استقلال را نمی برید! استقلال را نبرید!
تدبیرشرق/وقتی ناکامی های متوالی سپیدرود در بازی های خانگی را می بینیم کمی در دلمان به این فکر می کنیم که کاش تعداد تیمهای سقوط کرده سه تیم بود که این قدر هواداران هر هفته در انتظار یک نتیجه خوب برای بقا نباشند.
مشخص نیست تا کی باید اعلام کنیم سپیدرود فرصت هایش را از دست داد و تیتر بزنیم «امیدهواداران ناامید شد»! مگر می شود تیمی این همه فرصتی که رقیب در اختیارش گذاشته را از دست دهد و امکان یک تساوی خانگی را نیز نداشته باشد.
این که هنوز «نود دقیقه دست نخورده» باقی مانده و به قول معروف یک تیر دیگر نیز برای شلیک وجود دارد دلیل بر این نیست که ما همچنان با امید به مسابقه آخر با استقلال نگاه کنیم. سپیدرود مدت هاست سقوطش را اعلام کرده است، آن چه باقی مانده توهمی است که دیگر تیم مدعی سقوط با شکست هایش به این تیم می دهد تا همچنان هواداران را کلیومترها دورتر از شهر به ورزشگاه بکشاند و نیمه شب دست خالی به خانه برگرداند.
سپیدرود بازی رفت در خانه ۵ گل از استقلال خورده است. اگر در بازی برگشت شکست نخورد باید به تیم حریف شک کرد. آن وقت ما چه انتظاری برای برد مقابل استقلال می توانیم داشته باشیم. با بازیکنانی که اکثر آن ها جانی برای بازی کردن ندارند و شاید اگر در سپیدرود بازی نکنند هیچ تیمی خریدار آن ها نخواهد بود؟
این سبک و سیاق تیمداری نه شایسته بقا است و نه چشم اندازی به آینده دارد. این که تیمی با «حالا ببینیم چه می شود» و «من بمیرم، تو بمیری» ادامه حیات دهد چیزی بیشتر از این درو نمی کند.
سپیدرود اگر استقلال را نیز ببرد و نفت مسجد سلیمان مقابل ذوب اهن کاری از پیش نبرد فقط مدعیانی را برنده می کند که همیشه در پیروزی ها خودشان را جلو می کشند و فصل آینده نیز برای این تیم دندان تیز می کنند. حالا هم که فصل انتخابات مجلس است و همه از «ظن خود یار» سپیدرود هستند. این تیم مدت هاست فرصتها را از دست داده است و با این ساختار بی دروپیکر فعلی تنها «آینه دق» هواداران خواهد شد. در این وضعیت چرا باید استقلال را ببرد و به واقع چطور می تواند استقلال را شکست دهد؟
