یادداشت اختصاصی تدبیرشرق– سردبیر// در روزگاری که بوی باروت در هوا پیچیده و اضطراب جنگ، خانه‌های‌مان را احاطه کرده است، بیش از هر زمان دیگری به یاد می‌آوریم که وطن، فصل مشترک همه ماست؛ همان نقطه تلاقی آرزوها، دغدغه‌ها و ریشه‌هایی که ما را در دل این خاک پیوند می‌دهد.
در میانه اختلاف‌نظرها، تنوع اندیشه‌ها، تفاوت سلیقه‌ها و حتی منازعات سیاسی و اجتماعی، چیزی که همچون رشته‌ای نامریی ما را به هم متصل می‌کند، همین سرزمین است؛ همین آب و خاکی که تاریخ ما در آن نقش بسته، آینده فرزندان‌مان در آن رقم می‌خورد و خاطرات گذشتگان‌مان در آن آرمیده است.
وطن‌دوستی، نه به معنای چشم فروبستن بر کاستی‌هاست و نه پذیرش بی‌چون و چرای همه امور. بلکه در عینِ انتقاد، در عینِ مطالبه‌گری، وطن‌دوستی یعنی وقتی خطری در راه است، فارغ از مرزبندی‌های فردی و گروهی، خود را بخشی از این کل بدانیم؛ مسئول سرنوشت آن باشیم و در کنار هم بایستیم.
امروز که تهدید جنگ سایه افکنده، وطن‌دوستی تنها یک شعار نیست؛ ضرورتی حیاتی است. دفاع از وطن فقط بر دوش نظامیان و سیاستمداران نیست؛ بلکه برعهده همه ماست؛ با تقویت امید، حفظ آرامش، همدلی، پرهیز از شایعه‌سازی، حمایت از یکدیگر و تداوم کار و زندگی در سخت‌ترین شرایط.
شاید روزی اختلافات، باز هم ما را به مباحثه و حتی جدل بکشاند. اما امروز، فصل مشترک ما وطن است؛ جایی که خانه همه ماست و تنها در سایه امنیت و آرامش آن است که مجال گفتگو، نقد، سازندگی و پیشرفت فراهم می‌شود.
بیاییم این روزها را با درک این مسئولیت تاریخی پشت سر بگذاریم؛ با عشق به وطن، با احترام به خون شهیدان جنگ، با یاد هموطنانی که در خط مقدم ایستاده‌اند و با امید به فردایی روشن‌تر برای ایران عزیزمان.
