استاندار گیلان فکری اساسی برای رشد مهاجرت ها کند

متاسفانه در سالهای گذشته به صورت کاملا نرم و حساب نشده مهاجرت به استان گیلان زیاد شده است.

تدبیرشرق/وزیر کشور به تنهایی نمی تواند کاری در برابر مهاجران انجام دهد این ها مسایل کلان و زیرساختی است که باید به طور اساسی درباره ی آن عمل کرد. استاندار، مسئولین و نمایندگان مجلس باید همه احساس وظیفه کنند و راهکاری بیاندیشند.

هفته ی گذشته در پرونده ای به روند افزایش مهاجرت ها به گیلان و روستاهایی که به طور کامل به غیربومی ها فروخته می شوند، پرداختیم. در این راستا به طور مستند به خرید و فروش زمینهای اطراف ماسال، تالش، رضوانشهر و غیره پرداخته شده بود.

با توجه به مشکلات بسیاری از روستاهای صعب العبور گیلان در زمینه آب شرب و غیرقابل تصور بودن این معضل برای افرادی که در دیگر استانهای مرکزی و گرم و خشک از نظر آب و هوایی، ساکن اند، بسیاری از آنان که شرایط اش را دارند برای مهاجرت گیلان را انتخاب می کنند. غافل از آنکه در گیلان هنوز مشکلات زیرساختی پابرجاست.

همین موضوع موجب واکنش عبدالغفار شجاع، مشاور عالی نوبخت و توضیحات شفاف او در خصوص مشکلات گیلان از نظر زیرساختی و رشد مهاجرت ها شد.

استاندار گیلان فکری اساسی کند/ در آینده کشاورزان ما سرایدار غیرگیلانی ها می شوند

عبدالغفار شجاع با بیان اینکه متاسفانه در سالهای گذشته به صورت کاملا نرم و حساب نشده مهاجرت به استان گیلان زیاد شده است و این شامل حال مازندران و گرگان نیز هست، بیان کرد: من معتقدم استاندار و مسئولین استان باید در این راستا فکر اساسی کنند. برای مثال روستاهایی در تالش هست که تقریبا همه ی مساحت آن به افرادی از اصفهان  فروخته شده است. خانه و زمین های مردم را با قیمتی بسیار بالاتر از ارزش آن خریداری کرده اند. روستاییان هم با توجه به مشکلاتی که دارند و وضع معیشتی خود، ترجیح می دهند که زمین هایشان را معامله کنند. ما قانونی در این راستا نداریم که بتواند جلوی خرید و فروش ملک را بگیرد ولی قانون را ما خودمان ایجاد می کنیم. اگر امروز چاره اندیشی نکنیم در آینده ما سرایدار اصفهانی ها، شیرازی ها و یزدی ها و… خواهیم شد.

این مقام مسئول بیان کرد: در شرق گیلان، تقریبا ۳۴ هزار هکتار باغ چای وجود داشت که بخاطر مدیریت ناصحیح وزارت جهاد و کشاورزی در زمینه ی خرید و فروش چای، بسیاری از چایکاران از کشت چای خودداری کردند و خیلی ها به راحتی زمین هایشان را فروختند و قانونی هم برای جلوگیری از این مورد وجود ندارد. باید مسئولین استان به یک جمع بندی برسند و به دولت اعلام کنند که لایحه ای برای ممنوعیت خرید و فروش زمین زراعی تصویب شود. این آسیب ها در برخی موارد به جنگل ها هم وارد شده و در آنجا هم ویلاسازی صورت گرفته است. در درجه ی اول باید دولت برای ساکنان استان های دیگر امکانات ایجاد کند و تا حد توان مشکلات استانهای جنوبی اعم از تامین آب شرب و جلوگیری از آلاینده های هوا و ریزگردها را برطرف کند، چون با زور و قانون نمی توان جلوی مهاجرت افراد را گرفت.

وی ادامه داد: در همین کشورهای عربی شش میلیارد متر مکعب آب شور را به آب شیرین تبدیل می کنند اما در ایران فقط به دو جزیره ی کیش و قشم کمی رسیدگی کرده اند. وزارت کشور مسئول تامین آب، هوا و سایر امکانات نیست. مسئولیت حفظ و کنترل مسایل سیاسی و اجتماعی کشور با این نهاد است. وزیر کشور به تنهایی نمی تواند کاری در برابر مهاجران انجام دهد این ها مسایل کلان و زیرساختی است که باید به طور اساسی درباره ی آن عمل کرد. استاندار، مسئولین و نمایندگان مجلس باید همه احساس وظیفه کنند و راهکاری بیاندیشند.

منابع آبی گیلان محدود است

عبدالغفار شجاع با تاکید بر اینکه منابع آبی استان گیلان محدود است، اضافه کرد: در استان گیلان در فصول گرم سال با مشکلات کم آبی مواجه است. عمدتا فصل کشاورزی برابر با فصل گرم سال است و بیشتر محصول کشاورزی این استان برنج است و کشت برنج نیاز به آب فراوان به صورت غرقابی دارد. با وجود اینکه نزدیک به ۹ میلیارد متر مکعب بارش در شمال کشور داریم و در بعضی نقاط مثل آستارا و انزلی بارندگی در سالهای قبل بیش از دو هزار میلیمتر در سال آبی بوده اکنون این رقم بسیار کم شده است. البته همه ی مشکلات مربوط به کاهش بارندگی نیست، بلکه به توانایی در حفظ بارندگی ها هم مربوط است که در این بخش سرمایه گذاری بسیار کمی کردیم. آبی که در سد منجیل استفاده می شود عمدتا از قزل اوزن می آید که از کوههای کردستان و آذربایجان شرقی سرچشمه می گیرد بخشی هم از طالقان تامین می شد که به رودخانه ی شاهرود موسوم است که آن را اکنون برای تهران و قزوین استفاده می کنند. پس به این طریق هم منابع آبی ما کم شده است. در سال گذشته و امسال آب پشت سد منجیل از ۶۰۰ یا ۷۰۰ میلیون متر مکعب تجاوز نکرده است درحالی که سالهای گذشته نزدیک به دو میلیارد متر مکعب آب پشت سد منجیل می ماند. کاری از حدود بیست و اندی سال قبل انجام دادیم و آن احداث سد بود.‌ سد شفارود در تالش (پونل)،‌ سد پلرود در رودسر و سد شهر بیجار که برای حفظ آب حاصل از بارندگی هاست تا این آب شیرین ارزشمند مهار شود و به دریای شور نریزد البته هنوز بهره وری این سدها کامل نیست.

مشاور عالی رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور با تاکید بر اینکه ما هم در خطر کم آبی قرار داریم و این خودش را در بخشهای کشاورزی بیشتر نشان می دهد بیان کرد: به جز برنج در مورد کشت چای هم مشکلاتی داریم. کشت چای در گیلان به صورت دیمی است و آبیاری در تابستان صورت نمی گیرد، ولی جاهای کمی هست که بالای کوه و کوهپایه نیست و در آن مکانها کشت چای هم در معرض خطر کم آبی است که باید از اکنون مسئولین استانی برای استفاده از این بارندگی های ارزشمندی که وجود دارد در فکر چاره باشند و بتوانند آب حاصل از این بارندگی ها را مدیریت کنند تا ضمن استفاده از آب، خطر احتمالی این بارندگی ها را هم کنترل کنند که گهگاه باعث ایجاد خرابی در حاشیه ی رودخانه ها می شود.

وی ادامه داد: به دلیل همین کمبود آب، امروز در تولید برق هم به مشکل برخورده ایم چون توربین هایی که تولید برق می کنند از آب پشت سد استفاده می کنند و الان با کمبود آب مواجه هستیم و بیش از پنج میلیون مگاوات برق در کل کشور کمبود برق داریم و یکی از علتهای این قطع برق و خاموشی های مکرر، کمبود آب هست که متعاقب آن برق کافی هم نمی توان تولید کرد. اما واقعیت این است که امروزه دنیا مسیر خود را عوض کرده است و کشورهای پیشرفته برای تولید برق فقط متکی به آب نیستند. ایران کشور نیمه خشکی است انرژی خورشیدی و انرژی حاصل از وزش باد به خصوص در گیلان در بخشهای رودبار و لوشان می تواند بسیار بیشتر از آنچه اکنون وجود دارد مورد استفاده قرار گیرد.

روند تغییرات اقلیمی در گیلان هم مشاهده می شود

مشاور عالی دکتر نوبخت در ادامه با بیان اینکه روند تغییرات اقلیمی در کشور در گیلان نیز مشاهده می شود، بیان کرد: مساله ی تغییرات آب و هوایی عمدتا در سراسر دنیا اتفاق افتاده است. سالهاست که این تغییرات را پیش بینی کرده و هشدار داده اند. مخصوصا با صدمه ای که لایه ی اوزون دیده است و از سال ۲۰۰۰ به بعد دنیا به طور جدی این موضوع را دنبال کرده است تا بتوانند چاره ای بیاندیشند و سعی کردند که بهره گیری از سوخت های فسیلی را کم کنند و به سوختهای ساده و تجدید شونده روی بیاورند. مثل انرژی خورشیدی، باد و …. ما در کشور شاهد این هستیم که در سالهای اخیر بارندگی کاهش چشمگیری داشته است و این در تمام کشور حتی در شمال مشهود بوده است. وقتی که بارندگی طی سالیانی از حد خاصی کمتر باشد، بارندگی ها دیگر آن ویژگی ها، نفوذ پذیری و پوشش مناسب را ندارد و برخی بارندگی ها می تواند موجب بروز سیل شود که این مورد هم در ایران و هم در دنیا قابل مشاهده  است و موجب خرابی شهرها و روستاها خواهد شد. در سال ۲۰۰۰ اعلام کرده بودند که جنگ آبها در مرزهای کشورها خواهد بود. کشورهایی که این موضوع را جدی گرفتند برای آن چاره اندیشی کردند و اراضی کشاورزی را مجهز به سیستم های نوین آبیاری کردند.  مثل آبیاری قطره ای، آبیاری تراوا و آبیاری بارانی و به فکر زیرساختهایی برای بازیافت آب و استحصال آب شیرین از آب شور بودند. تغییرات اقلیمی در میزان بارندگی ها و منابع آبی اثرات خود را نشان داد و آبی که در پشت سدها ذخیره می شد کم شد.

عبدالغفار شجاع در پایان تاکید کرد: متاسفانه ما برخلاف کشورهای دیگر توجهی به این مساله نکردیم و عمدتا مسایل و مشکلات مردم را جدی نگرفتیم. درست است که در کشور با جنگ و بازسازی های پس از جنگ و سایر مسایل روبرو بودیم اما نسبت به کشورهایی که آنها هم با همین مسایل روبرو بودند ما بیشتر عقب افتادیم. اثرات این خشکی بیشتر در جنوب کشور قابل مشاهده بود چون در جنوب به علت بارندگی های کم، گیاهان کمتر رشد کرده اند و همچنین مساله ی جنگ باعث شد که خاک کوبیده تر و ریزتر شد و با هر وزش بادی، خاک به هوا بلند می شود. ما توانستیم شنهای روان کشورهای عربی را با تکنولوژی مالچ پاشی کنترل کنیم اما بعد از جنگ دوباره همه ی این ها از بین رفت. گیاهان و بوته های آن مناطق که باعث تثبیت خاک در آنجا می شد از بین رفت و این شد که امروزه ما علاوه بر کم آبی با پدیده ی ریزگردها هم مواجه هستیم.