قطار تیمملی همچنان روی ریل امید
قطار تیمملی همچنان روی ریل امید
کیروش و تیمش بدون وقفه، در راه هدف خود حرکت میکند
احسان خراسانی: درست یک روز بعد از ششم فروردین که در تقویم ملی با عنوان ‹‹ روز امید ›› ثبت شده، همه ایران شاهد نمایش درخشان و البته امیدوارکننده شاگردان کیروش در گراتس اتریش بود. تقابل با تیم شصتم رنکینگ فیفا یعنی الجزایر چند پیامد مثبت برای فوتبال ایران به همراه داشت. نه اینکه دوباره بعد از یک برد در بازیهای دوستانه تعریف و تمجیدها از تیمملی شروع شود. بلکه مقایسه روند تیم از آخرین محک جدی دوستانه برابر روسیه تا دیدار با همین الجزایر نشانگر این بود که مسیر ایران در راه جامجهانی جدا از مسیر همه حواشی و چالشهای اطراف تیم است.
بعد از باخت برابر تونس، کسب پیروزی مقابل یکی از پدیدهای جامجهانی ۲۰۱۴ که اتفاقا با اکثر ستارههای اصلی روبروی تیم ما قرار گرفته بود، مهمترین اتفاق فوتبال ایران در شروع سال ۹۷ بود. فوتبالی که در ماههای آخر سال گذشته نزدیک به بیراهه شده بود. دوراهی رو شدن تمامی پشتپردهها و هرروز بیشتر آماده شدن تیمملی برای شروع جامجهانی تبدیل به یک چالش بزرگ شده بود. چالشی که هنوز هم ترکشهای آن به فوتبال ایران وارد میشود. اما مرور نمایش مقابل الجزایر نشان میدهد که شاگردان کیروش درون زمین همانقدر هماهنگ و باانگیزه مثل گذشته به کار خودشان ادامه میدهند.
تیمملی در این مقطع حساس تمامی مهرههای خود را در اختیار دارد. همه به جز اشکان دژاگه که مصدومیت بدموقعی سراغش آمده است. سردار و مهدی طارمی به محض اینکه از مصدومیت بازگشتند در ترکیب تیمملی مفید ظاهر شدند و در نیمه اول بازی مقابل الجزایر هر دو گل ایران را به ثمر رساندند. در کنار آنها همه ستارههای شاغل در اروپا و حتی لیگبرتر در فرم ایدهالی به سر میبرند. بدون شک نمیتوان از تاثیر کمپهای یکی دو روزه کیروش برای آماده نگهداشتن بازیکنان چشمپوشی کرد. همچنین انگیزهای که بین لژیونرها هرروز بیشتر تزریق میشود، مهمترین امیدواری برای دل بستن به تیم دوستداشتنی این چند سال اخیر است. تیمی که نسبت به ۴ سال قبل با کلی تفاوت راهی روسیه خواهد شد و به نوعی کلاس کاریاش چندین درجه بالاتر رفته.
نمایش ملیپوشان در دیدار امشب مقابل نماینده آفریقا بیش از هرچیزی نشان دهنده هماهنگی بالای تیم اول آسیا بود. تعریفهای مرسوم و کلیشهای از تیم کیروش در این مقطع از زمان چیزی نیست که به درد فوتبال ایران بخورد. پس کسی هم سراغ چنین اتفاقی نمیرود. درست در همین روزها که خورشید اختلافات در فوتبال ایران بین مهرههای داخلی و البته بین خود کیروش و دستیاران قدیمیاش پشت ابر نرفته، راه تیمملی مثل گذشته روشن و مشخص است. هرچقدر در این مدت محبوبیتها، شخصیتها و روابط افراد صدمه دیدند، این هدف تیمملی بود که هنوز دچار هیچ آسیبی نشده.
ایران حالا شادابتر از گذشته مقابل حریفان قرار میگیرد. هرچند ابهام و پرسش درباره تصمیمات کیروش زیاد است و هیچکس از قصد نهایی او برای حضور در روسیه خبر ندارد، اما استراتژی همان استراتژی قبلی است. کارلوس دوباره پیش از جامجهانی در بازیهای دوستانه از برخی بازیکنان استفاده میکند که احتمال رفتنشان به روسیه بسیار پایین است. ولی در مقابل همه را محک میزند و اصلا بعید نیست لیست نهاییاش یکی، دو سورپرایز هم داشته باشد. هرچند امید بستن به تیمملی پیش از هر جامجهانی تکراریترین و عادیترین اتفاق ممکن است، اما این دوره انگار رنگ و بوی همه چیز کمی فرق میکند. آمادگی بالای بازیکنان، موفقیت در بازیهای تدارکاتی و یکدست ماندن تیم تا جامجهانی؛ حقیقتا هیچکدام نمیتوانند تضمینکننده یک اتفاق بزرگ در روسیه باشند. اما همه اینها فاکتورهای لازم برای کسب موفقیت در جامجهانی است.
تیم کیروش در فاصله چند ماه به تجربه بزرگترین تورنمنت فوتبالی بزرگ دنیا همه این فاکتورهای لازم را دارد. البته در کنار همه فراز و نشیبهایی که با اسم فوتبال ایران عجین شدند. انگار همه حواشی و چالشها تبدیل به چاشنی برای نفس کشیدن فوتبال ایران شدند. فوتبالی که کارش زنده کردن امید در دل مردم است و در فاصله کمتر از سه ماه تا جامجهانی دوباره همین کار را انجام داده. کیروش و شاگردانش برای ادامه دادن مسیری که در جامجهانی و جام ملتهای قبل داشتند، میجنگند تا ثابت کنند این نسل فوتبال ایران چرا انقدر دوستداشتنی شده. هم کیروش و هم بازیکنانش خوب میدانند که بالاخره وقت فاصله گرفتن از ساختن تراژدیهای ماندگار فرا رسیده و امروز وقت ساختن حماسه است.
حماسهای از جنس صعود به دور بعد جامجهانی ۲۰۱۸ که حتی فکر کردن به اتفاق نیفتادنش با دیدن این تیم جوان و سرحال سراسر حسرت خواهد بود. پس بدون شک حمایت از این تیم رابطه مستقیم با پیش رفتنش در مسیر خلق اتفاقات بزرگ دارد. تیمی که جنسش جور است و حالا دیگر راهی جز تبدیل کردن رویاهایش به واقعیت ندارد.
۲۵۴ ۴۱