ماکرون فرانسه را در اعتراضات غرق کرد

به گزارش تدبیرشرق،  به نقل از فرانس ۲۴، به دنبال اعتراضات گسترده علیه اصلاحات حقوق بازنشستگی، که سن رسمی بازنشستگی را از ۶۲ به ۶۴ سال افزایش می دهد، بورن قرار است امروز با امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه دیدار کند.

جنبش اعتراضی علیه اصلاحات حقوق بازنشستگی به بزرگترین بحران داخلی دوره دوم ریاست جمهوری ماکرون تبدیل شده است و پلیس و معترضان مرتباً در پاریس و سایر شهرهای فرانسه درگیر می شوند.

اتحادیه های کارگری فرانسه خواستار برگزاری یک روز دیگر از اعتصابات و تظاهرات در روز سه‌شنبه شده‌اند.

کارگران اعتصابی موزه لوور روز دوشنبه در اعتراض به برنامه‌های جنجالی امانوئل ماکرون، ورودی پربازدیدترین موزه فرانسه را مسدود کردند. پس از رای نمایندگان اتحادیه به بستن این جاذبه گردشگری، ده ها بازدیدکننده از سراسر جهان در بیرون منتظر ماندند.

پلیس پاریس گفته است که در حال انجام عملیاتی برای جلوگیری از تجمعات غیرمجاز در مقابل مرکز پمپیدو، یکی دیگر از موزه های شاخص در پایتخت است.

ژان لوک ملانشون، کاندیدای سابق ریاست‌جمهوری از حزب چپ‌گرای تندرو فرانسه خواستار لغو اصلاحات بازنشستگی واستعفای بورن شده است. مارین لوپن، رهبر راست افراطی که در انتخابات ۲۰۲۲ ماکرون را به چالش کشید، همچنین گفته است که بورن “باید برود یا رئیس جمهور او را وادار به استعفا کند”.

از ژانویه، صدها هزار فرانسوی به طور مسالمت آمیز علیه اصلاحات راهپیمایی کرده‌اند. اما موجی از اعتصابات – از جمله اعتصابات مسئولان جمع‌آوری زباله در پاریس، خیابان‌ها را پر از زباله کرده است. نیروهای امنیتی به دلیل آنچه منتقدان می‌گویند تاکتیک‌های سنگین آنها در برخورد با اعتراضات است، با انتقاد مواجه شده اند.
آسوشیتدپرس در گزارشی نوشته است: عزم قاطع که در چهره‌های جوانان فرانسوی به چشم می‌خورد تنها خبر از عمیق‌تر شدن بحران می‌دهد. دولت ماکرون طوفانی از خشم را با تصویب اصلاحات غیرمحبوب بازنشستگی به ویژه افزایش سن قانونی بازنشستگی از ۶۲ به ۶۴ سال به راه انداخت.

مخالفان ماکرون نه تنها از چشم انداز افزایش تعداد سالهای کار کردن با این اصلاحات، بلکه از روش تحمیل این اصلاحات با دور زدن پارلمان از سوی ماکرون نیز عصبانی شده و به نافرمانی کامل روی آورده‌اند. تصمیم ماکرون برای دور زدن قانونگذاران برای به تصویب رساندن اصلاحات بازنشستگی به دلیل عدم اطمینان از کسب آرای اکثریت آخرین حربه بود. در عوض، ماکرون به نخست‌وزیر خود دستور داد تا با استفاده از یک اختیار ویژه در قانون اساسی، پارلمان را دور بزند تا این لایحه را به تصویب برساند.

این یازدهمین بار بود که الیزابت بورن نخست وزیر فرانسه مجبور شد در ۱۰ ماه اخیر به این اختیار ویژه موسوم به ماده ۴۹.۳ متوسل شود. این نشانه ای آشکار از شکننده شدن موضع ماکرون از زمانی که او اکثریت پارلمانی خود را در انتخابات ژوئن گذشته از دست داد محسوب می‌شود.

معترضان مرتباً اعتصاب و تظاهرات به اجرا گذاشته و تهدید می کنند که دومین و آخرین دوره ریاست جمهوری او را حتی سخت‌تر از دوره اولش می‌کنند. دوره اول او نیز به سبب ماه‌ها تظاهرات – اغلب خشونت‌آمیز – از سوی معترضان جنبش به اصطلاح جلیقه زردها علیه بی‌عدالتی اجتماعی متأثر شد.

منتقدان ماکرون، او را متهم می‌کنند که عملاً  با حکم صادر کردن حکومت می‌کند و او را به پادشاهان قدیم فرانسه تشبیه می کنند. سلطنت آنها پایان بدی داشت: انقلاب فرانسه با گیوتین به کار لوئی شانزدهم پادشاه این کشور خاتمه داد. هیچ خطری از این بابت که چنین اتفاقی برای ماکرون بیفتد وجود ندارد.

ماکرون در حالی که در پارلمان و در خیابان‌های مملو از زباله های متعفن جمع آوری نشده توسط رفتگران اعتصاب کرده به چالش کشیده شده دوباره درسی سخت را در مورد قدرت مردم فرانسه فرا می‌گیرد. شعارهای تازه در پاریس به وقایع سال ۱۷۸۹ ارجاع می‌دهند.

ماکرون به قدری ابتکار عمل را از دست داده که مجبور شد سفر رسمی از پیش برنامه ریزی شده چارلز سوم، پادشاه انگلیس را برای مدت نامعلومی به تعویق بیندازد. آلمان و نه فرانسه، اکنون اولین متحد خارجی انگلیس که از چارلز سوم در مقام پادشاه این کشور میزبانی می‌کند، خواهد شد.

موعد توقف چارلز سوم در فرانسه با دور جدیدی از اعتصابات و تظاهرات برنامه ریزی شده برای روز سه شنبه مصادف شد؛ تظاهراتی که احتمالاً دوباره صدها هزار معترض برای شرکت در آن بسیج می شوند. ماکرون گفت که این سفر مقام سلطنتی انگلیس احتمالاً به هدفی برای آنها تبدیل می‌شد و خطر ایجاد یک “وضعیت نفرت انگیز” را به همراه داشت.

جنبش معترضان فرانسوی از بابت کسب این پیروزی دلگرم شده و حالا نیروهای جدید را جذب می کند، از جمله برخی از جوانهایی که چندین دهه طول می کشد تا مستقیماً تحت تأثیر این طرح افزایش سن بازنشستگی قرار بگیرند. مشارکت آنها برای ماکرون تحولی نگران‌کننده است، زیرا خبر از تحول در اعتراض‌ها و فراتر رفتن آنها از نگرانی‌های مربوط به کار و بازنشستگی به یک نارضایتی عمومی‌تر از رئیس‌جمهور و دولت او می‌دهند.

خشونت نیز در حال تشدید است. پلیس و فعالان محیط زیستی چند روز پیش در مناطق روستایی غرب فرانسه با هم درگیر شدند که منجر به زخمی شدن ده ها نفر شد. افسران امنیتی بیش از ۴۰۰۰ نارنجک غیر کشنده ضدشورش را برای دفع صدها معترض که سنگ، مواد محترقه قدرتمند و کوکتل مولوتوف را بر روی صفوف نیروهای پلیس پرتاب می‌کردند، شلیک کردند.

فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور سابق فرانسه که قبل از ماکرون روی کار بود می‌گوید: خشم و عصبانیت در سطحی است که من به ندرت دیده‌ام.

فارز، نوجوان۱۷ ساله‌ای که برای اولین بار میخواهد تظاهرات کند، گفت که مادرش مخالف حضور او در خیابان ها بود اما حالا به او اجازه این کار را داده است.

فارز بیان کرد: این حمله به دموکراسی است و خیلی من را آزار داد.

گیلبرت لوبلان، معترض کهنه کار ۷۶ ساله و معترض جنبش جلیقه زرد ها می‌گوید:  این بانکدار سابق، بیش از حد طرفدار تجارت و “رئیس جمهور ثروتمندان” است.