سام سکوتی بداغ / نان طبخ شده در تنور اصلاحات بر سر سفره اغیار

یادداشت – سام سکوتی بداغ : اصلاح طلبان و کارگزارانی ها همچنان از دولت آقای روحانی حمایت می کنند و بنا بر قول برخی بزرگان ما حمایت مشروط نکرده ایم که امروز با اجابت نشدن شروط،حمایت خود را پس بگیریم اما گله کردن از ناسپاسی ها نه تنها ایراد نیست بلکه احسن حسن هاست و سکوت در برابر چنین رفتارهایی می توانند قبح چنین اعمالی را بیش از پیش بشکند.
در گذشته های نه چندان دور که خانه های ما روستایی ها هر شب نان داغ تنور حیاط بر سر سفره می برد و تنور دلشان از نانی که از عرق جبین مرد و دست های تاول زده زن خانه طبخ می شد، گرم بود رسم قشنگی حاکم بود که اگر در همسایگی خانه ای تنور نداشت از آتش همان تنور، تا گرم بود نان به سینه تنور می زد و یا همسایه نان گرم به خانه ی همسایه فرستاده می شد و این رسم قشنگ امروز دیگر با بیشتر شدن نانوایی ها در روستاها به ندرت اتفاق می افتد اما این رسم دیرین با تغییر شکل همچنان پابرجاست.
در همان مثال تاریخی بالا وقتی هم همسایه بر سر تنور می آمد و صاحب آتش آن روز نوبت پخت نداشت رسم همسایگی بجا آورده می شد و نان گرم برای صاحب تنور کنار گذاشته می شد. حال،داستان این روزهای برخی از سیاست ورزان ما، مرا به یاد آن روزها می اندازد که علاوه بر اینکه تنور را در اختیار گرفتند و نان بر سر سفره بردند و به صاحب تنور بی اعتنایی کردند بلکه نان را پیش از آنکه بر سر سفره اصلاح طلبان بیاورند با رقیب قسمت کردند!
همان هایی که در انتخابات هیئت رییسه مجلس از هیچ تلاشی برای شکست فراکسیون امید دریغ نکردند امروز، نفوذ را به جایی رسانده اند که علنا در مقابل اصلاح طلبان موضع می گیرند و تلاش می کنند تا مدیریت اجرایی کشور را در ۱۴۰۰ به همسایگان بدون تنور خود واگذار کنند!
اصلاح طلبان در مقابل عهد شکنی برخی از مجلسی ها و همچنین هم مجلسی های بیرونی آنان در انتخابات هییت رییسه کوتاه آمدند و یا شاید همچون گذشته سکوت را به نفع کشور دیدند که همین سکوت های از روی حجب و حیا منجر به جری تر شدن عده ای سیاست باز شده است.
البته به نظر می رسد عده ای از سر بغض گذشته ای که دارند سعی در نا امید کردن اصلاح طلبان از اصلاح امور و دلسرد کردن آنان برای حضور در پای #صندوق های رای هستند و مشخصا انتخابات #مجلس یازدهم را نشانه گرفته اند که بهتر است زعمای جریان اصلاح طلبی کشور واکنش های درخوری به این تحرکات داشته باشند تا سرمایه اجتماعی گفتمان اصلاح طلبی دچار تردید نگردد.

کجا شد عهد و پیمان را چه کردی
امانت‌های چون جان را چه کردی
تو را با من نه عهدی بود ز اول
بیا بنشین بگو آن را چه کردی
چنان ابری به پیش ما چه بستی
چنان خورشید خندان را چه کردی