5 نکته در مورد حملاتی عریان به رئیس جمهور از تریبونی مقدس / چرا برای یکبار هم که شده تریبون نماز جمعه یا عید فطر به امثال علی مطهری داده نمی شود؟

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

سرویس سیاسی «انتخاب»؛ سهراب زند: صبح عید سعید فطر، مداحی به نام میثم مطیعی اشعاری را در نقد یا بهتر بگوییم تخریب شخص رئیس محترم جمهور و همفکرانش اجرا کرد که با پیامدهای تلخی مواجه شد.

اما در این رابطه چند نکته قابل تأمل است.

اول اینکه

به هیچ عنوان هتک و اهانت به مداح اهل بیت علیهم السلام و هر انسان دیگری را نه تنها نمی‌پسندیم، چراکه یکی از ناپسندترین خلقیات سیاسی ما حمله به «شخصیت» گوینده است و نه «فعل» وی، که این از مهم ترین دلایل عدم نقد و رقابت همدلانه و منصفانه در میان ماست.

پس پسندیده آن است که طرفدار نقد فعل ایشان باشیم و نه حمله و اهانت به خود ایشان.

دوم

برخی در دفاع از فعل ایشان به مخالفین این اتفاق، خرده گرفته‌اند که نقد را بر نمی تابند و یا مگر وی حرف بدی زده بود؟! اصلا چرا دولت به خود گرفته و انقدر ناراحت است؟ اولا مگر نقد یا تخریب دولت و همفکرانشان در چنین تریبون‌هایی، اتفاقی کم‌تعداد یا غریب است که کسی از اصل نقد ناراحت شود؟!

بحث این است که جایگاه نماز مبارک عید سعیدفطر، جایگاه وحدت و همدلی همه گروه‌های سیاسی است، خواندن اشعاری تند با جملات و مفاهیمی مثل خودت رو گم نکن، سوخته غرب، سیلی خوردن از کوخ نشینان، دلباخته دشمن و…، که با کمترین اطلاعات سیاسی واضح است رئیس محترم جمهور و همفکران و حامیانش را مخاطب قرار داده است، نقض غرض و بی‌جاست. این عبارات بیش از آنکه نقد باشد اهانت و درشتی است. به عبارت دیگر هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. اگر بنا به تخریب مستقیم رئیس‌جمهوری با پشتوانه 24 میلیون رای توسط مجری و مداح چنین مراسم مهمی است اندکی تصور نمی‌شود که احترام میلیون‌ها نفر خدشه‌دار می‌شود؟! این حرکت غلط، اندر غلط بود همانگونه که اگر همین اشعار به هر دلیلی علیه آقایان رئیسی، احمدی‌نژاد و یا قالیباف بود.

همچنین لازم نیست این اتهامات به آقای روحانی و همفکرانش بخورد یا نخورد که برخی می‌گویند مگر شما خود را مصداق این اشعار می‌دانید که به شما برخورد؟! آنچه لازم است این است که وقتی تعابیر و جملاتی به کنایه یا قصد تخفیف بیان شد، با توجه به سوابق قبلیِ سبک متهم‌کنندگان، همه بدانند منظور کیست و گوینده آن طبق سابقه سیاسی خود، مدعای چه حملاتی است. شاید برای هر کودک خردی در عالم سیاست مثل روز روشن است که مصداق چند بیت از شعر مذکور، مستقیما حسن روحانی و یارانش است. شاید منظور مداح دلواپس از مسئولی که به غرب اعتماد کرده و با برجامی به فنا رفته بجای داخل به  خارج تکیه کرده و مردمی که به او چند صباحی مسئولیتی سپرده‌اند و منتظر اقدامش هستند و دنبال سند 2030 رفته است و …، بقال سر کوچه است که عکس روحانی را به شیشه مغازه چسبانده؟! یا جوان سرخوشی که تیشرت عاشق آمریکا هستم پوشیده است؟! کمی احترام به فهم مخاطب هم محبت کنند خوشحال می‌شویم!

سوم

چه کسی گفته اینها نقد بود؟ عباراتی که بیان شده است حملاتی عریان و تند بود که محل اختلاف سنگین سیاسی است. مثلا:

ما نه آنیم که آموخته غرب شویم             پی هر وسوسه‌ای سوخته غرب شویم؟!

سیلی از کوخ‌نشین، کاخ‌نشین خواهد خورد      و زمین‌خوار سرانجام زمین خواهد خورد؟!

چه کسی از مسئولین نظام سوخته غرب است؟ چه کسی از مسئولین غرب را در تضاد منافع با ما نمی‌بیند؟ کدام یک از مسولین غرب را دشمنی با تحریم‌های ظالمانه که باید حقمان را از حلقومشان بیرون بکشیم و آنها را مجبور به سخن گفتن با احترام با خود کنیم نمی‌داند؟! چرا کسی که با شما اختلاف در تاکتیک دارد سوخته غرب معرفی می‌کنید؟

باز تحریم جدیدی به سِنا رفت که رفت           جسم برجام چو روحش به فنا رفت که رفت؟!

چرا فکر می‌کنند که مردم متوجه نیستند که برجام صفر و صدی نیست؟ اگر بخشی از برجام نقض شود صدها گره که باز نموده پابرجاست و به فنا نرفته است. می‌گویند خود دولتی‌ها هم گفته‌اند برجام نقض شده، حالا چون این مداح دلواپس هم همان را گفته حرفش بد شد؟ مشکل اینجاست که خودشان می‌سازند و خودشان پاسخ می‌دهند! مگر کسی با یک مصرع و بیت مشکل دارد؟ چه کسی گفته از جسم برجام چیزی باقی نمانده؟ یعنی ما الان فروش چندبرابری نفت نداریم و بجای چندمیلیون بشکه دوباره هفتصدهزار بشکه می‌فروشیم؟ یعنی گشایش محدود بانکی نداریم؟ حق کشتی‌رانی نداریم؟ دوباره ذیل فصل پرمرارت هفتم شورای بی‌رحم امنیت سازمان ملل رفته‌ایم؟ خریدها و تحویل صنعت هواپیمایی لغو و متوقف شده است؟ داروها دوباره تحریم شده است؟ و هزار یعنی دیگر؟!

چهارم

سیاست بر مداح اهل بیت حرام نیست، اما آیا ورود مستقیم و تند به مباحث پر تنش سیاسی و انتخاباتی با استفاده از امانت منبر و جایگاه رفیع و محترم مداحی صحیح و بجاست؟ آیا درست است از فردا در عزاداری محرم و صفر و فاطمیه و …، مداحان اصلاح‌طلب از محاسن برجام بگویند و به طرف مقابل حمله کنند و با ذکر سینه زنی بخوانند دلواپس حیا کن دین خدا رها کن! بعد مداح‌های جبهه پایداری وسط ذکر سینه‌زنی امام حسین بگویند هیهات من الذله مرگ به آنکه وطنش را به همه غرب و عموسام فروخت! این می‌شود مجلس اهل بیت یا میتینگ خفیف سیاسی و سواستفاده از اعتماد مردم به روضه امام حسین؟!

واقعا مداحان که معمولا فقط صدای زیبا و مهارتی بالا در اجرای ذکر مصیبت و شادی اهل بیت دارند، لزوما سیاستمدار و سیاست‌شناسان باصلاحیتی هستند و به صلاح است که عرصه نقادی تند و تیز سیاست داخلی و خارجی از فضای علمی وسیاسی و اختصاصی به دست آنان و مجالس پرشورشان سپرده شود؟ آنهم افرادی که بیشتر با احساسات و تهییج سروکار دارند. یادمان نرود مجلس مداحی که جلسه‌ای بسیار مقدس است چنان آمادگی هیجانات غیرقابل کنترلی را دارد که بارها همه ما شاهد آن بوده‌ایم! اشتباه نشود سیاست به معنای اسلام و انقلاب و نظام اسلامی و دشمنی با ظلم و استکبار، متفاوت از تشنجات جناحی و سیاسی در حد ستاد انتخاباتی است. 

چتر انقلابی‌گری دلواپسان که برخی مسئولان ارشد را در خود جای نمی‌دهد، لااقل چتر فراگیر و عظیم امام حسین علیه‌السلام را خرج مطامع سیاسی و جناحی نکنیم. 

پنجم

اقدام ستاد برگزاری نماز عید نسبت به اعلام عدم بی‌اطلاعی از محتوای شعر و نظری راجع به اشعار نداشتن، توهین به مردم نیست؟ صدها هزار نمازگزار عید و میلیون‌ها بیننده از سوی برگزارکنندگان انقدر سبک شمرده شده‌اند که هر مداح انقلابی جوانی با «موضوع آزاد» به تریبون پرمخاطب نماز عید دعوت شود؟! بعد هم سایر استدلالات عجیب در عدم دخالت در سخنان سخنرانان! خوب اگر به آنچه طی بیانیه اعلام گردید معتقدید از ده‌ها هزار تریبون نماز عیدفطر در طی چندین سال یکبار هم آن را به علی مطهری نائب رئیس مجلس بدهید! نمی‌شود صلاح نیست؟ چرا؟! مگر قرار است بی‌حساب و کتاب حرفی در تریبونی به این مهمی زده نشود؟ پس چرا به مداح دلواپس بصورت “موضوع آزاد “تریبون دادید؟ دیگر اینجا حساب و کتاب و بررسی و مصالح موضوعیت ندارد؟!

در آخر

مردم را دست کم نگیرید!