هوش مصنوعی می‌گوید که اثر انگشت افراد ممکن است مشابه هم باشند. آیا این یافته روش‌های معمول استفاده‌شده در پزشکی قانونی را زیر سؤال می‌برد؟
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اثر انگشت ما درواقع منحصربه‌فرد نیست. این یافته به‌طور بالقوه می‌تواند ضربه‌ای به سنگ بنای دیرینه‌ی علم پزشکی قانونی باشد. این یافته که در قالب مطالعه‌ای جدید در نشریه ساینس ادونسز منتشر شده است، شامل استفاده از نوعی مدل هوش مصنوعی است که معمولا برای تشخیص چهره استفاده می‌شود. محققان این مدل را برای جستجوی الگوها و شناسه‌هایی در اثر انگشت که ممکن است انسان‌ها نادیده بگیرند، پیکربندی کرده‌اند.
به‌گفته‌ی محققان، هوش مصنوعی با انجام همین کار، یعنی بررسی الگوهای نادیده‌گرفته‌شده، تشخیص داد که آیا اثر انگشت‌های ثبت‌شده از انواع انگشتان یک شخص با دقت بین ۷۵ تا ۹۰ درصد گرفته شده است یا خیر. هاد لیپسون، یکی از نویسندگان مطالعه می‌گوید: «هوش مصنوعی به‌وضوح از نشانگر‌های سنتی به‌کاررفته در پزشکی قانونی از دهه‌ها پیش، استفاده نمی‌کند.»
محققان مدل هوش مصنوعی خود را روی پایگاه داده‌ای متشکل از ۶۰ هزار اثر انگشت آموزش دادند. به‌گفته‌ی گِیب گو، نویسنده‌ی اصلی مطالعه، هوش مصنوعی قادر است به چیزی فراتر از ویژگی‌های انگشتان که «ریزاثر» نام دارد و کارآگاهان به آن تکیه کرده‌اند، نگاه کند. گو می‌افزاید: «آن‌ها برای تطبیق اثر انگشت عالی هستند؛ اما برای یافتن همبستگی بین اثر انگشت‌های یک شخص قابل‌اعتماد نیستند.»
درعوض، هوش مصنوعی تمام توجه خود را به زوایا و انحناهای چرخشی در مرکز معطوف کرد. ازنظر تئوری این بینش‌ها را می‌توان برای ارتباط‌دادن اثر انگشت‌های یافت‌شده در صحنه‌های جنایت مختلف به یک فرد مشخص مورد استفاده قرار داد.
گو می‌گوید: «یافته‌ی اخیر فقط به دستگیری مجرمان بیشتر کمک نمی‌کند. این یافته درواقع به افراد بی‌گناهی که دیگر نیاز به انجام تحقیقات غیرضروری درمورد آن‌ها نیست هم کمک می‌کند و من فکر می‌کنم که این یک پیروزی برای جامعه باشد.»
ادعاهای محققان با مخالفت قابل‌توجهی ازسوی دانشمندان پزشکی قانونی مواجه شده است؛ حوزه‌ای که گو و تیمش پیش از انجام این تحقیق هیچ پیشینه‌ای در آن نداشتند. سایمون کول، استاد جرم‌شناسی و یکی از این محققان است که استدلال می‌کند یافته‌های اخیر که به اذعان او جالب هستند، لزوما چیز جدیدی به‌شمار نمی‌روند و با ردکردن تکنیک‌های فعلی پزشکی قانونی فاصله‌ی زیادی دارند.
کول می‌گوید: «ما درمورد اثر انگشت اشتباه نکردیم. این ادعای اثبات‌نشده اما به‌طور شهودی واقعی که می‌گوید هیچ دو اثر انگشتی دقیقا شبیه به هم نیستند، با یافتن اثر انگشت‌هایی که مشابه هستند، رد نمی‌شود. علاوه‌بر اثر انگشت‌های یک فرد، اثر انگشت افراد مختلف نیز همیشه شبیه هم بوده‌اند.»
گو معتقد است که یافته‌های آن‌ها انکارناپذیر هستند. او مصمم است که هوش مصنوعی فراتر از کار اخیر، سایر حوزه‌های تحلیل را نیز متحول خواهد کرد. این محقق می‌گوید: «ما می‌خواهیم افرادی را ببینیم که از هوش مصنوعی برای کشف چیزهایی استفاده می‌کنند که درست مانند اثر انگشت، به‌معنای واقعی کلمه در مقابل چشمان ما پنهان شده‌اند.»
/انتخاب
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اثر انگشت ما درواقع منحصربه‌فرد نیست. این یافته به‌طور بالقوه می‌تواند ضربه‌ای به سنگ بنای دیرینه‌ی علم پزشکی قانونی باشد. این یافته که در قالب مطالعه‌ای جدید در نشریه ساینس ادونسز منتشر شده است، شامل استفاده از نوعی مدل هوش مصنوعی است که معمولا برای تشخیص چهره استفاده می‌شود. محققان این مدل را برای جستجوی الگوها و شناسه‌هایی در اثر انگشت که ممکن است انسان‌ها نادیده بگیرند، پیکربندی کرده‌اند. به‌گفته‌ی محققان، هوش مصنوعی با انجام همین کار، یعنی بررسی الگوهای نادیده‌گرفته‌شده، تشخیص داد که آیا اثر انگشت‌های ثبت‌شده از انواع انگشتان یک شخص با دقت بین ۷۵ تا ۹۰ درصد گرفته شده است یا خیر.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اثر انگشت ما درواقع منحصربه‌فرد نیست. این یافته به‌طور بالقوه می‌تواند ضربه‌ای به سنگ بنای دیرینه‌ی علم پزشکی قانونی باشد. این یافته که در قالب مطالعه‌ای جدید در نشریه ساینس ادونسز منتشر شده است، شامل استفاده از نوعی مدل هوش مصنوعی است که معمولا برای تشخیص چهره استفاده می‌شود. محققان این مدل را برای جستجوی الگوها و شناسه‌هایی در اثر انگشت که ممکن است انسان‌ها نادیده بگیرند، پیکربندی کرده‌اند. به‌گفته‌ی محققان، هوش مصنوعی با انجام همین کار، یعنی بررسی الگوهای نادیده‌گرفته‌شده، تشخیص داد که آیا اثر انگشت‌های ثبت‌شده از انواع انگشتان یک شخص با دقت بین ۷۵ تا ۹۰ درصد گرفته شده است یا خیر.
