دکتر علیرضا انصاری فعال سیاسی اصلاح طلب: صندوق رای تنها امید ناامیدان است

به گزارش تدبیرشرق، با توجه به در پیش بودن چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، هفته نامه شکوفه های زیتون سراغ دکتر علیرضا انصاری از فعالان سیاسی اصلاح طلب شهرستان رودبار رفته و با وی درخصوص تحلیل و بررسی بیشتر این رویداد مهم به گفت و گویی را انجام داده است که در ادامه ماحصل آن را خواهید خواند.

جناب دکتر ابتدائا می خواستم تعریفی از ” سیاست ورزی “ارائه دهید
باسلام به خوانندگان و با تشکر از هفته نامه وزین شکوفه های زیتون که این فرصت را در اختیارم قرار داد.برای پاسخ به این پرسش می خواهم یک تعریف سر راست و همه کس فهم از سیاست ورزی ارائه دهم
گفته اند : سیاست ورزی یعنی بهره گیری از امکانات موجود برای رسیدن به هدف معلوم. بنابراین اگر یک کنشگر سیاسی بدون توجه به امکانات و فرصت های در اختیار ، برای همه شرایط و موقعیت ها یک نسخه واحد بپیچد و فقط با یک نوع رفتار بخواهد به نتیجه برسد ؛ این نوعی مطلق انگاری و نگاه از نوع صفر و صدی است که جز فرصت سوزی و ناکامی نتیجه ای به دنبال ندارد .

تاچند روز آینده انتخابات ریاست جمهوری در پیش است واقعا چه باید کرد؟

آنچه در این روزها درفضای عمومی جامعه پژواک فراوان یافته است ؛ موضوع انتخابات و رای دادن یا ندادن است .
مسلم است که حضور یا عدم حضور در پای صندوق رای فی نفسه فاقد ارزش است چون رای دادن ابزاری است برای رسیدن به هدف مشخص . بنابراین باید دید هرکدام از این دو انتخاب یعنی ، رای دادن یا ندادن چه فایده ای دارد. حال اگر رای دادن بدون آگاهی و فاقد یک هدف مشخص باشد ، یک رفتار تفننی است همانطور که اگر رای ندادن معنادار و هدفمند نباشد و مانعی باشد برای کسانی که می خواهند با رای دادن ، به یک هدف مشخص برسند ؛ مضر و مخرب است . چراکه انتخاب تک تک آحاد یک جامعه گرچه یک رفتار فردی است اما دایره تاثیر آن همه آحاد جامعه را دربرمی گیرد و همه را درگیر می کند و سود و زیانش به همه برمی گردد.

 اتفاقا سئوالی که این روزها خیلی شنیده می شود ، این است که رای دادن چه فایده ای دارد؟

با توجه به مقدمه ای که عرض کردم اگر پاسخ این سوال که آیا امکان و شرایطی برای ما فراهم است که در صورت استفاده از آن می توانیم گامی به جلو برداریم مثبت باشد بنابراین برای رای دادن تردیدی باقی نمی ماند.
حال برمی گردیم به صحنه انتخابات ، شش نامزد از سوی شورای نگهبان احراز صلاحیت شده اند که از این شش نامزد،پنج نفر تقریبا از یک جریان سیاسی با یک خط و مشی سیاسی مشخص با اندک تفاوت، یک نفر از جریان سیاسی مقابل حضور دارد که با بررسی دیدگاهها ، عملکردها و مشی و سلوک شخصی دکتر پزشکیان ، می شود به این نتیجه رسید که در صورت انتخاب ایشان و اجرای برنامه ها و اعمال دیدگاهایشان که قطعا تیمی مجرب و پخته هم همراهیش می کنند ؛ می توان امیدوار بود اصلاحاتی در روند جاری کشور ایجاد شده و وضعیت بهتر خواهد شد. حال همان سوال شما واقعا چه باید کرد؟
آیا باید منفعلانه تماشاگر صحنه باشیم که در این صورت این روزنه هم بسته خواهیدشد یا مسئولانه اهتمام کنیم تا این روزنه پرفروغ تر و رهایی بخش تر شود و از این طریق راهی به سوی رهایی از وضعیت نا خوشآیند فعلی بگشاییم

آنچه مورد پرسش قرار می گیرد حضور در پای صندوق رای است دلایل این حضور و رای به آقای دکتر پزشکیان چیست ؟

باتوجه به ناامیدی و یاسی که در جامعه حاکم است ؛ صندوق رای تنها ناامیدان است و دمکراسی تنها فرایندی است که می تواند به خود کامگی و استبداد پایان دهد از اینروست که گفته اند صندوق رای تابوت مستبدان است و روز انتخابات روز قیامت حاکمان . البته خوب می دانم این کارکرد مربوط به نظام هایی ست که اراده مردم تعیین کننده مناسبات است.
بالاخره به باور من در این انتخابات با تایید صلاحیت آقای دکتر پزشکیان ، یک فرصت حداقلی برای نیروهای تحول خواه و اصلاح طلب فراهم شده که در صورت مجاب کردن مردم برای حضور در پای صندوق ،اندک اصلاحی ایجاد کنند و وضعیت را تغییر دهند .
اگر بخواهم با یک تمثیل مطلبم را ملموس کنم به این می ماند که ما در یک بازی فوتبال مشغول بازی هستم و باز فرض کنید که داور به نفع رقیب سوت می زند ؛ حالا در یک صحنه به هر دلیلی قضاوتش به گونه ای بوده که یک ضربه کاشته در اختیار ما قرارداده ؛ حالا من از شما می پرسم باید در این شرایط بازی را رها کنیم و شکست سه به یک را بپذیریم یا نه بهتر است بازی کنی انتخاب کنیم که بتواند با دقت و مهارت آن ضربه کاشته را به گل تبدیل کند .حرفم این است که اگر مردم اراده کنند هیچ چیز نمی تواند جلودار مردم باشد اما چه خوب که ما و همه جریانات سیاسی تلاش کنیم که مردم را به رفتار معترضانه غیر خشونت آمیز دعوت کنیم که بهترین صحنه برای این رفتار انتخابات است.
سخن آخر
دوست دارد یار این آشفتگی
کوشش بیهوده به از خفتگی
یار ما دیار ماست که تلاش و حرکت مارا گرچه سامانمند و منظم نیست دوست دارد و چشم به کوشش امیدوارانه ما دوخته است