هشدار دانشمندان نسبت به وقوع مجدد انقراض بزرگ در زمین

طبق تحقیقات، در دوره ای، گرمایش زمین به قدری زیاد شده که قدرت تنفس را از موجودات زنده درون اقیانوس ها گرفته و بزرگ ترین انقراض انبوه را در تاریخ بشریت رقم زده. این انقراض بزرگ که در پایان دوران پرمین (حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش) رخ داد به یکباره ۹۶ درصد از کل جمعیت گونه های دریایی و ۷۰ درصد از مهره داران ساکن خشکی را منقرض نموده است.

دانشمندان بعد از بررسی این اتفاق که از آن تحت عنوان «مرگ و میر بزرگ» یاد شده آن را به مجموعه ای از فوران های آتشفشانی در سیبری نسبت دادند که اتمسفر زمین را پر از گازهای گلخانه ای کرد. با این حال اما مشخص نیست که علت اصلی مرگ و میر جانداران بستر اقیانوس ها چه بوده است.

حالا دانشمندان اعلام نموده اند که اگر پیش بینی ها در رابطه با شدت گرفتن تغییرات اقلیمی درست از آب در بیایند احتمالا زمین دوباره به چنین سرنوشتی دچار می شود. این گزارش که نتایجش در نشریه ساینس منتشر شده حاکی از آن است که با بالا رفتن دما و گرم شدن حرارت آب اقیانوس ها امکان ذخیره سازی اکسیژن کافی در آب ها برای اغلب موجودات ساکن در آنها وجود نخواهد داشت.

پژوهشگران آمریکایی اظهار داشته اند «مرگ و میر بزرگ» درس های بزرگی را در رابطه با آینده گرمایش زمین در اختیار بشر قرار داده است. به اعتقاد آنها اگر تصاعدات گازهای گلخانه ای ادامه پیدا کند آنگاه گرمای اقیانوس ها در سال ۲۱۰۰ به ۲۰ درصد از سطح تجربه شده در اواخر دوره پرمین خواهد رسید و در سال ۲۳۰۰ می تواند به ۳۵ تا ۵۰ درصد از دوره مرگ و میر عظیم هم برسد.

جاستین پن از دانشجویان دوره دکترای دانشگاه واشنگتن و پژوهشگر ارشد این مقاله در این باره گفت:

این پژوهش به تبیین پتانسیل های انقراض بزرگ دیگری می پردازد که ناشی از مکانیزم مشابه ایجاد شده از طریق انسان است.

در نظر داشته باشید پیش از آنکه فوران های سیبری سیاره ای مملو از گازهای گلخانه ای ایجاد نمایند سطح اکسیژن و دمای اقیانوس ها مشابه به میزان امروزی شان بود.

در مجموعه ای از شبیه سازی های کامپیوتری دانشمندان سطح گازهای گلخانه ای زمین را به میزان مشابه در دوران مرگ و میر بزرگ رساندند و کاری کردند که دمای اقیانوس ها حدود ۱۰ درجه سانتی گراد بالا رود. آنها در ادامه اعلام کردند که این مدل تغییرات قابل توجهی را در اقیانوس ها ایجاد می کند و حدود ۸۰ درصد از اکسیژن آنها را می گیرد. همچنین مشخص گردید که به خاطر این مساله حدودا نیمی از بستر اقیانوس ها که عموما هم در اعماق آنها قرار دارد کاملا خالی از حیات می شود.

دانشمندان همچنین دیتای منتشر شده در رابطه با ۶۱ گونه دریایی مدرن از جمله خرچنگ، ماهی، صدف، مرجان های دریایی و کوسه ها را مورد بررسی قرار دادند تا دریابند که این جانداران چطور می توانند چنین شرایطی را تحمل نمایند. آنها در ادامه یافته هایشان را به مدل خود اضافه کردند تا نقشه ای از انقراض دوباره موجودات زمینی بسازند.

مشخص گردید در چنین شرایطی تعداد بسیار اندکی از اورگانیزم های دریایی همچنان در سکونتگاه خود باقی خواهند ماند و در واقع آن موجودات یا از سکونتگاه خود فرار می کنند یا اینکه کاملا از بین می روند.

دانشمندان همچنین دریافتند موجوداتی بیشتر از همه از گرمایش زمین آسیب می بینند که از سطوح فاصله دارند و نسبت به کاهش اکسیژن حساسند. همچنین مشخص گردید جانداران استوایی که پیشتر به محیط های گرم با اکسیژن پایین عادت دارند بهتر می توانند از این شرایط بگریزند و پناهگاه دیگری برای زندگی شان پیدا کنند.