خاص که موردنظر “مدیریت رسانه” است منظور و هدف نهایی است. پس اگر کسی به صرف موقعیت سیاسی یک شبه مدیر و سردبیر شود یا خبرنگاری مبتدی به سرعت به سردبیری راه یابد بی آنکه صلاحیت حرفه ای داشته باشد سطح روزنامه بغایت نزول می کند. از طرفی استقلال مطبوعات باید مطمع نظر باشد.روزنامه نگار بایستی بی دغدغه و بدون فشارهای روانی به ایفای رسالت خویش همت کند. حریت و آزادی لازمه رشد و ارتقای این حرفه است از جانبی دیگر یکی از آفات روزنامه نگاری امروز “سطحی نویسی” و نوشته های کم رمق و ضعیف است که عمدتاً به دلیل عدم مطالعه عمیق نویسندگان آن است. بنظر می رسد روزنامه نگار امروز بایستی آثار فصیح نثر فارسی را به دقت بخواند و با دستور زبان و ادبیات فارسی آشنا باشد تا بتواند با ساده نویسی منظور خود را به مخاطب منتقل کند.البته
نباید پنداشت ساده نویسی کاری ساده و بی رنج است. اکنون ساده کردن علوم از جمله تخصص های ویژه است که فقط از عهده برخی کسان برمی آید. بنابراین “ساده نویسی” با “سطحی نویسی” مرز متفاوت و پررنگی دارد. زبان فارسی ژرف، پردامنه، ظریف و کژتاب است که اشراف بر آن حتی توسط استادان این رشته نیز مشکل است. خواندن و مطالعه مداوم این آثار موثر و کمک کننده است.
علی رغم محدودیت ها و مشکلات معتقدم خمود بر فضای مطبوعات حاکم است. جدو جهدی برای دانستن و شوق و ذوق فراگیری کمتر به چشم می آید. مراکز آموزشی رسانه ها چندان فعال نیستند مربی ها و مدرسان این رشته ها از نوآوری و فعالیت جدید قدری دورند از طرفی خبرنگاران و روزنامه نگاران هم انگیزه لازم برای فراگیری ندارند. در این شرایط چه باید کرد؟
کسانی که مدام از برخی رفتارهای مردم و مسئولان خرده می گیرند و در انتقاد روا و ناروا پیشتازند وقتی که با یک تلنگر انتقادی مواجه می شوند فوراً برآشفته می شوند چرا؟ نباید با هر اشاره ای هر چند تند و تیز برخورد سلبی و خشن داشت چرا که انتقاد بلکه تخطئه موهبتی الهی است که پاسدار اصلی آن روزنامه نگارانند.حقیقت این است که مفهوم “سواد” حالا تغییر یافته و بیسوادی امروز عمومیت یافته است حتی نخبگان و به اصطلاح فرهیختگان نمی توانند در همه زمینه ها باسواد تلقی شوند. حالا این یک واقعیت مسلم است که یک نخبه غیر از رشته خود در دیگر رشته ها شاید یک نادان تمام عیار باشد.
با این وصف ویژگی های فرد مطبوعاتی شاخص و روشن است شخص روزنامه نگار یا یک فرد فعال مطبوعاتی باید سالم، شاداب، ماجراجو، سرزنده و پرانگیزه باشد از وقوع حوادث مختلف استقبال کند و در برابر بلایای طبیعی و غیرمترقبه مقاوم و صبور باشد. او باید قریحه لازم برای پرورش ذوق و شوق خود داشته باشد و در هر شرایطی امکان برقرای ارتباط با دیگران در وجودش نهفته باشد. به زعم بسیاری از صاحب نظران اگر مدیریت رسانه بعنوان یک رشته دانشگاهی در ارتباط مستمر با اصحاب رسانه باشد قادر خواهد بود مشکلات رسانه ها و مطبوعات را به حداقل ممکن کاهش دهد.