چهره ام را دیدند و گفتند تو از اسکاندیناوی آمدی! یورش بچه قائمشهر به رکورد جادویی تالاخادزه

به گزارش تدبیرشرق، علیرضا یوسفی را بدون شک می توان یکی از پدیده های وزنه برداری جهان در سال 2021 دانست؛ کسی که در دسته فوق سنگین توانست رکورد جوانان جهان را جابجا کند. یوسفی که طلای المپیک جوانان 2018 را در 15 سالگی کسب کرده بود، در مسابقات جهانی تاشکند نشان داد که می تواند امید بزرگ ایران برای درخشش در دسته فوق سنگین وزنه برداری برای سال های پیش رو باشد.

با این پدیده وزنه برداری جهان در حالی که در 18 سالگی رویاهای بزرگی در سر دارد، همکلام شدیم. در ادامه مشروح صحبت های علیرضا یوسفی، ملی پوش فوق سنگین وزنه برداری ایران را در گفت و گو با “ورزش سه” می خوانید.

نفهمیدیم چرا 245 کیلو را قبول نکردند
خدا را شکر می کنم که در مسابقات جهانی توانستم عملکرد خوبی از خودم نشان دهم. در دوضرب توانستم به اولین هدفم که شکستن رکورد جوانان جهان بود، برسم. در ادامه وزنه 245 کیلوگرمی را هم بالای سر بردم که اگر قبول می شد، کارم صددرصد تکمیل می شد. با همان وزنه می توانستم مدال برنز دوضرب را هم بگیرم، اما متاسفانه هیات ژوری نمی دانم بر چه اساسی تصمیم گرفت وزنه مرا قبول نکند. شاید مدال ها از قبل تعین شده بود چون خودمان هم نفهمیدیم که چرا این وزنه را قبول نکردند.

هدفم زدن رکورد بزرگسالان جهان است
برای من مهم بود که بروم و خودم را نشان دهم. خدا را شکر می کنم که خیلی ها فهمیدند که من توانایی و پتانسیل رفتن روی سکو در سال های بعدی را دارم. قطعا در سال های بعد می آیم که وزنه های خیلی بیشتر بزنم و حتی هدفم این است برای رکورد بزرگسالان جهان هم تلاش کنم. هیچ رکورد دست نیافتنی نیست.

تالاخادزه شبیه یک افسانه زنده است
لاشا تالاخادزه یک نابغه است که از دیدن وزنه زدن او لذت می بریم. او شبیه یک افسانه زنده است. البته که ماندن در اوج نیاز به کار حرفه ای دارد. او قطعا خیلی اصولی ریکاوری می کند که بعد از المپیک توانسته بازهم رکوردشکنی کند. آن ها مثل ما نیستند که تا دو روز مانده به اعزام ندانند که اصلا اعزام می شوند یا خیر.

صبحانه درست هم برای خوردن نداشتیم!
متاسفم که باید بگویم قبل از رفتن به مسابقات جهانی حتی در بحث تغذیه مشکل داشتیم و صبحانه درست نداشتیم که بخوریم. من می دیدم که مسئولان فدراسیون تمام تلاش خود را می کنند، اما ای کاش کسانی که باید از فدراسیون حمایت می کردند، این کار را انجام می دادند. همیشه وزنه برداری در المپیک جزو رشته های مدال آور بوده و حداقل یک مدال برای ایران در المپیک آورده است. نمی دانم چرا نگاهی که به رشته هایی مثل فوتبال و کشتی هست، به وزنه برداری نیست!

ما چه چیزی از کشتی و فوتبال کم داریم؟
شرایط اردو اصلا خوب نبود. نمی گوییم فدراسیون مقصر بوده، اما مسائلی همچون اسکان و تغذیه دیگر امکانات اولیه است. حداقل چیزی که برای یک ورزشکار نیاز است، تغذیه درست است. امیدوارم از وزنه برداری بیشتر حمایت شود. از موقعی که من یادم می آید، وزنه برداران با سختی و بدبختی خودشان را آماده می کردند. مگر این ها ورزشکار و ملی پوش نیستند؟ ما چه چیزی از بقیه تیم ها کم داریم؟

در دوضرب می توانم به 270 کیلو هم برسم
من از 15 سالگی که در المپیک جوانان مدال گرفتم، خیلی جدی تر تمریناتم را برای بخش بزرگسالان دنبال کردم. الان 18 ساله هستم و دائما باید رکوردهایم را افزایش دهم. من در یکضرب هدفم در سال های آینده رسیدن به رکوردهایی همچون 205 تا 210 کیلو و در دوضرب 265 تا 270 کیلو است. در همین مسابقات 245 کیلو را مهار کردم؛ در حالی که رکورد تمرینی من هم اینقدر نبود.

بچه قائمشهر هستم، اما گفتند تو از اسکاندیناوی آمدی!
چهره من هم در مسابقات جهانی سوژه شده بود. برخی می گفتند تو شبیه ایرانی ها نیستی و مثل ورزشکارانی از اسکاندیناوی می مانی. برخی هم می گفتند سنت بیشتر می خورد. من بچه قائمشهر هستم و زیر نظر قاسم غزالیان کار می کنم. همان شهری که بهداد سلیمی هم در آن بزرگ شد و پیشرفت کرد و قهرمان المپیک شد.