تمام صدای یک سیلی !یادداشت یونس رنجکش

سیلی نواخته شده بر صورت استاندار جدید آذربایجان شرقی ان هم در مراسم معارفه اش هر چند که حرکتی بدور از اخلاق و شان جایگاه و جلسه و حرمت شکنی و ناشی از خودسری ها بود ،اما صدای بلند ان پیام ها در دل داشت.

در پی جویی اینگونه سیلی ها که در ادوار مختلف بر گوش های بسیاری چه از سر تصمیم فردی به دلیل مواجهه با سختی ها و مشکلات و چه از سر انتقام سیاسی و برخوردهای جناحی نواخته شد و صدایش در گوش زمان باقی مانده است ، مهم کنکاش بر سر چرایی ها است .
بطور یقین در برخوردهای قضایی با اینگونه حرکت ها هرچند مغضوب بی ادعا با شد ، اعمال و رفتار قانونی خواهد انجامید و از سر تقصیر ضارب گذشت نخواهد شد، اما اثرات اجتماعی و چالش های ناشی از این بر افروختگی و خاطرات اینگونه صورت های سرخ شده هم در ذهن افراد و هم جامعه ماندگار خواهد ماند.
فشارهای مختلف اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی را باید با شناخت دقیق از ریشه های ان عامل اصلی بروز اینگونه رفتارهای انتقام جویانه دانست و پی جویی کرد دلیل کاهش تاب اوری های اجتماعی و فردی را تا حدی که افراد با پذیرش ریسک های بالا مانند انچه در یک مراسم رسمی حاکمیتی با حضور مسوولان ارشد رخ داد دل به دریا می زنند و به اتش خشم پناه می آورند.
انچه از صدای این سیلی ها بلند می شود کاهش سرمایه های اجتماعی و کم حوصلگی ها در مواجهه با ناملایمات به دلیل شکسته شدن بسیاری از ساختارها است که با نا دیده انگاشتن اساس و بنیان روابط و گفتمان های حاکم در دیوانسالاری این سال های حاکم بر جامعه ایرانی
می رود تا سایه چالشی جدی بر اینده این سرزمین را بگستراند که ضرورت بازسازی و بازگشت به روزگاران عاقبت به خیری امری جدی و حایز اهمیت هم برای حکمرانا ن و هم برای مردم است.
آنگاه که ارزش های معنوی و سرمایه های ملی جامعه ای دستخوش بی توجهی ها و دستمایه شعار زدگی ها و پراکندن تخم منفی نگری می شود
،احترام از ایستادن سرباز می زند در گوشه عزلت می نشیند و این یعنی بی مراقبتی از مفهوم امنیت که سر منشا هر توسعه ای است.
آنگاه که این سیلی در خانه امن حکمرانی با حضور حاکمان نواخته می شود اولین اثر و بازتاب منفی ان تغییر باورهای عامه از اقتدار حاکم بر دستگاههای بالادستی برای پیشبرد اهداف و رفع مشکلات و چالش های محلی و منطقه ای است که از این پس حکمرانی را بویژه برای حاکم جدید منطقه که نماینده اقتدار حاکمیتی سخت تر خواهد کرد و از این رو بازسازی ان اعتماد بسیار مهم و حیاتی بر سرنوشت اینده تصمیم گیری ها و تصمیم سازی های منطقه خواهد بود.
از دیگر سو اگر این روش ها به روندی عادی به بهانه مطالبه گری هایی که شعارهایش در این سال ها بلند نواخته و حکم بر قل و زنجیر مسوولان دولت از بالا تا پایین ترویج شد، تداعی شود و به سایر مناطق تسری یابد آنگاه سنگ روی سنگ بند نخواهد آمد، پس می بایست با حوصله بنشست و با ارزیابی دقیق از حال و اوضاع جامعه به اقدامات پیشگیرانه و برنامه ریزی های منطق گرا و کوتاه کردن دست فرصت طلبان سیاست اتخاد کرد.