به گزارش تدبیرشرق، روزنامه سازندگی در چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ در مصاحبه ای با غلامرضا نوری قزلچه عضو هیات رئیسه مجلس با عنوان “عهد قالیباف” منتشر نمود.
وی در این مصاحبه عنوان کرد: قالیباف گفته اگر رئیس مجلس شود کاندیدای ریاست جمهوری نمی‌شود. اصلاح‌طلبان،اعتدالی‌ها و مستقلین مجلس دوازدهم بالغ بر صد و چند ده نفر می‌شوند با این استناد به این قول، به قالیباف کمک نموده تا رئیس مجلس شود.
از آنجا که خلبان سابق و سردار فعلی شوق خدمت زیادی دارد، به قول خود وفا ننموده و با وجود ریاست مجلس، کاندیدا انتخابات ریاست جمهوری گردیده.
در دو بخش الف و ب ماده ۳۲ قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مجموعا ۴۱ ردیف از مقامات و مشاغل از داوطالب شدن محروم‌اند مگر اینکه ۶ ماه قبل از انتخابات باید از سمت خود استعفاء داده باشند و مرخصی گرفتن قابل قبول نیست.
این قانون با هدف ممانعت از سواستفاده از امکانات دولتی حاکمیتی و عمومی به نفع نامزد انتخاباتی مصوب شده است اما یکی از نتایج وضعی آن این است که شخصی کاندیدا باید هزینه این تصمیم خود را بپذیرد و بپردازد؛ یعنی استفاده از منصب فعلی و قطعی خود با هدف دستیابی به منصب آتی و البته احتمالی!
حال اگر این قانون در مورد شرایط کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری نیر جاری و ساری بود آیا شاهد این انباشت حس خدمت در میان مسئولین می بودیم !؟ آیا وزیر و وکیل و رئیس و نایب رئیس و معاون وزیر و شهردار و مدیرکل و نماینده و عضو فلان شورا و دبیر بهمان شورا، این‌چنین بی‌دغدغه و نگرانی ثبت نام می کردند؟
نتیجه ثبت نام بی هزینه، نمایش شوق خدمت نیست بلکه ابتذال امر سیاسی است!
