صاحب مقصودی – خداحافظ استاد

تدبیرشرق/به تازگی دهه چهل زندگی اش را آغاز کرده بود، فکر و ذکرش ورزش بود، آن هم رشته طاقت فرسایی چون رزمی؛ چند هزار شاگرد پرورش داده بود، از همین رو با قدرت می توان گفت، رزمی کاران گیلان یک استاد بیشتر نداشتند و ان هم استاد سید مصطفی رضازاده بود.
هنوز جرات نمی کنیم واژه “مرحوم” را پیشاپیش نام پرآوازه اش قرار دهیم، چرا که وی خود بنیانگذار کیک بوکسینگ – موی تای در گیلان و اولین کاپیتان تاریخ کیک بوکسینگ ایران بود. او به عنوان کاپیتان تیم ملی، مدال طلای رقابت های کیک بوکسینگ جهان در اتریش و به عنوان مربی، نایب قهرمانی کیک بوکسینگ آسیا در ماکائو را در کارنامه ورزشی خود داشت.
و اما در خیل عظیم شاگردانش نیز بودند کسانیکه در رشته های کیک بوکس و موی تای و تکواندو قهرمان آسیا و حتی جهان شده باشند، نمونه آخرش هم آرمین هادی پور نایب قهرمان جهان در رشته تکواندو است که امید اول ایران برای کسب طلا در المپیک اینده نیز هست.
با این کارنامه پربار، ادعایی نداشت و در باشگاهش عقاب المپیک مشغول ساختن قهرمانان دیگری بود.
هر مدیرکلی در اداره ورزش و جوانان استان، دوست داشت چنین مشاور توانمندی در حوزه رشته های رزمی داشته باشد، اما صریح الهجه بودن همیشه کار دستش می داد، خب، استاد هزاران شاگرد بود و از وی انتظار داشتند چشم بر روی بی عدالتی ها نبندد، اما …
خون مصطفی رضازاده با ورزش عجین شده بود، روحیه ورزشکاری اش در آخرین لحظات عمر نیز نمود پر رنگی داشت؛ این جوانمرد که در پی رتق و فتق یک دوره مسابقات رزمی به جنوب گیلان رفته بود، وقتی در جاده رستم آباد به امام زاده هاشم شاهد چپ کردن یک خودروی نیسان می شود، جزو اولین افرادی بود که می ایستد و درصدد کمک به راننده مصدوم – پیش از آتش گرفتن خودرو – بر می آید، اما راننده بی احتیاط دیگری، با ملاحظه ناگهانی صحنه تصادف، قدرت کنترل خودروی خود را از دست می دهد و با شدت به رضازاده برخورد می کند و باعث می شود سه فرزند وی و سه هزار شاگردی که در باشگاه عقاب المپیک پرورش داد، یتیم گردند.
سید مصطفی رضازاده خیلی زود از میان ما رفت، اما مرام و مسلک رضازاده هرگز از یادها نخواهد رفت.