منشأ درخشش های راه شیری کشف گردید

به گزارش تدبیرشرق به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، بیشتر از ۲۰ سال هست که وجود بعضی تابش های مایکروویو در کهکشان راه شیری، اخترشناسان را مبهوت کرده هست. اکنون دانشمندان بیان می کنند که این امواج از کریستال هایی به اسم نانوالماس متاثر می گردند و درخشش غیر قابل توضیح در راه شیری امکان دارد متاثر از ازدحام الماس ها در فضا باشد.

این نتیجه گیری یک مطالعه جدید هست که کوشش می نماید تا جریان ضعیف مایکروویوهایی که ستاره های دور را احاطه کرده، توضیح دهد.

اخترشناسان چند دهه هست که به دنبال کشف منشأ این نور مایکروویو می باشند.

در یک مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه کاردیف رهبری می شود، یک تیم بین المللی نشان داده هست که به احتمال زیاد این نورها از کریستال های کوچک کربنی می آیند.

این کریستال های کربنی، علاوه بر این به عنوان نانوالماس شناخته می گردند، در گرد و غبار و ابرهای گاز یافت می گردند که ستارگان تازه متولد شده را احاطه می کنند.

اخترشناسان این امواج مایکروویو را نخستین بار در اوایل قرن بیست و یکم شناسایی کردند و اسم آن را “نشر غیرعادی مایکروویو یا AME

دکتر “جین گریوز” دکتر “جین گریوز” از دانشگاه کاردیف می گوید: در یک روش شرلوک هلمزی، با حذف همه دلایل دیگر، توان داریم با اطمینان بگوییم خوب ترین کاندیدایی که قادر به تولید این نورهای مایکروویو هست، وجود نانوالماس ها در اطراف این ستارگان تازه متولد شده هست.

این نور از انرژی آزاد شده توسط چرخش فوری این نانوذرات پدید می آید.

این مجموعه از گرد و غبار و گاز که به عنوان یک “قرص پیش سیاره ای” این مجموعه از گرد و غبار و گاز که به عنوان یک “قرص پیش سیاره ای” شناخته می گردند، جایی هست که سیارات آغاز به تشکیل می کنند و در بر دارنده اتمی از مولکول های آلی می گردند.

محیط بسیار گرم و پر انرژی در این قرص ها برای تشکیل نانوالماس ها ایده آل می باشند.

“دیوید فرایر” “دیوید فرایر” یکی از محققان این مطالعه و ستاره شناس رصدخانه گرین بانک اظهار کرد: این نخستین تشخیص روشن از منشأ انتشار مایکروویوهای غیرعادی هست.

نانوالماس ها در قرص های پیش سیاره ای که صدها هزار بار کوچکتر از یک دانه شن می باشند، اغلب در شهاب سنگ هایی که با زمین برخورد می کنند، یافت می گردند.

قرص های پیش سیاره ای (protoplanetary disk) توده هایی از گرد و غبار و گاز می باشند که اغلب حول ستارگان جوان می چرخند.

جاذبه گرانشی سحابی های مولکولی که ابرهای گازی باقی مانده از مه بانگ(بیگ بنگ) یا حاصل منفجر شدن دیگر ستارگان می باشند، علت فشرده گشتن مواد درون آن که عموما از هیدروژن مولکولی می باشند، می شود.

با گذشت زمان توده ای فشرده از ماده در مرکز سحابی پدید می آید که به خاطر دارا بودن قدری غیر صفر از تکانه زاویه ای در حال چرخش هست.

انقباض اولیه سحابی حدود صد هزار سال طول می کشد. تکانه زاویه ای علت می شود بخش هایی از سحابی نتواند جذب توده مرکزی شود و در عوض در فواصلی دورتر آغاز به گردش به دور توده مرکزی کند. این مواد چرخنده پیرامونی، شکل یک دیسک یا قرص را به خود می گیرند که بر روی صفحه عمود بر کانون چرخش توده مرکزی قرار می گیرند.

قرص در این فاز یک قرص پیش-ستاره ای و توده مرکزی یک پیش ستاره نامیده می شود. با انقباض زیادتر و فرو ریزش مواد زیادتر از دیسک بر روی پیش ستاره مرکزی دمای پیش ستاره به حدی افزایش می یابد که واکنش های اتمی در مرکز آن آغاز شده و یک ستاره متولد می شود. قرص اطراف ستاره مرکزی دراین فاز یک قرص پیرا-ستاره ای نامیده می شود.

اگر شرایط فیزیکی (مانند جرم دیسک و ستاره، مقدار تکانه زاویه ای، میدان مغناطیسی و غیره امکان دهد، همزمان با چرخش قرص به دور ستاره یا پیش ستاره مرکزی توده هایی از غبار و گاز بر روی دیسک پدید می آیند و با جذب مواد زیادتر به توده هایی بزرگتر مبدل می گردند که پیش-سیاره (proto-planet) قرص اطراف ستاره مرکزی دراین فاز یک قرص پیرا-ستاره ای نامیده می شود.

) نامیده می گردند.

این پیش سیاره ها همراه قرص به دور ستاره مرکزی می چرخند، اما به سبب جذب مواد حول خود اصطکاک خود را با دیسک کاهش داده، بر روی مدارهای بیضوی ثابت به چرخش خود ادامه می دهند. در این فاز قرص که زیادتر گناه آن به نحو این سیارات در آمده یک قرص پیش سیاره ای نامیده می شود.

این پیش سیاره ها با گذشت زمان سیاره ها را به وجود می آورند که بر روی مدارهای کپلری در حال چرخش می باشند.

غیر از سیاره ها و ماه های چرخان به دور آنان، میلیون ها گناه آسمانی دیگر در حال چرخش به دور خورشید می باشند که یادگار همان قرص پیش سیاره ای می باشند.

در این فاز قرص که زیادتر گناه آن به نحو این سیارات در آمده یک قرص پیش سیاره ای نامیده می شود.

منظومه شمسی باقی مانده یک قرص پیش سیاره ای در اطراف خورشید هست که بیشتر از ۴ میلیارد سال پیش سیاره ها را به وجود آورده هست. یک نانوالماس به عنوان الماسی تشریح می شود که کمتر از یک میکرومتر اندازه دارد.

در نجوم، نانوالماس ها از لحاظ ساختاری خاص می باشند که ساختار آنان چیزی به عنوان یک “لحظه دو قطبی”( dipole moment) نانوالماس ها به احتمال زیاد از بخار خارق العاده داغ اتم های کربن در منطقه های ولادت ستارگان بسیار پر انرژی تشکیل می شود.

آنان به صورت کلی توسط وقایعی مثل منفجر شدن و یا برخورد شهاب سنگ تولید می گردند که شبیه شیوه های صنعتی تولید نانوذرات بر روی زمین هست. ) تولید می کند که ترتیبی از اتم ها هست که اذن می دهد تا آنان در هنگام چرخش، تابش الکترومغناطیسی منتشر کنند.

از آنجا که این ذرات بسیار کوچک می باشند، حتی کوچکتر از ذرات گرد و غبار طبیعی در قرص پیش سیاره ای، آنان قادر به چرخش خارق العاده فوری می باشند.

این بدان معنی هست که تابش آنان در محدوده مایکروویو منتشر می شود.

محققان به رهبری دکتر “گریوز”، محققان در حال حاضر دریافته اند که نانوالماس ها در داخل گرد و غبار و گاز اطراف ستارگان تازه متشکل وجود دارند که مسئول این درخشندگی ها می باشند.

اخترشناسان به مدت طولانی به دنبال کشف این نورهای مرموز بودند و اکنون می دانند که این نورها از الماس های کوچک متاثر می گردند.

این تیم با استفاده از تلسکوپ گرین بانک در غرب ویرجینیا و تلسکوپ استرالیا برای ارزیابی سه ستاره جوان که نور AME محققان به رهبری دکتر “گریوز”، به دنبال نشر غیرعادی مایکروویو، ۱۴ سیستم ستاره ای جوان را ارزیابی کردند و متوجه گردیدند که سه تا از آنان تابش عجیبی منتشر می کنند.

وی می گوید: ما می دانستیم که بعضی از انواع ذرات مسئول این نورهای مایکروویو می باشند، اما مرجع دقیق آن از ۲۰ سال پیش تاحالا یک معما بود.

با مطالعه نور مادون قرمز که از قرص های پیش سیاره ای اطراف ستارگان منتشر می شد، تیم توانست آن را با نانوالماس ها مطابقت دهد.

این مطالعه تحت عنوان انتشار مایکروویو غیرعادی از نانوالماس های در حال چرخش در اطراف ستاره ها، در نشریه Nature Astronomy محققان بیان می کنند که این سیگنال های منحصر به فرد، از نانوالماس های هیدروژنه شده منتشر گردیده هست که در آن ساختار کریستالی کربن توسط مولکول های هیدروژن بر روی سطح آن احاطه شده هست.

انتهای پیام