آزمون سخت استقلال دولت در گیلان جابجایی مدیران به سفارش نمایندگان کی تمام می‌شود؟

همه گیری بیماری کرونا در جهان پیرامون ما و در کشورمان را از زوایای گوناگون می توان مورد بررسی و تحلیل قرار دارد. یکی از مهم‌ترین وجوه این مواجه جابجایی در اولویت‌هاست.

درست پس از برگزاری انتخابات دوم اسفند ماه نود و هشت و شکل‌گیری مجلسی با کمترین میزان مشارکت مردمی پس از انقلاب اسلامی ایران، کرونا ذهن فعالان سیاسی، اجتماعی و فضای مجازی را درگیر خود کرد و از  بررسی و تحلیل پیامدهای برگزاری انتخاباتی با آن مشخصه‌ها که در پاره‌ای موارد بی سابقه و در مواردی دیگر کم نظیر بود از اولویت خارج ساخت. اکنون پس از گذشت حدود پنج ماه از انتخابات مجلس شاهد برخی از پیامدهای ناگوار آن هستیم. در این مجال تنها به ذکر نمونه‌ی کوچکی از این پیامدها می‌پردازم.

در بهمن ماه نود و هفت پس از گذشت حدود یک سال از اداره‌ی فرمانداری شهرستان لاهیجان به صورت سرپرستی آقای اسماعیل میرغضنفری با حکم وزیر کشور به مدت چهار سال به عنوان فرماندار لاهیجان منصوب شد. دو روز قبل پس از گذشت پانزده ماه با حکم وزیر کشور به سمت فرماندار انزلی منصوب شد. اینکه در طی هفت سال از عمر دولت تدبیر و امید تا کنون چهار فرماندار در این شهرستان منصوب و عزل یا جابجا می شوند حکایت از قصه‌ی پر غصه ی عدم ثبات مدیریت در سیستم مدیریتی ما دارد، اما مرادم از این نوشته پرداختن به این موضوع نیست. هدف این نوشته توصیف فرآیند جابجایی مدیران با ذکر مصداق جابجایی فرماندار از لاهیجان به انزلی است.

فردای انتخابات مجلس و شکست دکتر نیکفر و انتخاب رسول فرخی گمانه زنی های بسیاری در فضای حقیقی و مجازی در ارتباط با عزل مدیران ارشد شهرستان شنیده می‌شد و دلایل گوناگون و گاه متناقضی برای چنین مداخلات غیر منطقی و خارج از شوؤن اداری نماینده‌ی منتخب ( نماینده‌ی مجلس ) طرح می‌شد. دخالت آشکار نمایندگان مجلس در امور اجرایی بدعتی آشکار و خلاف قانون اساسی و به دور از انجام وظایف نمایندگی است که متاسفانه برخی از مدیران عالی دولت بسترها و زمینه‌های چنین رفتاری را فراهم می‌آورند. طرح موضوعاتی مانند این موضوع که ایشان حضور من را در انتخابات اتلاف وقت دانسته، گفته که من قلبا دوست نداشتم ایشان رای بیاورد، از نماینده‌ی سابق دفاع کرده، در ارزیابی سال ۹۷ در حالی که تنها حدود یک ماه فرماندار بوده و در ارزیابی همان سال رتبه‌ی خوبی کسب نکرده و … حکایت از بهانه جویی های شبه کودکانه ای دارد که به نظر نمی‌رسد مبنای جابجایی باشد.

محمدرضا احسانی

/پایگاه خبری مرور