یادداشت تدبیرشرق– علی جلالی// انتخاب هیئت رئیسه دومین اجلاسیه مجلس دوازدهم، بدون حضور حتی یک نماینده از استان گیلان، بار دیگر واقعیتی تلخ را به رخ کشید: جای خالی گیلان در مرکز تصمیم‌گیری‌های کلان قوه مقننه. این اتفاق نه یک رویداد گذرا، که نشانه‌ای از روندی نگران‌کننده است؛ روندی که حکایت از افول وزن سیاسی استان در سطح ملی دارد.
گیلان، با سابقه‌ای پربار در مشارکت سیاسی و برخورداری از نخبگان متعدد در عرصه‌های مختلف، نه‌تنها شایستگی بلکه ضرورت حضور در ساختارهای قدرت را دارد. با این حال، فقدان استراتژی ائتلافی میان نمایندگان استان، نبود انسجام در مطالبات جمعی و کم‌توجهی به الزامات سیاست‌ورزی درون‌پارلمانی، موجب شده است تا صدای مردم این خطه در سطح ملی پژواک چندانی نداشته باشد.
هیئت رئیسه مجلس تنها یک نهاد تشریفاتی نیست؛ بلکه نهاد راهبردی در تعیین دستور جلسات، پیگیری اولویت‌ها، و نمایندگی ساختار قدرت در مجلس است. غیبت گیلان از این نهاد، به‌معنای غیبت از عرصه چانه‌زنی، سهم‌خواهی عادلانه و دفاع از منافع منطقه‌ای در سطوح بالا است. این وضع اگر تداوم یابد، می‌تواند زمینه‌ساز بی‌اعتمادی فزاینده میان مردم و نمایندگان‌شان شود.
سردبیری این رسانه بر این باور است که بازنگری در شیوه کنشگری پارلمانی، ضرورت امروز نمایندگان گیلان است. بازتعریف نقش استان در مناسبات سیاسی مجلس، تنها از مسیر تعامل هوشمند، هم‌افزایی درون‌استانی و جسارت در ورود به رقابت‌های کلان، ممکن است.
مردم گیلان شایسته صدایی رسا و حضوری مؤثر در سطوح بالای قدرت‌اند. این مسئولیتی است که نمایندگان نمی‌توانند از آن شانه خالی کنند.
