ایا پرداخت به موقع حقوق چهار هزار پرسنل شهرداری رشت کار کوچکی است؟

یکی از اعضای شورای اسلامی شهر رشت مدعی است تنها کاری که احمدی شهردار مستعفی کرده، پرداخت حقوق پرسنل و انجام روزمرگی بوده است؛ ضمن پیشنهاد به این عضو شورا جهت واکاوی بیشتر عملکرد شهرداری در ده ماه گذشته، باید پرسید ایا پرداخت به موقع حقوق و مزایای چهار هزار کارمند و کارگر، که ماهانه نزدیک به پنجاه میلیارد تومان می شود، کار کوچکی بوده است؟

به گزارش تدبیرشرق، یکی از دلایل عدم توسعه یافتگی شهرها، کوتاه بودن عمر مدیریتی است، به گونه ای که اگر مدیری فقط برای حداقل دو سال بتواند بر مسند مدیریتی سازمانی مثل شهرداری دوام بیاورد، شاهکار کرده است چرا که این مهم انگار دست کمی از فتح قله اورست ندارد، هرچه بالاتر می رود، از تعداد دوستان و همراهانش کاسته می شود، تا جاییکه به تنهایی باید قله را فتح کند.

مدیریت شهری نیز دقیقا همینگونه است، حتی اگر با حداکثر آرا، شهردار شده باشید، سهم خواهی های احتمالی برخی ها، باعث می شود وقتی به مراد دل نرسند، در ادامه کار، دست از حمایت بکشند و تنهایت بگذارند. اما اینجای کار کمی با فتح قله اورست متفاوت است، چرا که یاوران پیشین شما در فتح قله، اندک آذوقه و تجربه خود را در اختیارت می گذارند تا بتوانی به فتح قله ادامه دهی اما اینجا در مدیریت شهری وقتی سهم خواهی ها ناکام بماند نه تنها تنهایت می گذارند، بلکه طناب را نیز پاره می کنند تا نتوانی به قله برسی و به کارت ادامه دهی.

واقعا برای مدیران بالادستی این سئوال تاکنون پیش نیامد که چرا بعد راه اندازی شوراها از عمر مدیریتی شهرداران کاسته شد؟ چرا در شهری مثل رشت که پیش از شورا، عمر مدیریتی شهردار، بیش از سه سال بود، در بعد از شورا به زیر یک سال رسیده است؟ چرا امثال نصرتی که معاون سازمان شهرداری های کل کشور شد و یا احمدی که معاون استاندار بود، باید قبل از یک سالگی، مسایل شخصی را بهانه کنند و استعفا دهند؟ ایراد کار در کجاست ؟ در شورا یا در شهردار؟

استعفای اخیر شهردار رشت، شاید پاسخ برخی ابهامات باشد.

سید محمد احمدی بعد از 10 ماه مدیریت شهرداری رشت، 10 شهریور امسال، در حالیکه یک ماه از انتخاب دوباره اش به عنوان شهردار از سوی شورای ششم می گذشت، ناگهان استعفا می دهد. اعضای شورای ششم هم، بلافاصله شهرداری که خود یک ماه پیش با رای قاطع برگزیده بودند را بدون کمترین اصراری بر استمرار، با استعفایش موافقت می کنند و خود را با چالش بزرگی در انتخاب شهردار بعدی مواجه می سازند.

شاید بیماری و مسایل شخصی، شاید تغییر دولت و نگاه جدید وزارت کشور، شاید سهم خواهی های اعضای شورا، هر کدام عاملی احتمالی در ارایه این استعفا باشد اما با مروری بر مصاحبه های گاه و بی گاه برخی اعضای شورای شهر رشت، شاید مشخص شود دلیل واقعی استعفای احمدی چه بوده است؟

مجید عزیزی یکی از اعضای این شورا؛ در حالیکه در دوران مدیریت سیدمحمد احمدی در شهرداری رشت، شاهد افتتاح بلوار هشت دی و افتتاح آبنمای موزیکال بودیم، درحالیکه واحد خزانه داری – یکی از کلیدی ترین واحدهای شهرداری – در این دوره آغاز بکار کرده بود، درحالیکه شاهد سر و سامان دادن به وضعیت ماشین آلات پراکنده و خراب شهرداری بودیم، درحالیکه 100 میلیارد تومان اعتبار دولتی برای پسماند گرفته شده بود، درحالیکه برای نخستین بار 280 حساب بانکی اضافی شهرداری بسته شد تا فقط 70 حساب استراتژیک باقی بماند، درحالیکه سیستم کنترل پروژه افتتاح شد و یا قرارداد ممیزی املاک منعقد شد و یا پارک 450 هکتاری لاکان تغییرات عمده ای به خود دید و یا ترخیص سه دستگاه ماشین آتش نشانی که سالها بود بخاطر بدهی در منطقه آزاد باقی مانده بود و یا پروژه جمع آوری ابهای سطحی در استاد سرا، و یا به ثمر نشستن ده ها پروژه دیگر از جمله پروژه های باز آفرینی، را شاهد بودیم؛ در گفتگویی با یک رسانه محلی با رویکردی عجیب گفت: ” احمدی۱۰ ماه در شهرداری مسئول بود اما تغییرات محسوسی در سطح شهر رویت نشد و تغییراتی جدیدی هم در برنامه نداشت. مدیریت احمدی مدیریت روزمره‌گی است به گونه ای که درآمدی کسب شود و حقوق کارمندان داده شود. “

البته آقای عزیزی به خوبی اذعان داشت که تنها هنر شهردار این بود که حقوق کارمندان و کارگران به موقع داده می شد؛ حقوقهایی که تا پیش از این همیشه با چند ماه تاخیر پرداخت می شد و موجبات نارضایتی کارکنان و کارگران زحمتکش را فراهم می کرد و گاها شهرداری با اعتراضات و اعتصابات آنها نیز مواجه بود.

اما احمدی که در روز ارایه برنامه به شورای پنجم تاکید کرده بود حقوق پاکبانان را پیش از حقوق شهردار پرداخت خواهد کرد، اکنون با پرداخت به موقع حق و حقوق این پرسنل، آرامشی در آنها ایجاد کرد تا همان اندک پروژه هایی که برخی اعضای شورا هنوز ندیدند را با کمک همین پرسنل راهبری کند، چرا که پرسنل ناراضی، شاید‍ کمترین همکاری را با بدنه مدیریتی داشته باشند.

ناگفته نماند عزیزی در این مصاحبه مدعی است: ” به احمدی رای منفی دادم و همچنان هم بر حرف خود هستم و اکنون هم بیاید باز هم رای منفی می‌دهم ” این درحالی است که ماه گذشته در جلسه انتخاب شهردار احمدی با 9 رای مثبت و دو رای سفید شهردار شد و اصلا رای منفی وجود نداشت.

با همه این احوال عزیزی که معتقد است؛ احمدی در تعریف ایشان از مدیریت، توسعه و رونق شهری، جایی ندارد، لطفا مشخص کند تعریف دقیق ایشان از مدیریت و توسعه چیست تا مخاطب ببیند ایا احمدی در ظرف ایشان قرار می گیرد یا نه؟

به اعضای شورای شهر، هم پیشنهاد می شود به جای بکارگیری واژه روزمرگی – که از قضا همان روزمرگی هم ماهانه 70 تا 80 میلیارد تومن هزینه روی دست شهرداری می گذارد – در برنامه های خود چند پروژه شاخص ببیند و از شهردار بخواهند آن را هم در کنار به اصطلاح روزمرگی به اتمام برساند.

شاید اشاعه چنین بحث هایی در این برهه از زمان، نه تنها گره گشا نباشد، بلکه سنگ بزرگی باشد که داخل چاه انداخته می شود و عاقلین را سرگرم در آوردن آن نماید، بنابراین توصیه می شود اعضای شورا که با فراخوان انتخاب شهردار هم اکنون با لیست بلندبالایی از افراد جهت تصدی شهرداری مواجه هستند، مشغول واکاوی تجربیات آنها و آینده رشت باشند نه واکاوی اتفاقات گذشته.

/خط اول