هنر نمایشی به قلم سارا قلی زاده
به گزارش تدبیرشرق، سارا قلی زاده آق قلعه در یادداشتی نوشت: “ نمایش“ در یک تعریف ساده تمامی آن حرکات و اعمالی است که برای نشان دادن موضوعی انجام شود. پس نمایش در بطن خود و در شکل اولیه‌اش یک بازی است و می‌دانیم که بازی پدیده‌ای است غریزی. بازی یکی از غرایز طبیعی بشر است و در این راستا اغلب چیزی نمایش داده می‌شود که قبلا اتفاق افتاده باشد. بعبارت دیگر نمایش یعنی نشان دادن، باز نمودن و مترادف اصطلاحهای تماشا، تقلید و بازی است. پس هر یک از شکلها و شاخه‌های گوناگون این هنر جزیی از مفهوم نمایش است.
“تئاتر“ اما همانا هنر دراماتیک است و پنج قرن قبل از میلاد مسیح در آتن و روم پدید آمد و سپس در آثار قرون وسطا، رنسانس و بعد در عصر جدید اروپا ادامه یافت. منظور از تئاتر، یک مجموعه‌ی هنری یا یک نظام سازمان یافته‌ی هنری است که پیش از هر چیز به متن یا نمایشنامه و سپس به کارگردان نیاز دارد وشامل بازیگری، صحنه آرایی، مجسمه‌آرایی، موسیقی، سخنوری، نورپردازی، نقاشی، معماری… می‌شود.
هنر نمایشی، یکی از جذاب‌ترین و پویاترین حوزه‌های هنری در جامعه‌ها است که از طریق آن‌ها، انسان‌ها قادرند احساسات، داستان‌ها و ایده‌های خود را به صورت زنده و تجربه‌پذیر با دیگران به اشتراک بگذارند. این هنرها شامل تئاتر، سینما، رقص، موسیقی و سایر شکل‌های اجرایی است که در آن‌ها بازیگران، هنرمندان و اجراکنندگان از طریق حرکت، صدا، نور و سایر عناصر هنری، آثار هنری خلاقانه و تاثیرگذار خلق و ارائه می‌کنند. هنر نمایشی، نقش بسزایی در فرهنگ و زندگی اجتماعی دارند. آن‌ها قادرند تا احساسات، ایده‌ها و واقعیت‌های مختلف را به شکلی جذاب و قابل فهم به مخاطبان منتقل کنند. از طریق تماشای یک نمایش تئاتر، فیلم یا اجرای رقص، مخاطبان با دنیایی جدید مواجه می‌کنند. علاوه بر سرگرمی و تفریح، هنرهای نمایشی قدرت بالقوه‌ای در ایجاد تغییرات اجتماعی و فرهنگی دارند. آن‌ها می‌توانند مسائل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را به صورت زنده مطرح کنند. هنرهای نمایشی به عنوان یک رسانه قدرتمند، می‌توانند به عنوان زبانی جهانی برای عبور از مرزها و فرهنگ‌ها عمل کنند و پلی برای ارتباط و درک بین‌المللی فراهم نمایند؛
هنرهای نمایشی، به عنوان بخشی از هنر و فرهنگ یک جامعه، تحت تأثیر شرایط تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن جامعه قرار می‌گیرند. به همین دلیل، ارائه و درک این هنرها در فرهنگ‌های مختلف ممکن است تفاوت‌های قابل توجهی داشته باشد. فرهنگ‌ها از لحاظ اعتقادات، ارزش‌ها، آداب و رسوم، سیستم‌های اجتماعی و هویت فردی متفاوت هستند. هنرهای نمایشی نیز از این تفاوت‌ها تأثیر می‌پذیرند و بر اساس آن‌ها شکل و محتوای خاصی در هر فرهنگ به خود می‌گیرند. به عنوان مثال، نمایشنامه‌ها و اجراهای تئاتر در یک فرهنگ امکان دارد روی مسائل سیاسی و اجتماعی خاصی تمرکز کنند، در حالی که در فرهنگ دیگری بر روی موضوعات دینی یا اساطیر تمرکز داشته باشند.همچنین، استفاده از فرم‌ها، سبک‌ها، ریتم‌ها و عناصر هنری متفاوت نیز در هنرهای نمایشی در فرهنگ‌های مختلف وجود دارد. مثلاً، رقص‌های محلی و سنتی در یک فرهنگ می‌توانند خصوصیات ویژه‌ای داشته باشند که در فرهنگی دیگر وجود ندارد. به طور کلی، هنرهای نمایشی در هر فرهنگ نه تنها ابزاری برای بیان هنری است، بلکه نماینده‌ای از هویت و ارزش‌های آن فرهنگ محسوب می‌شود. بنابراین، تأثیر هنرهای نمایشی در فرهنگ‌های مختلف بستگی به شرایط و محیط فرهنگی و اجتماعی هر جامعه دارد و می‌تواند متفاوت باشد.کیفیت هنرهای نمایشی به چند عامل بستگی دارد که هنرمندان با توانمندی‌ها، مهارت‌ها و خلاقیت خود بر کیفیت هنر نمایشی تأثیر زیادی می‌گذارند. تجربه، تمرکز، آمادگی فنی و توانایی اجرایی هنرمندان به شکل مستقیم بر کیفیت نمایش تأثیرمی‌گذارد. از طرفی دیگر، محتوا و نوشتار نمایشی نیز نقش مهمی در کیفیت هنر نمایشی ایفا می‌کند. داستان، دیالوگ‌ها و ساختار نمایشی می‌توانند به کیفیت اجرای نمایشی کمک کنند. یکی دیگر از عوامل مهم کارگردانی درست و صحیح است که بر فرآیند اجرای نمایش تاثیر دارد؛ تصمیم‌گیری‌های کارگردان در زمینه ترکیب عناصر هنری، کار با بازیگران، طراحی صحنه و نورپردازی و نحوه روایت داستان می‌تواند به بهبود کیفیت نمایش کمک بسزایی بکند.
تصویر مربوط به نمایش سمفونی کلاغها
در فرهنگسرای نیاوران تهران _سالن کوشک
با بازی سارا قلی زاده آق قلعه
/توسکانیوز
