فرصت یا تهدید، کدامیک؟

پیام‌های دریافتی از سوی دوستان کرد زبان توجهم را به موضوعی مهم جلب کرد. فعالان فرهنگی کردستان بنا به ضرورت، همت بخرج داده و پیگیر ساخت سریالی تلویزیونی با موضوع سنجرخان قهرمان ملی ضد استعمار می‌شوند.

تحقیقات اولیه توسط اینان به انجام می‌رسد و سه تهیه کننده نامدار و خوش سابقه سیما هم در پایتخت با مراجعات مکرر موضوع را دنبال کرده تا مقدمات کار را مهیا کنند. پس از گذشت چند سال و بررسی‌های دقیق کارشناسان تلویزیون در میابند که جدای از وجوه متنوع دراماتیک، موضوع ملی است و از اهمیت بسیاری برخوردار است. اینچنین است که سازمان تهیه و تولید سریال را در دستور کار قرار می‌دهد. اما با یک اقدام شتابزده و عجولانه آن هم حذف جمیل رستمی کارگردان کرد زبان سینمای ایران.

نادیده گرفتن تلاش‌های ممتد رستمی و همکارانش که اکثرا بومی هستند با واکنش تند محافل فرهنگی و سیاسی کردستان مواجه می‌شود. انجمن‌های فرهنگی، فیلمسازان بومی، نمایندگان مجلس و شخصیت‌های فرهنگی و هنری با صدور بیانیه و پیام‌های بسیاری در فضای مجازی نارضایتی و اعتراض خود را اعلام می‌کنند.

اما سازمان بی توجه به این درخواست‌ها همچنان مصر نشان می‌دهد تا تصمیمی که در پشت درهای بسته اتخاذ شده را اجرایی کرده و بلافاصله قرارداد نگارش متن را با گروه تازه نفسی منعقد می‌کند. ناگفته نماند که از رستمی دعوت بعمل می‌آید تا به‌عنوان مشاور در پروژه حضور داشته باشد که با مخالفت جدی او موضوع از دستور کار خارج می‌شود.

همین!

برخلاف تصور مدیران سیما که موضوع را تمام شده تلقی می‌کنند باید بعنوان یک کارشناس فرهنگی عرض کنم که این تازه آغاز یک ماجرای پرتنش است.

واکنش‌های اجتماعی نسبت به پدیده‌های فرهنگی، تک حوزه‌ای نیست، بلکه به شکلی منشوری فراگیر و گسترده نمود می‌آبد. طیف وسیعی از حوزه‌های متنوع اجتماعی، متاثر از شرایط فرهنگی هستند، این ماهیت و ذات فرهنگ است، مدیران در حوزه‌های کلان تصمیم سازی باید این امر بدیهی و هزار بار آزموده را مدنظر قرار دهند.

ساخت سریال «سنجرخان»، یک فرصت تاریخی است، یک فرصت ملی، موضوعی با چنین ظرفیت‌هایی، در صورت اتخاذ و اعمال تصمیم‌های عجولانه و شتابزده می‌تواند به یک تهدید تبدیل شود. حاشیه می‌تواند بر متن غلبه کند و تمام آن دسته از موضوعاتی که انگیزه نهایی تصمیم گیرندگان بوده را به کناری زده و سرخوردگی و دلزدگی جمعی بخش عظیمی از مردم را موجب شود.

کردستان اقلیمی است با مختصاتی منحصر بفرد، تجربه تاریخی این را باثبات رسانده، نظریه پردازی‌های تئوریک و مشاوره‌های حتی کارشناسی بدون لحاظ ساختن مختصات اقلیمی و ویژگی‌های روانشناختی و مناسبات قومی منطقه فاقد ارزش عملیاتی است. انعطاف و جامع‌نگری بهتر از یکدندگی و لجاجت است، این حوزه حوزه استراتژیکی است. مدیران سازمان بیاد باید داشته باشند که یک دیالوگ یک خطی نه تنها سریالی را ادامه پخش بازداشت بلکه تبدیل به بحرانی عظیم در مناطقی از ایران شد، بهتر نیست تا بجای اصرار بیهوده، پیرامون نحوه ساخت پروژه سنجر خان یک بازنگری اساسی بعمل بیاید!؟

۵۷۲۴۳