برای چه کسانی فخر می فروشیم؟ /پیشوندی بالاتر از کربلایی نیست

محمد صادق رجبی، فعال سیاسی، اجتماعی و مذهبی در یادداشتی نوشت:

گاهی اوقات نگاه میکنم میبینم برخی در دستگاه اهل بیت علیهم السلام خدمت میکنند، به خادمان و مبلغین اهل بیت پیام می نویسند و در انتها می نویسند، دکتر فلانی،یا مهندس فلانی، آیا فخر فروشی به مدارک و مناصب دنیوی در دایره مبلغین و ستایشگران اهلبیت علیهم السلام می گنجد؟ نا خودآگاه یاد سرلشکری می افتم که در اوج قدرت وقتی امام حسین و حقیقت مسیرش را درک کرد، گفت سرباز صفر ولایتم ، آیا امام حسین (ع) شهید شد تا من از نام او نان بخورم و دکتر و مهندس خطاب شوم؟ یا اینکه به فرمایش رهبر انقلاب عاشورا یک فرهنگ است.
فرهنگ عاشورا ، گذشت ، فداکاری و غلبه برنفس بود ، یا دنیا طلبی؟ دشمنان امام حسین علیه السلام در مقابله با عدالت و ولایت هم وزن شمشیر سربازان جنگی، طلا دادن تا شمشیر زمین گذارند و به از مسیر حقیقت به مسیر غیر حسینی پابگذارند، و دادن کارت هدیه و مرغ و ماهی آیا اگر به نیت قرب الهی نباشد و آیا با بررسی و تقسیم درست بین مستحقین نباشد ، اسلام ابوسفیان و یزیدیان نیست؟ اینکه با آبروی ذاکرین جوان و مستعد بازی کنیم که او نباشد ، هیئتش نباشد تا مرا بیشتر تحویل بگیرند ، آیا این غایت رسالت خدمت به نوکران و خادمان و مبلغان اهل بیت علیهم السلام است؟!
نمیبینیم ستارالعیوب را؟
چه شد ما را که روضه گذشت و ایثار خواندیم اما از اصل ماجرا بعضاً عقب می مانم.
آیا حضرت عباس لیسانس داشت؟ که بعد حدوداً هزارپانصد سال مظهر ادب و وفا است؟
برای چه کسانی فخر میفروشم ؟ چرا فراموش کردم که همه از خاکیم و به خاک خواهیم برگشت. استفاده از القاب مجازی دکتر،مهندس،پرفسور را در دستگاه پر فضیلت آل الله اقدام نفسانی دریافتم و فهمیدم اگر اهل نفس باشم هرگز خدمتگزار اصلح نمی شوم ، ما حسینیان باید کربلائی تر شویم. و پیشوندی بالاتر از کربلایی ندانیم ، که کربلایی یعنی مقابله بر نفس،برتعلقات به نیت قرب الی الله .
خدایا قبول کن،من معصوم نیستم، خدایا بی عیب نیستم ، دستمان را بگیر،کربلائی ترمان بفرما.