روحانی تنها نیست

یادداشت – سام سکوتی بداغ// بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم

سالهاست که روز قدس و برخی دیگر از روزهای سال در تقویم ما نشانه گذاری شده اند تا نشان از وحدت و همبستگی باشند و صبح روز قدس یا بیست و دوم بهمن ماه ، کسی سوال نمی کرد شما که مشت گره کرده اید از کدام اصلاحات صحبت می کنید و یا چه اصولی را نمایندگی می کنید اما امروز را عده ای به کام نظام و دوستداران نظام تلخ کردند و ناراحتی های ماه گذشته را در کف خیابان بر سر منتخب میلیونی مردم که روحانی بود فریاد زدند!

البته وقتی سطور بالا را می نوشتم با خودم گفتم وقتی فردی در پای صندوق های رای حاضر شده است و به یکی از چهار نامزد ریاست جمهوری رای داده است یعنی نظام را دوست دارد و قبل از اینکه تصمیم به نوشتن نام یکی از گزینه ها بگيرد قدمی در جهت مشروعیت بخشی به جمهوری اسلامی ایران برداشته است و چنین شهروندی قطعا نمی تواند چنین اهانتی به رئیس جمهور و یا معاون اول ایشان و برخی دیگر از بزرگان نظام بکند و یا روا بدارد که دیگرانی دست به چنین عمل نا مبارکی بزنند، پس بیشتر واژگانی همچون فریب خوردگان و یا معاندان نظام بهتر وضعیت اسفبار خیابان های تهران را توصیف توانند کرد که اگر رای دهندگان به نظام در میان آن دسته یافت بشوند باید داستان یکی بر سر شاخ بن می برید را چندین بار دوره کنند!

جنس شعارهایی که هم به کار برده می شد اگر چه رد پایی از آن در برخی سخنان تریبون های رسمی وجود داشت اما نشان می داد که خیلی شرایط دیروز و امروز کشور را فهم نکرده اند که اوضاع کشوری که تازه انقلاب کرده بود و تصمیمات بیشتر متاثر از جو انقلابی وقت بود و جنگ تحمیلی هم از سوی دیگر وضعیت اداره کشور را سخت کرده بود و ناامنی و شلوغی های خیابانی تقریباً در نظر مردم آن روزها عادی شده بود تا امروزی که مردم ما اگر هم سخنی دارند دیگر در کف خیابان نمی زنند و صندوق های رای حرف اول و آخر را در این کشور می زند.

قم، شیراز و … پیش آمد کرد و یا مسئولین بزرگی کردند و گذشت کردند و یا به هر دلیل دیگری موضوع پیگیری نشد تا امروز را نه به خاطر دفاع از ملت مظلوم فلسطین که سالهاست تحت اشغال مبارزه می کنند به خاطر بسپاریم که به مظلومیت دولت تدبیر و امید و رئیس و معاون اول این دولت بیشتر در اذهان و خاطره ها بنشینند که این چنین در خیابان های کشور خودمان مورد بی مهری قرار می گیرند!

در پایان دوست دارم با زبانی که جریان اصلاح طلبی کشور به آن خو گرفته است و هر قدر معدود افرادی افراطی تلاش کردند موفق نشدند اصلاح طلبان و دلسوزان نظام را وارد سیکل خشونت کنند( زیرا که اصلاح طلبان باور دارند که رشد جامعه فقط در سایه ی آرامش امکان پذیر است) بگویم حتی امنیت و آرامش شما هم از نشستن در کشتی نظامی است که دکتر حسن روحانی امروز رئیس جمهور آن است و همین امنیتی که مردم می توانند میلیونی وارد خیابان بشوند و شما در میان جمعیت به بهانه روز قدس به بزرگان نظام اهانت کنید مدیون دولت و دست اندرکارانش هستید.

ابر بارنده به دریا می گفت
گر نبارم تو کجا دریایي
در دلش خنده زنان دریا گفت
ابر بارنده توهم از مایی