مسیح مهاجری: درمورد تایید صلاحیت ها، بحث، بحث استصواب نیست، استسلاق است؛ یعنی اعمال سلیقه منهای قانون و مصلحت / اتفاق افتاده کسی که نه رجل بوده، نه سیاسی و نه مذهبی تایید شده و بالعکس / اگر مُر قانون عمل شود، خیلی از داوطلبان تائید می‌شوند

مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی بیان کرد: البته همین مُر قانون هم رعایت نمی‌شود، زیرا اگر مُر قانون عمل شود، خیلی از داوطلبان مجلس و شوراها تائید صلاحیت می‌شوند و در مساله ریاست جمهوری با توجه به بحث رجل سیاسی و مذهبی نیز واقعا افراد نزدیک به مفهوم رجل سیاسی تایید می‌شوند. ولی اتفاق افتاده کسی که نه رجل بود، نه سیاسی و نه مذهبی تایید شده و بالعکس.

مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی گفت: بحثی در علوم انسانی میان اخلاق و فقه و احکام وجود دارد که فقه و احکام در حکومت برتری دارند یا اخلاق؛ برخی فقه را برتر می‌دانند و گروهی اخلاق را، اما من از طرفداران حکومت اخلاق بر فقه و احکام هستم.

به گزارش ایرنا، حجت‌الاسلام والمسلمین مسیح مهاجری در آیین رونمایی از کتاب «در جستجوی مصلحت» آیت‌الله هاشمی رفسنجانی اظهار کرد: در زمان حیات امام (ره) در قم واقعه‌ای رخ داد و من در تشریح مسائل آن روزهای مرتبط با آن واقعه سلسله‌ مقاله‌ای نوشتم، شنیدم حضرت امام (ره) از مقاله راضی بودند و اینکه در آن در جهت از بین بردن «نقار» در جامعه استفاده شده بود.

وی افزود: مرحوم هاشمی همین حالت را داشت‌. در معاشرتی که با او داشتم اتفاقاتی می‌افتاد و مواردی پیش می‌آمد که در مواجهه با آنها، آن مرد بزرگ گذشت می‌کرد و اصلا در صدد انتقام گرفتن از هیچ کس نبود. بحثی در علوم انسانی میان اخلاق و فقه و احکام وجود دارد که فقه و احکام در حکومت برتری دارند یا اخلاق.

این فعال اصولگرا ادامه داد: برخی کلا وارد این بحث نشدند، بعضی‌ها فقه را برتر می‌دانند و گروهی اخلاق را. اما من از طرفداران حکومت اخلاق بر فقه و احکام هستم. یعنی در مواردی حکم فقهی چیزی را ایجاب می‌کند ولی به حکم اخلاق جور دیگری عمل می‌شود و مرحوم هاشمی رفسنجانی در عمل جز کسانی بود که اخلاق را بر احکام ترجیح می‌داد و به این معنا نبود که به احکام، فقه و قانون عمل نشود به این معنا بود که چیز بالاتری از این‌ها برای مدیریت جامعه وجود دارد.

مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی بیان کرد: البته همین مُر قانون هم رعایت نمی‌شود، زیرا اگر مُر قانون عمل شود، خیلی از داوطلبان مجلس و شوراها تائید صلاحیت می‌شوند و در مساله ریاست جمهوری با توجه به بحث رجل سیاسی و مذهبی نیز واقعا افراد نزدیک به مفهوم رجل سیاسی تایید می‌شوند. ولی اتفاق افتاده کسی که نه رجل بود، نه سیاسی و نه مذهبی تایید شده و بالعکس. به این آسانی کسی نمی‌تواند مصداق دو قید «رجال سیاسی» و «رجال مذهبی» باشد. برخی فکر می‌کنند رجال یعنی مرد بودن و جنسیت را در نظر می‌گیرند. با این تعبیر هرکس مرد است پس رجل است و سیاسی هم با این برداشت کسی است که حرف و اقدام سیاسی انجام دهد و مذهبی کسی است که بعد از هر نمازی ذکر بگوید.

وی ادامه داد: خیر. رجل سیاسی و مذهبی این برداشت‌ها نیست بلکه بالاتر از این ساده انگاری‌ها است، به همین دلیل خیلی‌ها که رجل سیاسی و مذهبی نبودند تایید صلاحیت شدند. بحث، بحث استصواب نیست، بلکه استسلاق است. یعنی اعمال سلیقه منهای قانون و مصلحت.

مهاجری درباره کلیپ صوتی محمدجواد ظریف گفت: به نظرم او این حرف‌ها را باید طی ۸ سال گذشته می‌زد. خیلی از چیزها را نمی شود گفت. به خاطر دارم در یکی از روزهای ماه رمضان ۱۳۹۳ خدمت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی رسیدم، دعوت کرد که به اتاقی که کمتر استفاده می‌شد. چون نگران شنود بود، طوری نزدیک به هم نشستیم که بتوانیم در گوشی حرف بزنیم.

این فعال رسانه‌ای اضافه کرد: در آن گفت‌وگو واقعه‌ تکان دهنده‌ای به من گفتند. جزییات آن واقعه را به دلیل شرایط امروز کشور در اینجا نمی‌توانم بگویم ولی در بخشی از خاطرات مرحوم هاشمی مربوط به سال ۹۳ که در آینده منتشر می‌شود خواهید خواند، فقط امیدوارم در آن سانسور اعمال نشود.

وی در ادامه بیان آن واقعه تشریح کرد: آن واقعه اتفاق نیفتاد ولی به کسانی مربوط می‌شد که مرحوم هاشمی آنها را از مرگ نجات داده بود. یعنی قرار بود بلایی سر آنها بیاید، یا اعدام شوند که هم فیلم و صدای آن موجود است و هم در خاطرات هاشمی اشاراتی به آن شده است. اما هاشمی مانع آسیب رسیدن به آن افراد شد. همین افراد می‌خواستند علیه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی اقداماتی کنند که فعلا جزییات آن را نمی‌گویم. روحیه‌اش این‌گونه بود و برای مصلحت افراد هم این کارها را نمی کرد، بلکه برای مصلحت نظام بود. مثلا در راستای همین مصلحت و حفظ نظام و آبروی امام (ره) حاضر بود همه مسئولیت و عواقب صلح با عراق را بپذیرد که شان امام حفظ شود و از این قبیل موارد در زندگی مرحوم هاشمی فراوان دیدیم و واقعا مرد مصلحت بود.

مهاجری گفت: با این حال، این‌همه دشمنی علیه هاشمی صورت گرفت. خطاب من به متصدیان انتشار آثار مرحوم هاشمی است، کار خوبی است که اسم کتاب را در جستجوی مصلحت گذاشتید، ولی این مصلحت‌ها در آثار آینده مرحوم هاشمی که منتشر می‌شود، خیلی بیشتر به چشم می‌خورد. درباره شخص من ۱۰ مورد در این کتاب وجود دارد که مربوط به سه موضوع است. یک موضوع به فائزه هاشمی مربوط است. انصافا آنچه که درباره خانم هاشمی در سال ۷۷ به پدر فقیدشان درباره روزنامه زن گفتم را کامل در کتاب آورده‌اند و شامل سانسور نشد. البته مخالف روزنامه زن نبودم و انتشار آن را مفید می‌دانستم اما به آقای هاشمی هشدار دادم که مواظب باشد، افرادی در این روزنامه کار نکنند که برای خانم فائزه هاشمی ایجاد زحمت و حاشیه و برای شما مشکل ساز شوند. ایشان گفت، به محمد دعایی سفارش کردم افرادی را به فائزه معرفی کند که مشکل ایجاد نشود. گفتم حالا مشکل دوتا شد، آقای دعایی دوست من است ولی زیاد مسامحه می‌کند و چون ممکن است فائزه خانم فرصت نظارت کافی بر امور روزنامه را نداشته باشد، ممکن است افراد شاغل در روزنامه برای او ایجاد مشکل کنند.

وی خاطرنشان کرد: اجازه دهید از مرحوم هاشمی انتقاد هم صورت گیرد. در خصوص مصلحت‌اندیشی او دو انتقاد داشته و دارم که به خودشان هم می‌گفتم. یکی اینکه حرف‌هایی باید می‌زد که سکوت می‌کرد. امروز اگر انتشار یک فایل صوتی از محمدجواد ظریف به جامعه شک ایجاد می‌شود به این دلیل است که حرف‌هایی که باید در طول ۸ سال زده می شد، یکجا در یک فایل چندساعته زده شد. کار بدی بود، نه از این جهت که نباید این حرف‌ها را می‌زد، بلکه چرا این حرف‌ها را زودتر، علنی و آشکار در طول ۸ سال گذشته نگفت.

این فعال اصولگرا عین انتقاد به ظریف را متوجه شخص مرحوم هاشمی هم وارد دانست و اظهار کرد: به خود آن مرحوم هم گفتم، مطالب را بگویید. وقتی سکوت می‌کنید، اتفاقات بدی می‌افتد. وضعی که در کشور داریم نتیجه همین نگفتن‌ها است‌. این رویه از نظر من همیشه بر خلاف مصلحت بوده و گاهی افراط در مصلحت‌خواهی و مصلحت‌اندیشی و گاهی تفریط در آن زیانبار است.

مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی گفت: علت مشکلات جامعه ما کنار گذاشتن نقد است. من با کسانی که نسبت به دخالت روحانیت در همه امور نقد دارند هم عقیده هستم‌ و چند مقاله تاکنون در این رابطه نوشتم و در مورد انتخابات پیش رو در این مقالات تاکید کردم، دو طایفه در این انتخابات نامزد نشوند، یکی روحانیت و دیگری نظامی ها. نظامی‌ها وقتی سوار قدرت شوند، پیاده نمی‌شوند و خوی نظامی‌گری را هم مسلط خواهند کرد و روحانیت هم سال‌ها در راس دولت‌ها بوده اند، مقداری هم اجازه دهیم دیگر افراد غیر روحانی خدمت کنند.

/انتخاب