شانه های توانمند علوی زیر بار میراث ناصواب گذشتگان

پرداختن به معضل سراوان این روزها بدل به دست مایه ای شده که هر فرد یا طیفی با انگیزه های متفاوت آن را نقل مجلس می کنند و از این آب گل آلودی که نفس ساکنین سراوان را گرفته طمع صید دارند.

بگذریم از اینکه تا چندی پیش اقداماتی که صورت گرفته بود که دردی از درماندگان این قصه درمان نکرده و هیچکس پلان علمی و اجرایی برای رفع این معضل نداشت و تنها عبور مقطعی از این چالش هنر حضرات و مسئولین گذشته بوده و امروز سراوان زیبا در تضادی مرگ آور با اصل خویش در اذهان رشتوندان کلیدواژه ای از آلودگی و درد است.

نکته ای که در بین جای تأسف دارد بی تفاوتی محض نهادها و سازمانهایی که اتفاقا در قانون بیشترین وظیفه در قبال این قبیل معضلات برایشان تعریف گردیده است ! به عنوان مثال محیط زیست گیلان که باید مدافع و مدعی العوم در حفظ طبیعت سراوان باشد با حداقل تعامل ممکن (شما بخوانید بدون هیچ تعاملی) یک تنه به سدی در برابر احداث زباله سوز تبدیل شد و هیچ مقام مسئولی این رویکرد را بازخواست نکرد و این در صورتی بود که اگر این سازمان در سال ۱۳۹۳ تائید زیست محیطی را چهار سال زودتر صادر می کرد از جذب اعتبارات ملی در این سالها جلوگیری نمیشد.

آقایان استاندار (فارغ از فردی که مسئولیت داشت) به عنوان نماینده عالی دولت در این قریب به چهار دهه چه گام مثبتی در این راستا برداشته است؟

وزارت کشور که با چراغ سبز خود نوشهر و ساری را مجاز به احداث زباله سوز قبل از اخذ مجوز نهایی محیط زیست کرد، چرا در مورد رشت رفتاری دوگانه از خود نشان داد؟
و چرا مکان جدید تعرفه نشد؟

با بررسی موارد فوق مبرهن است که اتفاقات پشت پرده هایی ضخیم رقم میخورد و در آخر نیز سهل ترین راه ممکن عدم قبول تقصیرات پنهان شدن پشت مجموعه شهرداری است که فی النفسه چه از لحاظ اختیارات قانونی و چه از لحاظ منابع مالی فاقد توانمندی لازم می‌باشد.

کار را باید دست کاردان سپرد و اگر توان یاری یا معرفت حمایت نداریم، سکوت کرده و عقده های نهفته خود را در مسیر شهردار جوان به سنگلاخ بدل نکنیم که عقوبت آخرت را برایمان به ارمغان خواهد آورد.

مواضع علوی در دوره نمایندگی مردم رشت در شورای اسلامی همواره بر حل این معضل به صورت عقلانی بر پایه علم و منطق به صورت مستند موجود است و شهردار جوان رشت با تعهد خود امروز در راس هرم مدیریت شهری نیز بر آن پایبند می باشد.

به یاد داشته باشیم، معضل سراوان میراثی ناصواب از گذشتگان نالایق و مسئولین بی مسئولیتی است که امروز برخی از آنها را حتی در صف منتقدین مشاهده میکنیم که چگونه با بی شرمی محض گریبان دریده و فریاد وامصیبتا سر میدهند.

شهردار رشت در همین مدت کوتاه نشان داده که عزم خود را برای انجام وظیفه حتی بسیار فراتر از امور محوله به عنوان یک شهردار جزم کرده است و بدون تاثیرپذیری از پروپاگاندای موجود به فکر حل اساسی و عملی و ریشه کنی معضل سراوان است.

لیکن به یاد داشته باشیم، این مهم مقدور نمی شود مگر با همدلی سایر مسئولین استانی و ملی با شهردار جوان رشت

شهردار رشت به درستی درک کرده است که معضل سراوان مشکل امروز و دیروز نیست که با یک تشر و حکم حکومتی و … حل شود و ارائه راهکار اجرائی و مناسب جهت حل معضلی به وسعت سراوان نیاز به گردآوری مولفه های مختلف دارد و از این رو در یک کار علمی-جهادی با تبیین سیاست راهبردی ایجاد یک لندفیل جدید اقدامات مورد نیاز را در هفت گام اجرا کرد.

بررسی میدانی اقدامات علوی جوان حجت را در دو مورد مشخص بر همگان تمام کرد.

اول اینکه مطابق منویات مقام معظم رهبری هرگاه به جوانان انقلابی و متعهد به نظام و مردم فضا و مجال کار داده شد با نگاهی جهادی بزرگترین مشکلات قابل حل خواهد بود و اقدامات شهردار جوان رشت امید عبور علمی و منطقی در بازه زمانی مشخص از سراوان آلوده به سراوان پاک را نوید می‌دهد که مصداقی برای این ادعاست.

و در ادامه حضور پای کار سایر مسئولین و حمایت همه جانبه دستگاه قضایی به عنوان پشتیبان از خدمتگزاران این عرصه را میطلبد.

به امید روزی که همه با همدلی در کنار شهردار جوان عزم حل معضل سراوان را داشته باشیم.

مقاله : محمدرسول محمدپور