مدارس به دنبال برند سازی/ سایه تبلیغات کاذب موسسات آموزشی بر جامه کنکور

فرزندان پس از خانواده ،بیشترین اوقات خود را درمدارس سپری می کنند‌.مدرسه مکانی است که علاوه بر نقش آموزش فرزندان باید به مسائل پرورشی ،تربیتی آنها نیز بپردازد.

بطوریکه درکنار کتابهای رنگارنگ کمک آموزشی که این روزها متاسفانه بسیار باب شده است ،اوقاتی راهم به شناخت روح وروان دانش آموزان اختصاص دهند.درصورتیکه با اصرار بی مورد و گاهی حتی بی پایه به مطالعه کتابهای آموزشی و کمک درسی دیگر وقتی برای تفکر و پژوهش دانش آموزان باقی نمیگذارند.
با نگاهی اجمالی به مدارس در سالهای اخیر و مشکلات فراوان تربیتی و البته روحی برخی دانش آموزان که باعث نگرانی بسیاری ازخانواده ها است،میتوان دریافت تمام تمرکز مدراس بروی تحصیل تک بعدی و صرفا آموختن دروسی است که گاهی حتی بدون رفع اشکال و ارجاع دانش آموز به کتاب های کمک درسی ویا کلاس های خصوصی همراه است.
تب تند کنکور ،قبول شدن در رشته های پزشکی و شاخه های مربوط به آن به هرقیمتی از دیگر انتقادهایی است که امروز بر مدارس و آموزش و پرورش وارد است.

مدیران و معلمان مدارس ومخصوصا در مدارس غیردولتی
تعداد پذیرفته شدگان در رشته های برتر دانشگاهی را وسیله جهت رقابت و تبلیغات کادر آموزشی میدانند.
نصب بنرهایی که از فصل تابستان هرسال آغاز میشود وتا فرارسیدن روز کنکور و شروع ماه مهر ادامه دارد.
وخانواده از هرقشری که باشند باهزار امید وآرزو برای فرزندشان سردرگم انتخاب مدرسه بهتر والبته مدرسه بهتر این روزها یعنی شهریه های سرسام آوری که از عهده خیلی از خانواده ها خارج است.
به نوعی به دانش آموز و خانواده تلقین میشود که تنها بادرس خواندن در چنین مدارسی ویا شرکت در آزمون های غیرضروری انواع آموزشگاهای کنکور و خواندن ده ها کتاب تست میتوانند دریکی از دانشگاه های برتر کشور پذیرفته شوند.
البته بنظر همه این تبلیغات رنگارنگ ،فقط رشته پزشکی ارزش قبول شدن دارد ولی به چه قیمتی؟

این بازار متاسفانه آنقدر پررونق است وتبلیغات گسترده وپرفریب که خانواده گاهی حتی حاضرند فرش زیر پای خود را خرج کلاس ها ،کتابهای کمک آموزشی وسی دی و پکیج های به اصلاح آموزشی کنندتا فرزند دلبندشان دریکی از دانشگاهای معتبر کشور به هرقیمتی پذیرفته شود .
از سویی به خیال خودشان آینده وی حتما به روشنی روز خواهد بود وازسویی دیگر طفل معصوم وسیله ای جهت فخر فروشی به فامیل و دوست و آشنایان.
عده ای هم که دستشان به جیبشان میرسد البته نه فقط یک جیب ،جیب های متعددی که شاید بر لباس خیلی از اقشار جامعه اصلن دوخته نشده باشد،پارافراتر گذاشته و یک کرسی مخصوص با رشته مورد نظر و بیشتر اوقات پزشکی است ،میخرند تا دلبندشان بدون هیچ زحمتی به آینده ای روشن و بقولی پولساز برسد.نمیدانم چرا هیچ مرجع وقانونی بطور جدی بااین مافیابرخورد نمیکند و تا کی باید حق دانش آموزانی که تلاش میکنند و درس میخوانند وجیب های متعددی بر قواره جامه پدر یامادرشان دوخته نشده در حسرت نتیجه واقعی و به حق خود باشند.

/یادداشت تدبیر شرق- نوشین میربلوک