رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان؛ به مثابه فرمانده ای تنها در نبرد نابرابر با کرونا

پزشک حاذقی که می توانست همچون بسیاری از همکارانش با فعالیت در بخش خصوصی، قله های مالی را یکی پس از دیگری فتح کند و در دوران کرونا، مطب را تعطیل و توفیق اجباری استراحتی چند ماهه را نصیب خود کند، در وسط میدان مبارزه با کرونا چه می کرد؟ 

به گزارش تدبیرشرق، این روزها، کروناست که فرمانروایی می کند و همچون سوژه فیلم های ژانر وحشت، از میزبانی به میزبان دیگر منتقل می شود. ویروس منحوس، در مقابل کادر خسته درمان مدت هاست که قهقهه مستانه سر می دهد که چه خود را به آب و آتش می زنید وقتی برخی از زدن ماسک به عنوان ساده ترین اقدام ممکن هم خودداری می کنند.

در این روزهای سخت کرونایی، اوج بی انصافی است اگر رشادت های کادر درمان را نبینیم و از آن ننویسیم. اگرچه برای برخی شنیدن از کرونا در حد اخبار رنگ و رو رفته آب و هوا تنزل پیدا کرده اما تا وقتی پای همین ها به تخت های ICU باز نشود، باور نمی کنند که این بار کرونا در کمین است و ضعیفان را قربانی خواهد کرد. کرونا ویروسی ضعیف کش است!

۲۷ اردیبهشت ۹۸ بود که دکتر ارسلان سالاری به عنوان رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان منصوب شد. فرصت سالاری اما برای سر و سامان دادن به امورات دانشگاهی که سکان هدایتش با زیان انباشته از گذشته به او رسیده بود، کمتر از همیشه بود چرا که خیلی زود سر و کله میهمان ناخوانده ای به نام کرونا پیدا شد. میهمانی که به سرعت حکم میزبان را پیدا کرده و  عملا تمام توان کادر درمان را معطوف به مبارزه نابرابر با خود نمود.

برای سالاری رویای شیرین آرامش هیچوقت آن طور که باید و شاید، تعبیر نشد. تا قبل از کرونا، مخالفینش در اوج بی انصافی و در روز حضور وزیر در گیلان، فیلمی از زد و خورد در بیمارستان رضوانشهر که مربوط به دوران ریاست قبلی دانشگاه بود را در فضای مجازی منتشر کردند تا مثلا به افکار عمومی چنین بقبولانند که سالاری در کنترل اوضاع ناتوان است! غافل از اینکه اتفاقات درون آن فیلم، اصلا مربوط به دوران ریاست سالاری نبوده است!

بعد از کرونا هم، این ویروس منحوس بخشی از بهترین پزشکان و پرسنل خدوم کادر درمان را یا به شهادت رساند و یا چنان زمینگیر کرد که عملا سالاری به مثابه فرمانده ای تنها، مجبور شد با کمترین امکانات و بدون بخشی از بهترین یارانش به مبارزه نفسگیر و نابرابر با این ویروس کذایی ادامه دهد. فداکاری اش به سوگند پزشکی که امروزه گوهر کمیابی شده، با ابتلای خودش به این بیماری اثبات شد.

این روزها، خستگی کادر درمان به اوج خود رسیده است، تنها درصد کمی از بودجه ای که رهبر معظم انقلاب با اختصاص آن به کادر درمان موافقت نموده بودند، به وزارت بهداشت و به تبع آن به استان ها تزریق گردیده، مردم کرونای وحشی تر از همیشه را دست کم گرفته اند، استهلاک ناشی از به کارگیری مداوم تجهیزات بیمارستانی به اوج خود رسیده، درآمدهای دانشگاه علوم پزشکی افت محسوسی پیدا کرده و اعتراضات پرسنل درمان برای عدم وصول مطالبات به اوج خود رسیده و سالاری تنهاتر از همیشه، چشم به آینده ای دارد که شاید معجزه ای رخ داده و این کابوس را به اتمام برساند.

برای سالاری، ریاست دانشگاه علوم پزشکی گیلان متفاوت تر از هر زمان دیگری بود. پزشک حاذقی که می توانست همچون بسیاری از همکارانش با فعالیت در بخش خصوصی، قله های مالی را یکی پس از دیگری فتح کند و در دوران کرونا، مطب را تعطیل و توفیق اجباری استراحتی چند ماهه را نصیب خود کند، در وسط میدان مبارزه با کرونا چه می کرد؟

شاید بالاخره یک روز ترکیب اعجاب انگیز مخالفان جا مانده از مناصب و کرونای منحوس بتواند طاقت سالاری را طاق کند اما به  نقل از رییس اسبق شورای شهر رشت تاریخ گیلان ارسلان سالاری را با احترام بیاد خواهد سپرد

/خزرآنلاین