امیدهای گیلان برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو

تدبیرشرق/خط اول نوشت :آوردگاه المپیک، معیار و سنجش ارزش ورزش هر کشوری قلمداد می شود، امروزه بسیاری از ورزشکاران آرزوی شرکت و مدال آوردن در المپیک، این معتبرترین و بزرگترین رویداد ورزشی در سراسر جهان را دارند.

کشور ما نیز هر ساله تلاش خود را مضاعف کرده تا سهم قابل توجهی از این آوردگاه بزرگ داشته باشد، اگرچه به لحاظ ژئوپولیتیکی تلاش چندانی برای حضور در المپیک زمستانی نمی شود اما المپیک تابستانی جایی است که باعث شده دنیا به کشتی، وزنه برداری و تکواندوی ما ایمان بیاورد و اکنون با ورود کاراته به رشته های المپیکی و با جایگاهی که کاراته کاهای ما در دنیا کسب کرده اند احتمال اینکه این مثلث، به مربع تبدیل شود، بسیار فراوان است.

اما جایگاه گیلان در المپیک کجاست؟

همانطور که گفتیم حضور و مدال آوری در المپیک، عیار ورزش آن منطقه را نشان می دهد، متاسفانه از ۵۵ نفری که تاکنون ۶۹ مدال (۱۹ مدال طلا، ۲۲ مدال نقره و ۲۸ مدال برنز) برای ایران در ادوار مختلف المپیک ( ایران فقط در ۱۷ دوره از ۳۱ دوره المپیک شرکت داشته است) کسب کرده اند، تنها جهان پهلوان محمود نامجو وزنه بردار شایسته کشورمان، گیلانی است که در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی و۱۹۵۶ملبورن توانست به ترتیب دو مدال نقره و برنز برای ما به ارمغان بیاورد؛ و این تمام داشته های گیلان از معتبرترین و بزرگترین رویداد ورزشی در سراسر جهان است.

اکنون بیش از نیم قرن است ورزش گیلان تلاش می کند از نامجو عبور کند اما همچنان ناکام مانده است.

با این حال اگرچه گیلان، در مدال آوری ناکام بزرگ لقب گرفت اما در بحث حضور در المپیک، گیلان گاها تک چهره های داشته است ولی وقتی تاریخچه المپیک را ورق می زنیم و مثلا می بینیم در همین آخرین آوردگاه که سال ۲۰۱۶ در ریودوژانیروی برزیل برگزار شد استان گیلان هیچ سهمیه ای نداشت ناامیدی مان دوصد چندان می شود. این در حالی است که استان مازندران ۱۳ سهمیه داشت و حتی از تهران هم بیشتر بود، اینکه در همسایگی ما چه اتفاقی می افتد که ما قادر به رقم زدن درصدی کوچک از آن نیستیم خود جای واکاوی دارد.

از آخرین حضور گیلان در المپیک نیز هشت سال می گذرد، جایی که امین قاسمی پور بوکسور پرتوان کشورمان توانست با کسب امتیازهای لازم، سهمیه المپیک ۲۰۱۲ لندن را بدست آورد ولی در اولین مسابقه، قافیه را به حریف می بازد و حذف می شود. درحالیکه سرمایه گذاری روی این ورزشکار حرفه ای می توانست دومین حضورش در المپیک را در سال ۲۰۱۶ رقم بزند اما اشتباه مدیران ورزش گیلان و وارد کردن قاسمی پور به مباحث غیرحرفه ای از جمله مدیریت ورزشی باعث شد این ورزشکار نتواند رینگ ریو را ببیند.

علاوه بر اقدام غیر حرفه ای مدیران ورزش گیلان، شانس و تقدیر نیز به گونه ای رقم خورد تا سهم گیلان در ریو صفر باشد چرا که اگر محمد رهبری شمشیرباز خوب کشورمان در رقابتهای جهانی مداوم با حریف اسراییلی روبه رو نمی شد و یا آرمین هادی پور تکواندوکار قهرمان گیلانی در آخرین ثانیه ها قافیه را به فرزان عاشورزاده نمی باخت اکنون گیلان می توانست سرش را بالا بگیر و بگوید در ریو ما نیز سهمیه داشتیم.

گیلان پیشتر با درخشش استعدادهایی چون فردین معصومی، اصغر ابراهیمی، شاهین اخلاق پسند، ابراهیم مهربان، مهدی پانزوان، و کمی دور تر غفور جهانی، حیدر شنجانی، احمد خشوعی، علی رجبی اسلامی، سلمان حسام، نادر عیوضی، نصرت وکیل منفرد، محمد آذرعظیم، جبار فعلی، حسین اغماض، علی مجرد و دیگران در المپیک حضور داشت اما هرگز نتوانست رکورد عجوبه ورزش کشور، محمود نامجو، را بشکند اما این روزها که ۲۰ ماه به المپیک ۲۰۲۰ توکیو باقی مانده است بوهای خوبی به مشام می رسد که اینبار گیلان نه تنها صاحب سهمیه خواهد شد بلکه امید به مدال آوری نیز داشته باشد. فقط باید مدیریت ورزش گیلان، اقدامات غیرحرفه ای گذشته را تکرار نکند. انها با سرمایه گذاری روی ستاره های المپیک ریو یعنی محمد رهبری و آرمین هادی پور می توانند امید زیادی نه تنها به کسب سهمیه بلکه کسب مدال داشته باشند و امیدوارانه تر اینکه پای کاراته نیز به المپیک باز شد و بلاشک قطب کاراته کشور یعنی گیلان، با ستاره های فراوان خود از جمله سارا بهمنیار، اویشن باقری و … می تواند این حضور را پررنگ تر کند. ناگفته نماند مدیریت ورزش گیلان می تواند با مدیریت، اصغر کاردوست بسکتبالیست تیم ملی و نازنین ملایی، علی اقامیرزایی و پیمان باقری قایقرانان پر تلاش گیلانی، مبینا نژاد و زهرا شجاعی راد دختران تکواندوکار، ۲۰۲۰ ژاپن را به سالی متفاوت برای گیلان تبدیل کند.

این مهم در توان ورزش گیلان است و برای اینکه به مدیریت ورزش استان ثابت کنیم این مهم شدنی است به ارزیابی برخی از این ستاره ها می پردازیم و مسیر پیش رویشان تا المپیک ۲۰۲۰ توکیو را برای آنانکه خود را در تاریکی قرار داده اند روشن می کنیم.

محمد رهبری، شمشیر پنهان گیلان در المپیک

همانطور که پیشتر گفته شد محمد رهبری شمشیرباز ۲۷ ساله رشتی می تواند به یکی از امیدهای ایران و گیلان در المپیک توکیو تبدیل شود. وی دوره قبل نیز از شایسته های تیم ملی شمشیربازی بود که از بخت بد، مداوم در رقابتهای جهانی و بین المللی با ورزشکارانی از اسرائیل روبه رو می شد و بخاطر عدم رویارویی با حریف، از گردونه رقابتها حذف گردید و همین امر، اگرچه جایگاه شایسته ای در دلهای مسلمانان جهان برایش رقم زد اما رنکینگ فدراسیون جهانی را از دست داد و از المپیک باز ماند.

سابریست گیلانی که باید به وی لقب مارکوپلوی گیلان داد، تاکنون دو مدال طلای جهان در ۲۰۱۶ سنگال و ۲۰۱۷ گرجستان، یک مدال نقره جهان در ۲۰۱۸ لهستان، دو مدال نقره در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون و ۲۰۱۸ جاکارتا و بیش از ۱۶ مدال طلا، نقره و برنز قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد.

اغلب این موفقیت ها در رشته سابر تیمی بدست آمد و باعث شد در رنکینگ بین المللی تیم کشورمان صاحب رتبه چهارم بطور مشترک با آلمان شود، حال وقتی بشنویم رشته سابر تیمی مردان از المپیک ۲۰۲۰ به رشته های مدال آور المپیک اضافه خواهد شد و بناست تا رتبه هشت این رنکینگ در المپیک حضور پیدا کنند، به کسب سهمیه در سابر تیمی امیدوار خواهیم شد، بخصوص اینکه فدراسیون شمشیربازی صاحب یک رییس زیرک هست و همانطور که تاکنون ورزشکارانش را به تمامی مسابقات کسب سهمیه فرستاده است از این به بعد نیز سابریست ها را به سایر رقابتهای باقی مانده تا المپیک خواهد فرستاد تا رتبه کسب شده را لااقل از دست ندهند.

از همین رو اگر اتفاق غیرمنتظره ای نیفتد سابر تیمی مردان کشورمان را باید یکی از تیم های حاضر در المپیک آینده بدانیم و باتوجه به بازنشسته شدن مجتبی عابدینی سابریست قهار تیم ملی، حضور محمد رهبری در ترکیب ثابت این تیم قطعی به نظر می رسد تا در کنار علی پاکدامن و فرزاد باهر و نفر چهارم که بعد از بازنشستگی مجتبی عابدنی هنوز مشخص نشده است به هنرنمایی در آوردگاه المپیک بپردازد. از آنجاییکه بعد از پاکدامن، این محمد رهبری هست که در رنکینگ سابر انفرادی جهان صاحب رتبه (نفر ۶۹) هست، قاعدتا باید از ملی پوش بودن این ورزشکار یقین حاصل کنیم و باتوجه به رنکینگ سابر تیمی، این تیم نیز در المپیک حضور خواهد داشت؛ پس مدیریت ورزش گیلان باید با هماهنگی فدراسیون شمشیربازی در فراهم کردن شرایط ایده آل برای این ورزشکار بزرگ کشورمان و اعزام به مسابقات مختلفی چون قهرمانی جهان و جام جهانی و همچنین رقابتهای جایزه بزرگ معتبری جون گرندپریکس و ست لایت تلاش کند تا باانگیزه ترین و محتمل ترین سهمیه گیلان به سادگی از بین نرود. همچنین لازم به ذکر است طبق قوانین کمیته بین المللی المپیک شمشیربازان سابر تیمی در سابر انفرادی نیز شرکت خواهند داشت تا محمد رهبری شانس کسب مدال در دو جبهه را داشته باشد. حال آیا شایسته و عقلانی هست اداره کل ورزش گیلان و هیات شمشیربازی استان از کنار این مهم به سادگی عبور کنند؟

خود رهبری در خصوص این احتمال به خبرنگار خط اول می گوید: تیم ملی سابر در حال حاضر در رده پنجم رنکینگ جهانی قرار دارد، و بناست هشت تیم از این رنکینگ در المپیک حاضر باشند، پس احتمال کسب سهمیه المپیک خیلی زیاد است، من نیز حدود یک دهه است که بدون انتخابی فیکس تیم ملی هستم و اگر اتفاق خاصی نیفتد با تیم ملی در المپیک حاضر خواهم بود. اما اینکه چه نتیجه ای کسب می کنیم کمی سخت است ولی انچه مشخص است تعداد تیمها هشت تیم است و تنها با یک برد می توان جز چهار تیم نهایی شد، بنابراین می توان حتی به کسب مدال امید داشت چراکه ما دو بار قهرمان جهان شدیم و یک بار نایب قهرمان، و همه این هشت تیم را بردیم و حتی باخت هایمان به این تیمها نیز با اختلاف بسیار ناچیز بوده است بنابراین روی سکو بودن دور از دسترس نیست ولی کار مشکلی است چراکه المپیک میدان بزرگی است و باقی تمیها هم دست و پا بسته وارد مسابقات نمی شوند با این حال شانس کسب مدال داریم و تلاش می کنیم این المپیک یک المپیک خاطره انگیز برای همه ما باشد.

سارا بهمنیار، مبارز کوچک سارا بهمنیار کاراته کای ملی پوش آستانه ای که هنوز ۱۹ سالش نشده، اخیرا به موفقیت بزرگی دست پیدا کرد و اولین ورزشکار بانوی گیلانی لقب گرفت که توانست در رده بزرگسالان مدال جهانی بگیرد. وی در رقابتهای کاراته قهرمانی جهان که چندی پیش در اسپانیا برگزار شده بود، توانست دست به کار بزرگی بزند و مدال برنز وزن منفی ۵۰ کیلوگرم را بدست اورد.

سارا در بهترین سن و زمان ممکن توانست در عرصه بین المللی بدرخشد، کمتر از دو سال تا المپیک باقی مانده است، المپیکی که برای نخستین بار قرار است کاراته نیز در آن حضور داشته باشد، سارا کوچولو در ایده آل ترین شرایط برای کسب سهمیه قرار دارد. وی تاکنون برنز جوانان جهان ۲۰۱۵ در اندونزی، برنز جوانان آسیا ۲۱۰۶ در اندونزی، نقره امیدهای آسیا ۲۰۱۷ در ازبکستان، نقره امیدهای جهان ۲۰۱۷ در اسپانیا، نقره کاراته وان توکیو در سال ۲۰۱۷ را بدست آورده است و در رنکینگ المپیک بعد از شاهکار بی نظیرش یعنی برنز قهرمانی بزرگسالان جهان ۲۰۱۸ در اسپانیا، در رده یازدهم قرار گرفت، اکنون می توان با کمی سرمایه گذاری بیشتر روی این کوچولوی ریز نقش شرق گیلانی و اعزام به مسابقات مختلف قهرمانی جهان و کاراته وان حساب ویژه ای روی کسب سهمیه سارا باز کرد.

البته رییس فدراسیون کاراته مثل رییس فدراسیون شمشیربازی آینده نگر به نظر نمی رسد (شاید هم بخاطر درگیری های مدیریتی نمی خواهد آینده نگر باشد؛ لااقل برای گیلانی ها ) و به بهانه های واهی همچون مشکلات مالی بعضی نفرات تاثیرگذار را به برخی مسابقات مهم نفرستاده است، اینجاست که نقش استان پررنگ جلوه می کند و باید با حمایت از سارا بهمنیار و تقبل هزینه های اعزامش به مسابقات مهمی که در پیش است همچون کاراته وان پاریس، دبی، رتردام، استانبول، برلین و توکیو شرایط را برای کسب امتیازات لازم این کاراته کای پرانگیزه کشورمان فراهم کنند تا شانس داشتن سهمیه المپیک از گیلان رخت بر نبندد.

البته علاوه بر سرمایه گذاری مادی روی سارا، باید از وی حمایت های معنوی نیز صورت پذیرد، چراکه تابستان امسال در حالی که همگان از کسب مدال سارا بهمنیار در بازی های اسیایی جاکارتا مطمئن بودند، ناگهان فدراسیون کاراته، وزن وی را از لیست اعزامی به مسابقات حذف کرد، این مهم در حالی رخ داد که مسعود رهنما عضو فدراسیون جهانی کاراته، هنوز مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان بود و انتظار می رفت با حضور وی، این اتفاق برای کاراته کای گیلانی رخ ندهد.

سارا در مسابقات انتخابی تیم ملی در تیرماه سال جاری فیکس تیم ملی در وزن منفی ۵۰ کیلوگرم شد، و مقرر گردید در مسابقات قهرمانی آسیا در اردن و بازی های اسیایی در جاکارتا حضور یابد اما به ناگاه اعلام می کنند به جهت اینکه سهمیه ایران در جاکاراتا فقط ۴ کاراته کا هست باید یک وزن را حذف کنند و بی پشت و پناه تر از سارا کسی را ندیدند.

در هر صورت اینگونه تصمیم گیری ها در فدراسیون کاراته ممکن است در اینده نیز اتفاق بیفتد و از اعزام سارا به مسابقات معتبر بپرهیزند و اینجاست که مقامات محلی باید تمام توان خود را در جهت حمایت های مادی و معنوی از سارا رنگ واقعیت ببخشند.

بخصوص که اوزان کاراته در المپیک کمی متفاوت است و سارا باید به جای وزن منفی ۵۰ کیلوگرم در وزن منفی ۵۵ کیلو شرکت نماید در هر صورت سارا در حال حاضر در رتبه یازدهم رنکینگ قرار دارد و باتوجه به اینکه تا رتبه دهم این رنکینگ در المپیک حضور خواهند داشت تنها کمی همکاری هماهنگ تر از سوی فدراسیون و مدیریت ورزش استان و تلاش بیشتر از سوی سارا، می توان امید زیادی نه تنها به کسب سهمیه بلکه به کسب مدال از سوی سارا کوچولو داشت.

خود سارا بهمنیار نیز اگرچه معتقد بود رتبه اش بعد از برنز جهانی باید تک رقمی می شد، اما ناامید نیست و می گوید: دو مسابقه مهم پیش رو دارم و می توان با کسب مدال در هر یک از آنها جواز حضور در المپیک را بدست بیاورم یکی مسابقات کاراته وان فرانسه و دیگری مسابقات قهرمانی آسیا.

وی به خبرنگار خط اول گفت: وظیفه ما تمرین کردن است و مطمئن باشید از این به بعد به کمک مربی خوبم خانوم قاسمی تلاشم را بیشتر نیز خواهم کرد کما اینکه کسب این مدال برنز جهانی انگیزه ام را نیز دو برابر کرد، اما انتظار دارم حالا که فشار روحی روی ما هست، اداره کل ورزش و سایر مسئولان نگذارند فشار مالی نیز بر دوش ما بیفتد و با حمایت های به موقع در اعزام به رقابتهای مختلف جهت کسب سهمیه یاریگر ما باشند.

اما جسارت سارا زمانی مثال زدنی بود که وی از کسب مدال در المپیک نیز راحت سخن می گوید؛ این مبارز کوچک گفت: در میدان المپیک در هر وزن هشت کاراته کا بیشتر حضور ندارند، اگرچه تجربه ندارم اما این شجاعت را در خود می بینم که جسورانه مبارزه کنم چرا که می دانم تنها با یک برد جزو چهار نفر خواهم شد و شانس کسب مدال به بیش از ۷۵ درصد خواهد رسید.

ما نیز برای آرزوهای بزرگ سارا احترام قایلیم و دعا می کنیم به حقیقت تبدیل شود.

آرمین هادی پور، حالا فرزان بدنبال او خوشبختانه یکی دو سالی است که گیلان در بین مثلث رشته های المپیکی ایران، نماینده ای درخور دارد که حتی توانست مدال نقره جهان را نیز بدست آورد.

آرمین هادی پور تکواندو کار ۲۴ ساله رشتی، این روزها عنوان فنی ترین بازیکن اسیا را به دوش می کشد و حتی توانست مدال نقره جهان را بدست آورد تا یکی از محتمل ترین گزینه های حاضر در المپیک ۲۰۲۰ توکیو لقب بگیرد. وی حتی در المپیک ریودوژانیرو نیز به صورت آزمایشی حضور داشت و ذخیره فرزان عاشورزاده بود ولی این بار نوبت این هست که از قالب آزمایشی بیرون اید و عضو اصلی تیم ملی تکواندو ایران شود.

آرمین که از شاگردان و کشفیات مرحوم سید مصطفی رضازاده هست، اگرچه در اولین مسابقه رسمی اش در جام فجر تهران در سال ۲۰۱۵ نقره گرفت اما بعد از ان در هر ده تورنمنت اوپنی که شرکت کرده بود از آیندهوون هلند و اینچئون کره جنوبی و گوانجوی چین و آلماتی قزاقستان و زاگرب کرواسی و فوجیره امارات و اتن یونان گرفته تا یونیورساد چین و جام ریاست WTF آتن و حتی جام فجر سال ۲۰۱۸ تمامی مدال های طلا را درو کرد.

وی حتی یک مدال طلا و یک برنز قهرمانی آسیا را نیز در کارنامه دارد که به ترتیب در ۲۰۱۶ مانیل فیلیپین و ۲۰۱۸ ویتنام بدست آورد. اما سرگل مدال های وی، نقره قهرمانی جهان بود که در سال ۲۰۱۷ در کره جنوبی کسب کرد.

گفتنی است هادی پور تمامی این مدال ها را در وزن ۵۴ کیلوگرم بدست آورد و باعث شد وی حتی از فرزان عاشورزاده نیز پیشی بگیرد و در رنکینگ جهانی در جایگاه نخست این وزن بایستد، جایی که فرزان سوم شد؛ اما از آنجاییکه اوزان المپیکی از ۵۸ کیلوگرم شروع می شود، آرمین از این مهم نیز غافل نشده و در سالهای اخیر در سه گرندپریکس مهم در ۲۰۱۷ لندن، ۲۰۱۸ مسکو و ۲۰۱۸ منچستر به ترتیب سه مدال با ارزش نقره، برنز و طلا بدست آورد که باعث شد در رنکینگ المپیکی نیز جایگاهی در خور برای خود کسب کند.

وی در این رنکینگ که قرار است شش نفر ان به المپیک راه یابند در حال حاضر چهارم است و عاشورزاده رتبه شش رنکینگ المپیکی در وزن ۵۸ کیلوگرم را تصاحب کرده است، رتبه ای که در صورت ثابت ماندن فایده ای برای عاشورزاده ندارد و باید از المپیک توکیو خداحافظی کند چراکه در هر وزن تنها یک نفر از هر کشور می تواند شرکت کنند.

اما آرمین هادی پور باید چکار کند تا این رنکینگ را حفظ یا ارتقا دهد؟

خودش می گوید: ” مهمترین مسابقاتی که در پیش است مسابقات قهرمانی جهان هست که اردیبهشت ماه ۹۸ در منچستر انگلیس برگزار می شود، قهرمانی در این مسابقات ۱۲۰ امتیاز دارد که سهمیه المپیک را تضمین می کند. ”

فدراسیون تکواندو از هم اکنون در حال تدارک اعزام تیم ملی به این مسابقات است، اما قطعا تا المپیک کاپ های آزاد فراوانی برگزار می شود که اگرچه امتیاز اندکی برای المپیک دارند اما بی تاثیر نیستند، متاسفانه فدراسیون تکواندو هزینه ای برای اعزام تکواندوکار به اینگونه مسابقات نمی کند، هادی پور در این خصوص به خبرنگار خط اول می گوید: ” حالا کاپ آزاد امتیاز چندانی ندارد، فدراسیون حتی برای اعزام به مسابقات گرندپریکس نیز بودجه ندارد و ورزشکاران با هزینه شخصی به این مسابقات می روند. حال باتوجه به درپیش بودن المپیک و جایگاهی که توانستم در رنکینگ کسب کنم اگر استان کمک کند خیلی عالی می شود ولی در صورتی که استان هم کمکی نکند مجبورم با هزینه شخصی به این مسابقات بروم همانطور که تاکنون رفته ام چون گرندپریکس مسابقات مهمی است و امتیاز خوبی برای المپیک محسوب می شود.”

وی حتی به نکته جالب تری نیز اشاره کرد و گفت: ” من در مسیری افتادم که باید تا انتهایش بروم این روزها دیگر بحث حضور در المپیک و کسب سهمیه برایم حل شده و مهم نیست، بلکه من بدنبال کسب مدال در توکیو هستم ”

اکنون روی سخن نگارنده با مسئولان ورزش گیلان و سایر مقامات محلی است، حال که چنین فرصتی برای جهش استثنایی گیلان در جدول آمار و ارقام المپیک و تاریخچه این آوردگاه مهم، بوجود آمده و ورزشکاری مدعی است نه تنها به کسب سهمیه بلکه به کسب مدال در المپیک فکر می کند آیا نباید مورد حمایت جدی قرار بگیرد و در اعزام به مسابقات معتبر وی را یاری کرد؟

نازنین ملایی، ترمیم قایق شکسته قایقران ۲۷ ساله اهل انزلی، تا قبل از اینکه سارا بهمنیار مدال برنز جهان را کسب کند، با دو مدال طلای بزرگسالان آسیا در خط مقدم بانوان مدال آور گیلان بود، تقدیم جایگاهش به سارا چیزی از ارزش هایش کم نمی کند چراکه وی علاوه بر دو مدال طلای قهرمانی آسیا که در ۲۰۱۶ شانگهای ( برای اولین بار در تاریخ رویینگ ایران اتفاق افتاد) و ۲۰۱۷ تایلند در رویینگ انفرادی بدست آورد؛ مدال برنز تیمی رویینگ چهار نفره را در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون و مدال نقره تراژیک !!! در رویینگ تک نفره سبک وزن در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا را نیز در کارنامه دارد و به همه اینها باید دیگر مدال های قهرمانی آسیا از جمله، نقره رویینگ چهار نفره ۲۰۱۳ در لوان چین، نقره رویینگ انفرادی و برنز رویینگ دو نفره ۲۰۱۵ در پکن، برنز رویینگ چهار نفره ۲۰۱۶ شانگهای چین و چندین مدال طلا، نقره و برنز رقابتهای کاپ آزاد را نیز اضافه کرد.

نقره جاکارتا از این رو تراژیک لقب گرفت که پیش از مسابقات، باتوجه به میزان آمادگی این بانوی گیلانی، همگان یک مدال طلا برای وی کنار گذاشته بودند اما به دلیل استاندارد نبودن قایق و نقص فنی پیش امده در لحظه استارت مسابقه، بیست ثانیه ای از رقبا فاصله گرفت، که البته با پشتکار فراوان توانست این عقب افتادگی را جبران نماید و در نهایت دوم شود. اشک های نازنین در پای سکوی اهدای مدال در دوربین ها ثبت شد و در البوم خاطرات جاکارتا باقی ماند، چرا که وی طلا را حق خودش می دانست با همه این احوال حتی هم

ین مدال نقره نیز در رویینگ تک نفره برای نخستین بار در تاریخ رویینگ ایران در بازی های اسیایی بانوان کسب شد.

این جسارت به کسب مدال طلا و اول شدن، همچنان در نازنین ملایی هست و با حفظ و افزایش این روحیه می تواند یکی از گزینه های حاضر در المپیک باشد. وی برای کسب این سهمیه دو مسابقه مهم پیش رو دارد : یکی مسابقات قهرمانی جهان که شهریور ۹۸ در یکی از کشورهای اروپایی (احتمالا لهستان) برگزار می شود و دیگری مسابقات قهرمانی آسیا که اردیبهشت سال ۹۹ احتمالا در کره جنوبی یا چین برگزار می شود.

ملایی در خصوص نحوه کسب سهمیه در این مسابقات به خبرنگار خط اول می گوید: ” در مسابقات جهانی در رویینگ تک نفره تا نفر دوازدهم و در رویینگ دو نفره تا نفر هفتم به المپیک راه می یابند، اما در مسابقات قهرمانی آسیا شرایط دشوار تر است و تنها نفرات اول و دوم رویینگ تک نفره سبک وزن و رویینگ دو نفره سنگین وزن به المپیک راه می یابند.”

وی افزود: ” البته با توجه به اینکه به احتمال فراوان چین سهمیه خود را پیش تر در مسابقات جهانی کسب می کند، حق حضور در مسابقات قهرمانی آسیا را ندارد از همین رو کسب رتبه اول یا دوم در رویینگ تک نفره برای من کار سختی نخواهد بود اما شرایط دشواری که در قهرمانی آسیا پیش بینی شده کمی کسب سهمیه را سخت کرده است، برای مثال اگر آقایان نیز به همراه بانوان در رویینگ تک نفره و دو نفره در رتبه اول یا دوم قرار بگیرند و سهمیه کسب کنند، ان وقت این فدراسیون قایقرانی است که برای انتخاب دو سهمیه ایران در المپیک باید تصمیم بگیرد و اینجاست که اگر پشتوانه و حمایت های استانی را نداشته باشم ممکن است تلاش های من بی ثمر گردد.”

وی، با این حال ناامید نیست و تلاشش را این روزها دو چندان کرده، چراکه علاوه بر اینکه در رویینگ تک نفره با حریفان به رقابت می پردازد، بلکه آماده است در رویینگ دو نفره نیز با همراهی مریم امیدی پارسا شانسش را بیازماید. اگرچه حمیرا برزگر هم تیمی سابق وی بازنشسته شده ولی مریم امیدی نیز قایقران قابلی است و بناست در مسابقات آتی، اولین همراهی را با هم داشته باشند.

نازنین ملایی معتقد است: ” پیش از مسابقات جهانی، یک مسابقه کاپ جهانی در اردیبهشت ۹۸ برگزار می شود که اگرچه سهمیه المپیک محسوب نمی شود اما از آنجاکه مثل همیشه همه بزرگان قایقرانی در آن حضور دارند می تواند محک خوبی برای ما باشد، ولی متاسفانه فدراسیون هنوز برنامه ای برای اعزام تیم به این مسابقات نگرفته است، امیدوارم اگر فدراسیون بخاطر مشکلات مالی نتوانست اعزامی به این مسابقات داشته باشد، هیات استان و اداره کل ورزش گیلان منابع مالی لازم را برای من فراهم کنند تا به این مسابقات بروم.”

وی در پایان ضمن امیدواری به کسب سهمیه المپیک از سوی خود، گفت: “امید زیادی دارم در مسابقات قهرمانی آسیا سهمیه را بگیرم، اگر انجا نتوانستم، یک فرصت نهایی دیگر در دو ماه پیش از المپیک نیز برای ورزشکاران مطرح جا مانده داده می شود تا با شرکت در مسابقات گزینشی شانس مجدد خود را بیازمایند، با این احتساب کسب سهمیه از سوی من بسیار زیاد است فقط مانده اگر آقایان نیز سهمیه کسب کردند نظر فدراسیون بر روی کدام قایقران باشد.”

همانطور که ملاحظه کردید این بانوی گیلانی نیز، با تکیه بر توانایی خود و پتانسیل مربی با دانش خود آقای افشین فرزام، بسیار امید دارد استان خود را در توکیو صاحب سهمیه کند و فقط حمایت استان را می طلبد تا حق وی ضایع نگردد.

علیرضا سلیمانی، به نام جهان پهلوان وزنه برداری تنها رشته ای است که آبروی المپیکی گیلان را حفظ نموده است. محمود نامجو با دو مدال نقره و برنز خود طلایه دار ۶۰ ساله گیلان در المپیک است، البته بعد از وی علی رجبی اسلامی و سپس مهدی پانزوان و اصغر ابراهیمی تلاشی مجدانه برای شکستن این رکورد کردند اما موفق نشدند، حال امروز پهلوانی ۲۲ ساله از شرق گیلان در تقلاست گام‌های بلندی بردارد. علیرضا سلیمانی جوان رودسری که پیش‌تر نقره نوجوانان جهان در سال ۲۰۱۳ در ازبکستان و طلای قهرمانی آسیا را در همان سال در قطر کسب کرده است در شرایطی قرار دارد که می‌تواند با تمرکز بیشتر روی تمرینات جا پای بزرگان بگذارد.

رکورد وی که در دسته ۱۰۹ کیلوگرم وزنه می‌زند، در تک ضرب ۱۹۰ کیلو و در دوضرب ۲۳۰ کیلوگرم می باشد و تنها رقیب وی در کشور علی هاشمی است. اما رقیب سلیمانی تنها علیه هاشمی نیست بلکه رقیب اصلی وی دوپینگ هایی است که در گذشته شده و باعث گردید سهمیه ایران در المپیک به دو نفر کاهش یابد، بعد از دوپینگ های پیاپی که توسط وزنه برداران ایران در مسابقات مختلف بین المللی انجام شد فدراسیون جهانی و شخص سامارانش سهمیه ایران در المپیک را به نصف کاهش داد و باعث شد شانس حضور امثال علیرضا سلیمانی ها در بزرگترین آوردگاه ورزشی جهان کاهش یابد، طبق اعلام کمیته بین‌المللی المپیک، هر وزنه بردار می تواند از ۳۰ مسابقه بین المللی مهم تا قبل از المپیک، حداقل در شش رویداد حاضر شود و بهترین رکوردی که در یکی از این ۶ تورنمنت از خود به جای می‌گذارد را لحاظ قرار دهند، از همین‌رو پهلوان گیلانی این توانایی و فرصت را دارد رکورد قابل ملاحظه ای از خود به جا بگذارد و نفر اول این وزن شود. با توجه به اینکه فدراسیون وزنه‌برداری ایران موظف به اعزام ورزشکار به حداقل شش مسابقه است، نگرانی از بابت عدم حضور وجود ندارد، حتی ارگان انتخاب کننده نهایی سهمیه نیز فدراسیون جهانی است نه فدراسیون کشور، از همین‌رو نگرانی از بابت حق خوری همیشگی بچه های شهرستانی وجود نخواهد داشت، اما ممکن است کمیته بین المللی المپیک سهمیه دونفری ایران را از میان کسانی که سهمیه را به دست آوردن به چهره های نامی چون سهراب مرادی، سید علی حسینی و دیگرانی که نام آور تر هستند اختصاص دهد و جوانان برای کسب تجربه بیشتر باز هم صبر کنند.

این نگرانی است که خود علیرضا سلیمانی نیز دارد و به خبرنگار خط اول می گوید: خوشبختانه حداقل دو جام فجر که در تقویم فدراسیون جهانی وزنه‌برداری است تا پیش از المپیک پیش رو داریم و قاعدتا فدراسیون برای ۴ اعزام بعدی در طول دو سال آینده کار سختی پیش رو نخواهد داشت، ولی نگرانی من بعد از کسب سهمیه و شکستن رکورد این است که فدراسیون برای اینکه ریسک نکند با تجربه‌ها و بزرگان را بفرستد، و میدان دید هایی چون ما پشت خط بمانیم.

وی افزود: در هر صورت فعلا تمرکزم روی کسب سهمیه است و می خواهم در اولین تورنمنت اینده که ماه آینده در قطر برگزار می‌شود و سپس جام فجر که بلافاصله بعد از آن رقابت، اسفندماه سال جاری برگزار می‌شود، حضور پرقدرت داشته باشم.

در پایان خاطر نشان می کنم، اگرچه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و حتی فدراسیون های ورزشی به وظیفه خود واقفند و تلاش خود را در این مسیر خواهند کرد ولی اداره کل ورزش و جوانان در استان گیلان و هیات های ورزشی ذی نفع و حتی استانداری گیلان و فرمانداری شهرهای رشت و انزلی و استانه؛ نمایندگان آنها در مجلس شورای اسلامی و شهرداری و شورای اسلامی این شهرها نیز باید مجدانه پیگیر سهمیه دار کردن گیلان باشند چراکه این افتخار در تاریخ باقی خواهد ماند.

تقویت امیدهای ورزش گیلان در المپیک برنامه اصلی اداره کل است

البته مریم بخشی مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان، حمایت همه جانبه مالی و معنوی نخبگان ورزشی که امید کسب سهمیه و مدال در المپیک ۲۰۲۰ را دارند از مهمترین برنامه های این اداره کل دانست و گفت: از چند ماه پیش ستاد مسابقات المپیک ۲۰۲۰ توکیوی ژاپن تشکیل شده است و در نظر داریم هرگونه موانع و مشکلات ورزشکارانی که امید حضور در المپیک را دارند تا حدتوانمان برطرف کنیم .

وی به خبرنگار خط اول گفت: به تمامی کارشناسان ورزشی ماموریت مشخصی در قبال ورزشکاران داده ایم و جداول و فرم هایی طراحی شده است که براساس آن وضعیت امیدهای کسب مدال و حضور در المپیک ۲۰۲۰ بررسی می شوند.

بخشی افزود: بر اساس ارتباط مستقیم کارشناسان معاونت ورزشی اداره کل با ورزشکاران مدنظر مشکلات، کاستی ها و تمامی موارد لازم آماده می شود تا ورزشکاران نخبه ما با کمترین دغدغه به المپیک و کسب مدال بیاندیشند.

مدیرکل ورزش وجوانان گیلان آرمین هادیپور در تکواندو، سارا بهمن یار در کاراته، محمدرهبری در شمشیربازی، نازنین ملایی در قایقرانی و علیرضا سلیمانی در وزنه برداری را امیدهای اصلی حضور در تیم های ملی برای المپیک دانست و گفت: مبینا نژاد و زهرا شجاعی راد در تکواندو، علی آقامیرزایی و پیمان قویدل در قایقرانی، اصغر کاردوست در بسکتبال، آویشن باقری در کاراته، محمدحسینی در دوچرخه سواری دیگر چهره های قهرمان گیلان هستند که شانس حضور و کسب مدال در المپیک را با وجود زمان باقی مانده تا این رویداد بزرگ را دارند.